2) در آیه عبارت «رب العالمین » آمده و خالق نگفته است. عالم هستی نه تنها در خلقت احتیاج به خداوند دارد بلکه در هر لحظه این احتیاج باقی است و خداوند در هر لحظه مربی عالم است ودایما فیض تربیت از خداوند سبحان برای بقا و دوام عالم می رسد.

این موضوع همان بحث علمی است که «آیا احتیاج ممکن واجب ازراه امکان است یا حدوث » بر اساس دیدگاه کسانی که احتیاج رافقط به علت حدوث می دانند، پس از خلقت احتیاج عالم از خداوندقطع شدنی است. مانند بنا که احتیاجش به بنا برای حدوث است، ازاین رو اگر بنا بمیرد بنا باقی است ولی این گفته در باره خداوند و عالم هستی خلاف تحقیق است. احتیاج عالم به خداوند ازجهت امکان است و چون امکان دایمی است از این رو احتیاج دایماهست. از رب العالمین می توان به این نکته توجه کرد که تربیت فیض تدریجی و دایمی است و باید همیشه باشد.
[ نظرات / امتیازها ]

1) به نام خداوند ی که رحمان و رحیم است. [ نظرات / امتیازها ]

1) «بسم‏اللَّه‏الرّحمن‏الرّحیم» در آغاز سوره، رمز آن است که مطالب سوره، از مبدأ حقّ و مظهر رحمت نازل شده است. [ نظرات / امتیازها ]

1) نقل است از امام علی علیه السلام با چنین مضمونی که همه قرآن در سوره حمد خلاصه شده و کل سوره حمد در بسم الله الرحمن الرحیم آن خلاصه شده وکل بسم الله الرحمن الرحیم هم در حرف ((ب)) آن خلاصه شده و من آن نقطه ((ب)) هستم

[ برای مشاهده توضیحات کلیک کنید. ]

[ نظرات / امتیازها ]

2) امام صادق (ع)می فرمایند: شکر نعمت ، دوری کردن از محرمات است و تمام شکر این است که کسی بگوید : الحمدالله رب العالمین

[ برای مشاهده توضیحات کلیک کنید. ]

[ نظرات / امتیازها ]

1) 1بسم‏ اللَّه‏ الرّحمن‏ الرّحیم» در آغاز سوره، رمز آن است که مطالب سوره، از مبدأ حقّ و مظهر رحمت نازل شده است.
2- بسم‏ اللَّه‏ الرّحمن‏ الرّحیم» در آغاز کتاب آسمانى، یعنى هدایت تنها با استعانت از او محقّق مى‏شود.(21)
3- «بسم‏ اللَّه» کلامى که سخن خداوند با مردم و سخن مردم با خدا، با آن شروع مى‏شود.
4- رحمت الهى همچون ذات او ابدى و همیشگى است. «اللَّه الرّحمن الرّحیم»
5 - بیان رحمت الهى در قالب‏هاى گوناگون، نشانه‏ى اصرار بر رحمت است. (هم قالب «رحمن»، هم قالب «رحیم») «الرّحمن الرّحیم»
6- شاید آوردن کلمه رحمان و رحیم در آغاز کتاب، نشانه این باشد که قرآن جلوه‏اى از رحمت الهى است، همان گونه که اصل آفرینش و بعثت جلوه لطف ورحمت اوست. «الرّحمن الرّحیم»

[ برای مشاهده توضیحات کلیک کنید. ]

[ نظرات / امتیازها ]

2) 1- همه ستایش‏ها براى اوست. «الحمدللَّه»(25)
2- خداوند در تربیت و رشد هستى اجبارى ندارد. زیرا حمد براى کارهاى غیر اجبارى است. «الحمدللَّه»
3- همه هستى زیباست و تدبیر همه هستى نیکوست. زیرا حمد براى زیبایى و نیکویى است. «الحمدللَّه»
4- دلیل ستایش ما، پروردگارى اوست. «الحمدللَّه ربّ العالمین»
5 - رابطه‏ى خداوند با مخلوقات، رابطه‏ى دائمى و تنگاتنگ است. «ربّ العالمین» (نقاش و بنّا هنر خود را عرضه مى‏کند و مى‏رود، ولى مربّى باید هر لحظه نظارت داشته باشد.)
6- همه‏ى هستى، تحت تربیت خداوند یکتاست. «ربّ العالمین»
7- امکان رشد و تربیت، در همه‏ى موجودات وجود دارد. «ربّ العالمین»
8 - خداوند هم انسان‏ها را با راهنمایى انبیا تربیت مى‏کند، (تربیت تشریعى) و هم جمادات ونباتات وحیوانات را رشد وپرورش مى‏دهد. (تربیت تکوینى) «ربّ العالمین»

[ برای مشاهده توضیحات کلیک کنید. ]

[ نظرات / امتیازها ]

3) 1- تدبیر وتربیت الهى، همراه محبّت و رحمت است. (در کنار کلمه «ربّ»، کلمه «رحمن» آمده است.) «ربّ العالمین الرحمن الرحیم»
2- همچنان که تعلیم نیازمند رحم و مهربانى است، «الرّحمن علّم القرآن»(30) تربیت و تزکیه نیز باید بر اساس رحم و مهربانى باشد. «ربّ العالمین الرّحمن الرّحیم»
3- رحمانیّت خداوند، دلیل بر ستایش اوست. «الحمدللَّه... الرّحمن الرّحیم»

[ برای مشاهده توضیحات کلیک کنید. ]

[ نظرات / امتیازها ]

4) 1- خداوند متعال، از جهات مختلف قابل عبادت است و ما باید حمد و سپاس او را به جا آوریم. به خاطر کمال ذات و صفات او که «اللّه» است، به خاطر احسان و تربیت او که «ربّ العالمین» است و به خاطر امید و انتظار رحم و لطف او که «الرّحمن الرّحیم» است و به خاطر قدرت و هیبت او که «مالک یوم الدّین» است.
2- قیامت، پرتوى از ربوبیّت اوست. «ربّ العالمین... مالک یوم الدین»
3- قیامت، جلوه‏اى از رحمت خداوند است. «الرّحمن الرّحیم مالک یوم الدین» [ نظرات / امتیازها ]

1) شاید آوردن کلمه رحمان و رحیم در آغاز کتاب، نشانه این باشد که قرآن جلوه‏اى از رحمت الهى است، همان گونه که اصل آفرینش و بعثت جلوه لطف ورحمت اوست. «الرّحمن الرّحیم» [ نظرات / امتیازها ]

3) رحمانیّت خداوند، دلیل بر ستایش اوست. «الحمدللَّه... الرّحمن الرّحیم» [ نظرات / امتیازها ]

4) خداوند متعال، از جهات مختلف قابل عبادت است و ما باید حمد و سپاس او را به جا آوریم. به خاطر کمال ذات و صفات او که «اللّه» است، به خاطر احسان و تربیت او که «ربّ العالمین» است و به خاطر امید و انتظار رحم و لطف او که «الرّحمن الرّحیم» است و به خاطر قدرت و هیبت او که «مالک یوم الدّین» است. [ نظرات / امتیازها ]

1) بسم الله الرحمن الرحیم
در حدیث قدسی است که خداوند متعال می‌فرماید:
«من طلبنی وجدنی و من وجدنی عرفنی و من عرفنی احبنی و من احبنی عشقنی و من عشقنی عشقته و من عشقته قتلته و من قتلته فعلیّ دیته و من علیّ دیته فانا دیته.»
آن کس که مرا طلب کند، من را می‌یابد و آن کس که مرا یافت، من را می‌شناسد و آن کس که مرا شناخت، من را دوست می‌دارد و آن کس که مرا دوست داشت، به من عشق می‌ورزد و آن کس که به من عشق ورزید، من نیز به او عشق می‌ورزم و آن کس که من به او عشق ورزیدم، او را می‌کشم و آن کس را که من بکشم، خون‌بهای او بر من واجب است و آن کس که خون‌بهایش بر من واجب شد، پس خود من خون‌بهای او می باشم. [ نظرات / امتیازها ]

1) بسم الله الرّحمن الرّحیم
جمله‌ی ﴿بسم‌الله‌الرّحمن‌الرّحیم﴾ هرچند کوتاه و به ظاهر ساده و هم‌چون سایر جمله‌ها و ترکیب‌های وضع شده‌ی بشری به نظر می‌رسد، امّا بررسی‌های کنجکاوانه دو یا سه دهه‌ی اخیر نشان داده‌است که نظم حیرت‌آور و نکته‌های شگفتی در آن وجود دارد که در هیچ یک از جمله‌های متعارف بشری و هیچ زبانی قابل تصوّر نیست.
قرآن مجید از نظر شکل و هندسه‌ی کلمات، در هیچ کتاب دیگری، همانند آن، سابقه‌ای وجود ندارد. دارای نظم و هماهنگی و آهنگ خاصّی است. در عین برخورداری از فصاحت و مفاهیم بلند معنوی، نظم و آهنگ در آن، جاری است.
قرآن کریم دریای بی‌کران معارف و حقایق است و هریک از آیه‌های شریف آن، «سرچشمه‌ی معرفت» است که دست‌رسی به‌همه‌ی حقایق و اسرار آن، برای هرکس میسّر نیست.
تنها کسانی که قرآن ناطق‌اند و راسخان در علم که به ردای «ثقل اصغر» مفتخرند، می‌توانند دریافت کننده و ارائه دهنده‌ی همه‌ی حقایق قرآن حکیم باشند.
﴿هُوَ الَّذِیَ أَنزَلَ عَلَیْکَ الْکِتبَ مِنْهُ آیتٌ مُّحْکَمتٌ هُنَّ أُمُّ الْکِتَبِ وَ أُخَرُ مُتَشبِهتٌ فَأَمَّا الَّذِینَ فی قُلُوبِهِمْ زَیْغٌ فَیَتَّبِعُونَ مَا تَشبَهَ مِنْهُ ابْتِغَاء الْفِتْنَه وَ ابْتِغَاءَ تَأْوِیلِهِ وَ مَا یَعْلَمُ تَأْوِیلَهُ إِلاَّ اللّهُ وَ الرَّاسِخُونَ فِی الْعِلْمِ یَقُولُونَ آمَنَّا بِهِ کُلٌّ مِّنْ عِندِ رَبِّنَا وَ مَا یَذَّکَّرُ إِلاَّ أُوْلُواْالألْببِ﴾؛
او کسی است که این کتاب آسمانی را برتو نازل کرد، که قسمتی از آن، آیات «محکم» (صریح و روشن) است که اساس این کتاب است (و هرگونه پیچیدگی در آیات دیگر، با مراجعه به این‌ها برطرف می‏شود) و قسمتی از آن، «متشابه» است (آیاتی که به خاطر بالا بودن سطح مطلب و جهات دیگر، در نگاه اوّل، احتمالات مختلفی در آن می‏رود، ولی با توجّه به آیات محکم، تفسیر آن‌ها آشکار می‏شود)، امّا آن‌ها که در قلوب‌شان انحراف است، به‌دنبال متشابهات‌اند تا فتنه‏انگیزی کنند، و تفسیر نادرستی برای آن می‏طلبند، در حالی که تفسیر آن‌ها را جز خدا و راسخان در علم نمی‏دانند. (آنان که به دنبال فهم و درک اسرار همه‌ی آیات قرآن مجید در پرتو علم و دانش الاهی‌اند) می‏گویند: «ما به‌همه‌ی آن ایمان آوردیم. همه ازطرف پروردگار ما است.» و جز صاحبان عقل، متذکّر نمی‏شوند و این حقیقت را درک نمی‏کنند.
﴿بسم‌الله‌الرّحمن‌الرّحیم﴾ هست کلید درِ گنج حکیم
فاتحه فکرت و ختم سخن نام خدایست بر او ختم کن
پرده گشای فلک پرده‌دار پردگی پرده شناسان کار
مبدع هرچشمه که جودیش هست مخترع هرچه وجودیش هست
اوّل و آخر به وجود و صفات هست کن و نیست کن کاینات
با جبروتش که دو عالم کمست اوّل ما آخر ما یک دمست
کز ازلش علم چه دریاست این تا ابدش ملک چه صحراست این
اوّل او، اوّل بی ابتداست آخر او، آخر بی‌انتهاست
راه بسی رفت و ضمیرش نیافت دیده بسی جست و نظیرش نیافت
عقل درآمد که طلب کردمش ترک ادب بود ادب کردمش
هر که فتاد از سر پرگار او جمله چو ما هست طلبکار او

پی نوشت ها:
1-اصول کافی، کلینی، ج 2، ص 163، ناشر اسوه، 1370.
2-سوره‌ی آل‌عمران (3) آیه‌ی 7.
3-نظامی گنجوی، مخزن الاسرار.
4-حقایق و اسراری از بسم الله الرحمن الرحیم، محمدامین احمدی فقیه. [ نظرات / امتیازها ]

1) بسم الله الرحمن الرحیم
خدای متعال به حضرت عیسی، علیه‌السّلام، وحی کرد: ای عیسی! من آیه‌ی امان را بر تو نازل کردم و آن ﴿بسم‌الله‌الرّحمن‌الرّحیم﴾ است. پس در شب و روز و در پنهان و آشکار و در نشستن و برخاستن و در خوردن و آشامیدن و در همه‌ی حالت‌ها، آن را قرائت کن و این کار را بر خود لازم بدان.
منبع:جامع الاخبار و الآثار، کتاب القرآن، ج 2، ص 634.
میلاد حضرت مسیح علیه السلام مبارک باد. [ نظرات / امتیازها ]

1) 1. فاتحه الکتاب: زیرا کتابت مصحف با این سوره آغاز شده است.
2. سوره الحمد : زیرا در این سوره حمد و ستایش خداوند بیان شده.
3. ام الکتاب: زیرا این سوره اساس و اصل قرآن است.
4. الوافیه: زیرا در نماز این سوره را نمی توان تقطیع کرد.
5. الکافیه: زیرا در نماز این سوره کفایت از غیر خود می کند اما غیر این سوره را نمی توان به جای آن قرائت کرد.
6. سبع الثمانی
7. الشفاء : زیرا پیامبر فرمودند: سوره حمد دوا برای هر مریضی است. [ نظرات / امتیازها ]

1) 1- انسان در تلاوت سوره‏ى حمد با «بِسْمِ اللَّهِ» از غیر خدا قطع امید مى‏کند.

2- با «رَبِّ الْعالَمِینَ» و «مالِکِ یَوْمِ الدِّینِ» احساس مى‏کند که مربوب و مملوک است و خودخواهى و غرور را کنار مى‏گذارد.

3- با کلمه «عالمین» میان خود و تمام هستى ارتباط برقرار مى‏کند.

4- با «الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ» خود را در سایه لطف او مى‏داند.

5- با «مالِکِ یَوْمِ الدِّینِ» غفلتش از آینده زدوده مى‏شود.

6- با گفتن «إِیَّاکَ نَعْبُدُ» ریا و شهرت طلبى را زایل مى‏کند.

7- با «إِیَّاکَ نَسْتَعِینُ» از ابرقدرت‏ها نمى‏هراسد.

8- از «أَنْعَمْتَ» مى‏فهمد که نعمت‏ها به دست اوست.

9- با «اهْدِنَا» رهسپارى در راه حقّ و طریق مستقیم را درخواست مى‏کند.

10- در «صِراطَ الَّذِینَ أَنْعَمْتَ عَلَیْهِمْ» همبستگى خود را با پیروان حقّ اعلام مى‏کند.

11- با «غَیْرِ الْمَغْضُوبِ عَلَیْهِمْ» و «ولَا الضَّالِّینَ» بیزارى و برائت از باطل و اهل باطل را ابراز مى‏دارد.
[ نظرات / امتیازها ]

1) محتوای سوره حمد، این است که خداوند نخست خودش را با اوصاف کمال و جمالش تمجید و توصیف مى‏کند و با افعال و اوصاف متعالى‏اش خود را معرفى مى‏نماید: تربیت عمومى، رحمت عامّه و سلطنت روز جزا را که از آن او است، به بشر یادآورى مى‏کند، آن‏گاه نتیجه‏گیرى مى‏کند که عبادت، پرستش و استعانت اختصاص به خدا دارد و جز او کسى سزاوار ستایش وپرستش نیست، این است که باید تنها خدا را پرستش نمود و از او یارى و مدد خواست.

سپس راه دعا و نیایش را به انسان‏ها تعلیم مى‏کند و تذکرشان مى‏دهد که از خداوند درخواست کنند تا آنان را به صراط مستقیم و راه راست و به سوى سعادت جاودانى هدایت‏شان کند، به یک حیات جاودانه و زندگى ابدى و به نعمت‏هاى غیر قابل زوال و پایان ناپذیرشان برساند و در نور و روشنایى که تاریکى و ظلمتى بعد از آن وجود ندارد، قرارشان دهد.

و در آخرین مرحله این نکته را بیان مى‏کند که راه مستقیم و هدایت به کسانى اختصاص دارد که خداوند با رحمت و فضل خویش آن‏ها را مشمول رحمت بى‏پایان و نعمت‏هاى فراوان خویش ساخته و الطاف خاصى مبذولشان داشته است و این راه با راه کسانى که مورد خشم و غضب خدا قرار گرفته‏اند و با راه کسانى که از راه صحیح منصرف گردیده‏اند، متمایز و جداست.

بنابراین، سوره حمد از چهار بخش تشکیل یافته و هر بخش هدفى در بر دارد و مجموعا چهار هدف عالى و مهم را تعقیب مى‏کند:

1- خدا را با صفات عالى و کمالى‏اش براى انسان‏ها توصیف و معرفى مى‏کند.

2- عبادت، پرستش و استعانت مخصوص به خداست و جز او کسى سزاوار آن نیست.

3- هدایت به راه راست و شناخت راه راست و راه نیکان را باید از پیشگاه الهى خواست و در راهیابى از او مدد و یارى جست.

4- راه نیکان از راه خشم زدگان (مغضوبین) و از راه گمراهان (ضالّین) متمایز و جداست.

[ نظرات / امتیازها ]

1) از هشتمین امام نور(ع) نقل کرده‏ اند که فرمود: هرکس بسم‏ اللَّه‏ الرّحمن ‏الرّحیم را با ایمان و اخلاص به‏ زبان آورد، از فاصله سیاهى چشم تا سفیدى آن، به اسم اعظم نزدیکتر مى‏شود.
و ابن عبّاس از پیامبر گرامى (ص) آورده است که فرمود:
«اذا قال ‏المعلّم للصّبى: قل بسم‏ اللَّه الرّحمن‏ الرّحیم، فقال‏ الصّبى بسم ‏اللَّه ‏الرّحمن الرّحیم، کتب ‏اللَّه براءة للصّبى و براءة لأبویه و براءة للمعلّم.»
هنگامى که کودک به دستور آموزگار خود، بسم ‏اللَّه ‏الرّحمن‏ الرّحیم را بر زبان مى‏ راند، خداوند براى او و پدر و مادر و آموزگارش، سند بیزارى و رهایى از آتش دوزخ را مى‏نویسد.
ابن مسعود در این مورد مى ‏گوید: همه برآنند که خداوند آن ها را از شعله‏ هاى سرکش آتش هاى نوزده‏ گانه دوزخ رهایى بخشد؛ پس بسم ‏اللَّه ‏الرّحمن‏ الرحیم را بسیار بخوانند که آن نیز نوزده حرف است و خداوند هر حرفى از آن را سپر یک شعله آتش دوزخ قرار مى‏دهد.
و از امام صادق (ع) آورده ‏اند که فرمود: خداى این کج ‏اندیشان را بکشد! چگونه خواندن بزرگترین آیات قرآن - یعنى بسم ‏اللَّه - را بدعت پنداشتند؟ [ نظرات / امتیازها ]

1) خداوند متعال، از جهات مختلف قابل عبادت است و ما باید حمد و سپاس او را به جا آوریم.
به خاطر کمال ذات و صفات او که (( الله )) است،
به خاطر احسان و تربیت او که (( رب العالمین )) است
و به خاطر امید و انتظار رحم و لطف او که (( الرحمن الرحیم )) است
و به خاطر قدرت و هیبت او که (( مالک یوم الدین )) است.
قیامت پرتوی از ربوبیت اوست. و جلوه ای از رحمتش است. (( رب العالمین.... الرحمن الرحیم.... مالک یوم الدین))
[ نظرات / امتیازها ]

4) ایه فوق اشاره دارد بر معاد پس قرینه ایست برای اعتقاد به روز رستاخیز روزی که به جساب همه رسیدگی خواهد شد. [ نظرات / امتیازها ]

1)
هر کاری را انشاءالله با نام خداوند بزرگ آغاز کنیم و خود را همچون قربانیهای حاجیان نشاندار کنیم تا انشاءالله سرانجام و پایان کار مورد رضایت حق تعالی قرار گیرد [ نظرات / امتیازها ]

1) خداوند یه رحمت داره و یک غضب.که فرموده شده غضب خدا دقیقاً پشت سر رحمت اوست.برای مثال اگر عدد 19 غضب خدا باشد، 20 رحمت اوست.(بلا تشبیه)
البته معانی برده شده برای آیه فوق صحیح نیست.چون این آیه رو اگر بخواهیم معنا کنیم برای کلمات معنای متقابلی که بتواند جای خالی کلمه عربی آن را در فارسی پر کند نداریم.وگرنه این آیه به خودی خود چه معنا ها و چه تفاسیری که دارد که بشر برای درک آن ها عاجز است. [ نظرات / امتیازها ]

2) امروزه بشر در حاکمیت به این نقطه ای که وضع قوانین مختلف ، بی توجه به پذیرش افراد درون جامعه از تاثیر گذاری کم و زود گذری بر خوردار است، رسیده . و واژه هایی چون خود کنترلی یا مهندسی افکار از این دیدگاه سر چشمه می گیرند. حال به قر آن بنگریم . که حکومت خداوند متعال را با وا ژه رب عنوان می نماید . واگر آنرا با تربیت و مشتقات از این معنا همراه کنیم .کلمه رب گذشته از معنای حاکمیت ماهیت آنرا نیز بیان می نماید. و آن به معنای حاکمیت درونی و مطابق با نیازها و بدور از ستم و همراه با پذیرش مخلوق می باشد. [ نظرات / امتیازها ]

2) با دقت در عالم مشخص می گردد بشر به تمامیت نیاز به داشتن نهاد حکومت در زندگی خود را گردن نهاده و همان طور که مشاهده می شود. در دنیا اجتماعی بدون حاکمیت موجود نیست. و معصوم نیز حتی داشتن حکومت جور را از بی حکومتی بهتر می داند. حال که بشر به تمامی پذیرفته که نیاز به کردن نهادن به حاکمیت دارد. سوال اینجاست چگونه حاکمیتی؟ امروزه بشر با طرح دموکراسی به مشارکت عموم مردم در حاکمیت پناه برده . اما در تجربه دموکراسی برنامه ریزی نظام استکباری به جهت در دست گرفتن افکار عمومی و متقائد نمودن افراد به در اختیار قرار دادن امور خود در دست آنان به شدت مشغول است. و در مشاهده این برنامه ریزی فارغ از جغرافیای مجزای کشورها، حاکمیتی یکپارچه به جهت بر نامه ریزی برای کل افراد بشر حاضر بر روی زمین دیده می شود. و در نهایت این منفعت آنان است که ملاک جهت گیری ها در حاکمیتهای مختلف قرار می گیرد. و استانداردهای دوگانه و شعارهای ما 99 درصدیم از این تلاش و وجود آن خبر می دهد. حال در مقابل نظام استکباری موجود در دنیا که برنامه ریزی امروزه آن اجبار نمودن اقشار مختلف بشر به حاکمیت آنها با ابزار مهندسی افکار و توسل به غفلت نوع بشرصورت می پذیرد. خداوند متعال دست به تبیین مختصات پذیرش حاکمیت خود توسط انبیا ء مختلف زده و در نهایت قر آن عصاره این هدایت از سوی آخرین پیامبر(محمد مصطفی(ص)) بر بشر نازل گردیده و قرآن دارای کلیدی است بنام سوره فاتحه که این سوره دارای کدهایی است که می توان سوره را به تمامیت خلاصه کل قر آن و نیز استراتژی رجوع به قر آن نامید. و تنها سوره واجب به جهت قرائت در نماز های یومیه کلیه مسلمانان می باشد. و اینکه همراه این سوره هر سوره دیگر قر آن را می توان در نماز قرائت نمود، نشان از این واقعیت مهم دارد که قر آن را با توجه به سوره حمد و نکات آن قرائت و فهم نمود. حال این سوره از ابتدا با حمد و سپاس شروع شده که نشان از دل پذیر بودن حاکمیت الله دارد. و در ماهیت حاکمیت رب را انتخاب نموده که حاکمیت از روی نیاز بنده و به جهت تربیت را تداعی می کند. و آنرا مختص بشر نمی داند و مصلحت کل موجودات را بیان می نماید(عالمین).و نه حاکمیت دموکراسی همراه مشکلات زیست محیطی متعدد. در آیه بعد ضمن بی نیازی شخص حاکم از بر نامه ریزی خود آنرا ناشی از محبت و صفت بخشندگی خود می داند. و در نهایت در آیه بعد گویا شخصی که شناخت کاملی از مختصات یک حاکمیت کامل دارد و به عینه مشغول مشاهده عظمت آن می باشد. خداوند متعال را صاحب و پادشاه آن حاکمیت که در پس پرده قرار دارد می داند. (مالک یوم الدین). حال که این نکات روشن شد . بشر در گردن نهادن به حاکمیت الله خود را مشتاق می بیند. لذا (ایاک نعبد) و به دلیل نیازمند بودن خود چرا نیاز را به نیاز مند دیگر ارجاع دهد لذا (ایاک نستعین) حال به جهت بر آورده شدن نیاز باید الزامات آنرا رعایت کند و رعایت این الزامات به صراط تعبیر گردیده اما نکته آن است که حاکمیت الله در نشان دادن این صراط مستقیم نقش هدایت گر را باید ایفا نماید.(اهدنا) این راه مورد طلب واقع می گردد. به جهت اخذ نیاز که همان نعمات الهی است. و افرادی مشمول آن شده اند. و این راه شامل راه برنامه ریزان استکباری (مغضوبین)نیست و همچنین راه ضالین همانان که مغضوبین با مغفول نمودن آنان به بهره کشی از آنان مشغول می باشند. حال که مختصات حاکمیت الله مشخص گردید. نکته خیلی مهم در رجوع به هدایت الهی شناخت بر نامه ریزی مغضوبین به جهت خنثی نمودن آن تا در زمره ضالین قرار نگیریم از واجباتی است که روزانه آنرا از خداوند متعال طلب می نماییم. ولی برای رسیدن به آن توجه لازم را نداریم. [ نظرات / امتیازها ]

4) در خصوص لغات نور ،یوم ،شمس و قمر گذشته از معنای ظاهری آنها در قر آن به میزان آشکار شدن حقیقت نیز معنا به این لغات بار گردیده. به عنوان مثال اعطای فرقان و نور به حضرت موسی و هارون و نیز ظلمات به معنای قرار گرفتن در پس پرده غفلت از حقیقت و ... با توجه به این موارد متعدد در آیه مالک یوم الدین گذشته از قیامت که زمان آشکار شدن حقیقت حاکمیت خداوند است. روز دیگری نیز با معنای دوران روشن شدن حاکمیت دین وجود دارد. که قرآن مجید از آن با تعبیر" یُرِیدُونَ أَنْ یُطْفِؤُا نُورَ اللَّهِ بِأَفْواهِهِمْ وَ یَأْبَى اللَّهُ إِلاَّ أَنْ یُتِمَّ نُورَهُ وَ لَوْ کَرِهَ الْکافِرُونَ" (32 توبه) و آیات از این دست یاد می کند. حال سوال اینجاست آیا آن زمانی که خداوند نور خود را به تمامی کامل نماید. و دین به تمامیت بر عالمیان ظاهر گردد. یوم الدین نیست؟ اگر آن روز را نیز یوم الدین بدانیم . می توان بر خلاف برخی از تفاسیر که لحن این آیه را مجزای از دیگر آیات سوره حمد می دانند. این آیه را نیز در امتداد تبیین حاکمیت خداوند متعال از مجرای پذیرش حاکمیت معصوم به جهت روشن شدن حاکمیت الله دانست. و این روز دین را به روزگار پس از ظهور حجت حق (عج) نیز نسبت داد. و این موضوع بی ارتباط با نامیدن قائم آل محمد(عج) با شمس و قمر در دعای ندبه نیست که در روزگار غیبت نقش قمر در روشنی بخشی دارند،و در روزگار ظهور نقش آفتاب در روشن نمودن صراط مستقیم. [ نظرات / امتیازها ]

1) برای هر چیزی آغازی است و برای قران بسم الله الرحمن الرحیم است
آفرینندگی که همان آغازکنندگی است یک صفت الهی است و هر آغازی بخاطر و به سبب خداوند است.
مسبب الاسباب خداوند است.
خداوند آغاز خود را با رحم و رحمت شروع کرده.
آغاز خداوند با رحمت همراه بوده.
آغاز ها باید با رحم و رحمت شروع شوند.
آغاز ما هم باید با یاد خداوند همراه باشد
آغاز ما هم باید با بسم الله الرحمن الرحیم شروع گردد.
کاری که میخواهیم شروع کنیم را باید ملاحظه کنیم که آیا با رحم و رحمت همراه است و از رحمت سرچشمه میگیرد؟
ارتباط خداوند با ما بر اساس رحم و رحمت است.
ارتباط فی ما بین انسان ها و روابط اجتماعی باید با یاد خدا و بر اساس رحم و رحمت نسبت به همدیگر باشد.
جامعه ای که دارای رحم و رحمت باشد وسعت میگیرد و رشد خواهد کرد.
در عدل و کرم و بخشش و مهربانی ،صفت رحمت و جنس رحمت یافت میشود و دیگر صفات بخاطر وجود این صفت وجود دارند .صفت رحمت فراتر و عالی تر از هر صفت دیگر و بقیه صفات گوئی به دور این صفت گردش دارند و فرع این صفت هستند. صفت رحمت مافوق صفات است و جامعه ای که سرشار از رحم و رحمت باشد نیازی به عدالت ندارد چون ملاک مافوق عدالت است. [ نظرات / امتیازها ]

1) با رجوع به آیات واحادیث به نتیجه میرسیم که "بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحیمِ"؛ هیچ وقت تکراری نبود و نیست؛ وهر وقت ذکر میشود؛واقعه جدیده واثر نو همراه دارد؛ مانند طلوع خورشید در هر روز.
توصیه مؤکّد برای غیر مُتکلّمین به زبان عربی قبل از خواندن تفاسیر یا نوشتن آراء را؛ به فرهنگ لغت "فارسی به عربی"را رجوع کنن؛ چون هیچ کلمه عربی مورد استفاده در زبان فارسی با همین معنی وتلفّظ ؛ وجود ندارد وکاملا تغییر معنی وموارد استفاده بطور نامناسب قرار گرفتند وفقط تشابه نوشتاری هستند! ونیاز به دقّت فراوان وتوجّه ویژه تا درک خوب ونظردادن دقیق حاصل شود.

[ برای مشاهده توضیحات کلیک کنید. ]

[ نظرات / امتیازها ]