کلمه «موریات» جمع اسم فاعل از مصدر «ایراء» است، که به معناى برون کردن آتش (از سنگ چخماق) است.
توضیح : بعضى (تفسیر قرطبى، ج 20، ص 157) گفتهاند: مراد از «ایراء» مکر جنگندگان در میدان جنگ است.
بعضى (تفسیر قرطبى، ج 20، ص 157) دیگر گفتهاند: منظور آتش افروختن است.
بعضى (تفسیر قرطبى، ج 20، ص 157) دیگر گفتهاند: منظور زبان مردان است که آتشها مىافروزد، و با پاره سخنان سخت و ناهنجار خود فتنهها مىانگیزند، لیکن این اقوال سخنانى ضعیف است.
[ بستن توضیحات ]