1) مشهور این است که این سوره در ((مکه )) نازل شده است ولى بعضى احتمال مدنى بودن آن را داده اند، این احتمال نیز داده شده است که این سوره دو بار نازل شده یکبار در مکه و بار دیگرى در مدینه ، ولى روایاتى که در شاءن نزول این سوره وارد شده ، قول مشهور را که این سوره مکى است تاءیید مى کند.
در شاءن نزول این سوره مى خوانیم : ((عاص بن وائل )) که از سران مشرکان بود، پیغمبر اکرم (صلى اللّه علیه و آله و سلّم ) را به هنگام خارج شدن از مسجد الحرام ملاقات کرد، و مدتى با حضرت گفتگو نمود، گروهى از سران قریش در مسجد نشسته بودند و این منظره را از دور مشاهده کردند، هنگامى که ((عاص بن وائل )) وارد مسجد شد به او گفتند: با که صحبت مى کردى ؟ گفت : با این مرد ((ابتر))!
این تعبیر را به خاطر این انتخاب کرد که ((عبدالله )) پسر پیغمبر اکرم (صلى اللّه علیه و آله و سلّم ) از دنیا رفته بود، و عرب کسى را که پسر نداشت ((ابتر)) (یعنى بلاعقب ) مى نامید، و لذا قریش این نام را بعد از فوت پسر پیغمبر براى حضرت انتخاب کرده بود (سوره فوق نازل شد و پیغمبر اکرم (صلى اللّه علیه و آله و سلّم ) را به نعمتهاى بسیار و کوثر بشارت داد، و دشمنان او را ابتر خواند).
توضیح اینکه : پیغمبر اکرم (صلى اللّه علیه و آله و سلّم ) دو فرزند پسر از بانوى اسلام خدیجه داشت : یکى قاسم و دیگرى طاهر که او را ((عبدالله )) نیز مى نامیدند، و این هر دو در مکه از دنیا رفتند، و پیغمبر اکرم (صلى اللّه علیه و آله و سلّم ) فاقد فرزند پسر شد، این موضوع زبان بدخواهان قریش را گشود، و کلمه ((ابتر)) را براى حضرتش انتخاب
کردند.
آنها طبق سنت خود براى فرزند پسر اهمیت فوق العاده اى قائل بودند، او را تداوم بخش برنامه هاى پدر مى شمردند، بعد از این ماجرا آنها فکر مى کردند با رحلت پیغمبر اکرم (صلى اللّه علیه و آله و سلّم ) برنامه هاى او به خاطر نداشتن فرزند ذکور تعطیل خواهد شد و خوشحال بودند.
قرآن مجید نازل شد و بطرز اعجازآمیزى در این سوره به آنها پاسخ گفت ، و خبر داد که دشمنان او ابتر خواهند بود، و برنامه اسلام و قرآن هرگز قطع نخواهد شد، بشارتى که در این سوره داده شده از یکسو ضربه اى بود بر امیدهاى دشمنان اسلام ، و از سوى دیگر تسلى خاطرى بود به رسول الله (صلى اللّه علیه و آله و سلّم ) که بعد از شنیدن این لقب زشت و توطئه دشمنان قلب پاکش غمگین و مکدر شده بود.
در فضیلت تلاوت این سوره در حدیثى (از پیغمبر اکرم (صلى اللّه علیه و آله و سلّم ) آمده است : من قراءها سقاه الله من انهار الجنة ، و اعطى من الاجر بعدد کل قربان قربه العباد فى یوم عید، و یقربون من اهل الکتاب و المشرکین :
هر کس آن را تلاوت کند خداوند او را از نهرهاى بهشتى سیراب خواهد کرد، و به عدد هر قربانى که بندگان خدا در روز عید (قربان ) قربانى مى کنند، و همچنین قربانیهائى که اهل کتاب و مشرکان دارند، به عدد هر یک از آنان اجرى به او مى دهد.
نام این سوره (کوثر) از اولین آیه آن گرفته شده است .
[ نظرات / امتیازها ]