آیا می‌توان گفت که در این آیات تهدید روی مصلین آمده و اینها همان مکذب بالدین هستند و در واقع مکذب آن نمازگزاری هست که از نمازش سهو دارد و ریا می‌کند و منع ماعون می‌کند و این قسمت منع ماعونش ظهور در دع یتیم و عدم حض بر طعام مسکین دارد. در نتیجه مکذب روز جزا و قیامت می‌شود؟
توضیح : اینکه ما بگوییم که دین همان روز جزاست، قرینه می‌خواهد و در بالا به آن اشاره کردیم.
ولی مطلب دوم: این مطلب با آنچه که گفته شد به صورت قابل توجهی قابل تطبیق است، ولی لقمه را از پشت سر چرخاندن هست و سوره سیر روشنی دارد و در بررسی مکذب بالدین، نمی آید او را با مصلین معرفی کند و نمی‌گوید «ارأیت الذی یکذب بالدین * فهم المصلین یا فذلک المصلین». مکذب بالدین را خیلی صریح معرفی می‌کند. مکذب بالدین کسی است که دع یتیم می‌کند و نه خود را و نه دیگران را بر طعام مسکین بر نمی انگیزد.
به دنبال این معرفی مکذب بالدین، مصلین را تهدید می‌کند. در جایگاهی مصلین را تهدید می‌کند که ما منتظر تهدید مکذب بالدین بودیم. اولاً از همین مطلب و ثانیاً از وجود «فاء» و ثالثاً از وحدت سیاق برمی‌آید که این دو، یعنی مکذب بالدین با مصلین قابل تطابق هستند، یعنی یکی هستند و آمده بحث را جمع کرده و آن طریقی که باعث می‌شود مصلین به مکذب بالدین تبدیل شود را اظهار کرده است و می‌فرماید وای بر این مصلینی که دارند می‌شوند یا شده‌اند مکذب بالدین.
چه طور بوده اینها با اینکه نمازگزار بودند باز مکذب بالدین شدند؟ چون اینها از حقیقت نماز غافل بودند و ریاکارنه نماز می‌خواندند و منع ماعون دارند.
اشکال این مطلب اینجاست: نبایدگفت که منع ماعون ظهورش دع یتیم است. چون منع ماعون کمتر از دع یتیم و عدم حض بر طعام مسکین است. و همین سیری که در آیه (۴ تا ۷ ) گفته انسان را به این می‌رساند.
[ بستن توضیحات ]