خداوند، مالک و فرمانرواى روز قیامت است.
ملک یوم الدین
«مِلْک» در «مالک یوم الدین» ملک حقیقى است ; یعنى، وابستگى وجودى که لازمه آن تسلط کامل و همه جانبه مالک بر مملوک است. قابل ذکر است که «یوم الدین» هم مى تواند مفعول براى «مالک» باشد و هم مى تواند ظرف براى آن گرفته شود و در صورت دوم مفعول، کلمه اى همانند «الامور» خواهد بود; یعنى: مالک الامور فى یوم الدین. به هر تقدیر برداشت فوق از آن استفاده مى شود.
2 - حسابرسى در روز قیامت و کیفر و پاداش دهى در آن روز، به دست خدا و در اختیار اوست.
ملک یوم الدین
3 - برپایى قیامت و قرار دادن روز جزا براى جهانیان، جلوه اى از رحمت خداوند است.
الرحمن الرحیم. ملک یوم الدین
مطرح کردن مسأله قیامت پس از بیان رحمت الهى، اشاره به برداشت فوق دارد.
4 - بر پایى قیامت پرتوى از ربوبیت خدا بر جهان هستى است.
رب العلمین ... ملک یوم الدین
برداشت فوق از ارتباط «مالک یوم الدین» با «رب العالمین»، استفاده شده است.
5 - روز قیامت، روز کیفر و پاداش است.
ملک یوم الدین
«دین» در اینجا به معناى جزا (کیفر و پاداش) و یا حساب است، و هر دو بازگشت به یک معنا دارند.
6 - مالکیت خدا بر روز جزا و فرمانروایى او در آن روز، دلیل اختصاص ستایشها به اوست.
الحمد للّه ... ملک یوم الدین
[ نظرات / امتیازها ]