بعد از آنکه خداى سبحان حال مردم را در ایمان به خود و سپس حال رسول خدا ‏(صلّی الله علیه و آله) را در دعوت مردم بیان نموده، خاطرنشان ساخت که دعوت پیامبر ناشى از رسالت الهى است، و از اغراض مادى که بدان وسیله مزدى به دست آورده نفعى کسب کند نیست، اینک در این آیه این معنا را بیان مى‏کند که آنچه گفتیم یک مطلب تازه و جدیدى نبوده، بلکه سنت الهى بوده که همواره در دعوت‏هاى دینیش جریان داشته است، انبیاى گذشته نیز فرشته نبوده‏اند، بلکه از میان همین مردم مبعوث مى‏شدند، مردانى از اهالى آبادیهاى خود بودند و با مردم آبادى خود نشست و برخاست میکردند و همه ایشان را مى‏شناختند، با این تفاوت که خداوند به ایشان وحى فرستاده و ایشان را بسوى آنان گسیل مى‏داشته تا بسوى او دعوتشان کنند عینا همین طور که رسول خدا ‏(صلّی الله علیه و آله) مامور شده و دارد دعوت مى‏کند، براى قوم او هم مئونه زیادى ندارد تا بگفته‏هاى او ایمان پیدا کنند، مئونه‏اش همین است که در روى زمین سیر و تفکر کنند، تا ببینند عاقبت کسانى که قبل از ایشان مى‏زیسته‏اند به کجا کشید که اگر چنین سیرى را شروع کنند خواهند دید که بلاد ایشان بصورت مخروبه‏ها در آمده، خانه‏هایشان خالى و ویران گشته است، و آن آثار بخوبى و با زبان بى‏زبانى از سرانجام کار آن اقوام خبر داده، اثر کفر و لجاجت و تکذیب آیات خدا را نشان مى‏دهد.
پس رسول خدا ‏(صلّی الله علیه و آله) جز به آنچه انبیاى سلف دعوت مى‏کردند به چیز دیگرى دعوت نمى‏کند، و دعوت نمى‏کند مگر به چیزى که خیر و صلاح مردم در آن است، و آن این است که تقوى پیشه نموده از خدا بترسند تا رستگار گشته به سعادت دائمى و نعمت سرمدى در خانه باقى نائل آیند، و خانه آخرت بهتر است براى کسانى که تقوى پیشه کنند، آیا (باز هم) تعقل نمى‏کنید؟.

[ برای مشاهده توضیحات کلیک کنید. ]

[ نظرات / امتیازها ]

در جمله ‏«أَ فَلَمْ یَسِیرُوا فِی الْأَرْضِ ... »، امت پیغمبر اسلام ‏(صلّی الله علیه و آله) را انذار مى‏کند یعنى همان انذارى که امتهاى گذشته را با آن انذار نمود، آنان نشنیدند و در نتیجه وزر و بال کار خود را چشیدند. [ نظرات / امتیازها ]

جمله ‏«وَ لَدارُ الْآخِرَةِ خَیْرٌ لِلَّذِینَ اتَّقَوْا أَ فَلا تَعْقِلُونَ» بیان نصیحت است، و اینکه آنچه که بدان دعوت مى‏کنند که همان تقوى باشد بدنبالش چیزى جز تمامى خیرات و همه سعادات نیست. [ نظرات / امتیازها ]

در کتاب معانى (عیون الاخبار الرضا، ج 1، ص 270) به سند خود از ‏«سیار» از حسن بن على از پدرانش از امام صادق ‏(علیه السّلام) روایت کرده که در ضمن حدیثى وى را مخاطب قرار داده فرمود: مگر تا کنون ندانستى که خداوند دنیا را هرگز از پیغمبر و یا امامى از جنس بشر خالى نگذاشته؟ مگر خداوند نبوده که فرموده: ‏«وَ ما أَرْسَلْنا مِنْ قَبْلِکَ»- یعنى بسوى خلق- ‏«إِلَّا رِجالًا نُوحِی إِلَیْهِمْ مِنْ أَهْلِ الْقُرى‏» که خبر داده از اینکه هیچوقت ملائکه را بسوى زمین مبعوث نکرده، و ایشان را ائمه و حکام قرار نداده، و اگر فرستاده، بسوى انبیاء فرستاده است. [ نظرات / امتیازها ]

بارها مخالفان انبیا بهانه مى‏گرفتند که چرا پیامبران انسان‏هایى همانند ما هستند؟ گویا مردم زمان پیامبر اسلام‏صلى الله علیه وآله نیز این چنین فکر و سؤالى را داشتند که این آیه، هم پاسخ مى‏گوید و هم هشدار مى‏دهد. [ نظرات / امتیازها ]

1 در این آیه اشاره شده که پیامبران قبلى نیز همچون پیامبر اسلام صلى الله علیه و آله فرشته نبوده اند، بلکه رادمردانى از جنس انسان بوده اند تا بتوانند براى بشریت الگوى عقیدتى و رفتارى خوبى باشند
2 در قرآن آمده است که به زنان بزرگى همچون مریم علیها السلام و مادر حضرت موسى علیها السلام وحى شده است، ولى در این آیه اشاره شده که رسولان الهى، مرد بوده اند نه زن این تعبیر یا اشاره به آن است که آنان، زنانِ ناشناخته نبودند بلکه مردانى بودند که با شما زندگى مى کردند و آن ها را مى شناختید، و یا اشاره به آن است که وظیفه خطیر رسالت و مشقّت هاى آن تنها بر عهده ى مردان گذاشته مى شده که امکان مبارزه و هجرت براى آنان فراهم بوده است
3 واژه ى «القُرىٰ » در لغت به معناى هرگونه شهر و آبادى است این تعبیر شاید اشاره باشد به این که پیامبران الهى برخاسته از مردم شهرها و روستاها و به فرهنگ، تمدن و علم نزدیک تر بوده اند [ نظرات / امتیازها ]