از آیه: تا آیه:
انتخاب سوره :
شماره صفحه : 264 حزب : 53 جزء : چهاردهم سوره : حجر
بازديد کننده گرامی چنانچه تمایل دارید، شما هم می توانید نکته ای در سايت ثبت کنید، تا با نام خودتان ثبت و در سايت نمایش داده شود.
  سیاق آیات
بعد از آنکه خداى تعالى پیرامون استهزایى که مشرکین به رسول خدا (صلّی الله علیه و آله) و کتاب نازل بر او، و همچنین پیرامون اقتراح آنان که باید ملائکه را بیاورد و اینکه اگر ملائکه را هم بیاورد ایمان نخواهند آورد، با روشن‏ترین بیان بحث فرمود، اینک در این آیات شروع به نصیحت آنان نموده، در دو آیه اول بشارت و انذار مى‏دهد، و آن گاه با ذکر داستانى که جامع هر دو جهت است- یعنى داستان میهمانان ابراهیم (علیه السّلام) که براى او بشارت آورده بودند، آن هم بشارتى که هیچ انتظارش را نداشت، و براى قوم لوط (علیه السّلام) عذاب آورده بودند، آن هم عذابى که از شدیدترین عذاب‏ها بود- مطلب را تایید فرمود. و سپس با اشاره‏اى اجمالى به داستان «اصحاب ایکه» که قوم شعیب (علیه السّلام) بودند و «اصحاب حجر» که مردم و قوم صالح (علیه السّلام) بودند تایید دیگرى کرد. [ نظرات / امتیازها ]
منبع : ترجمه المیزان، ج‏12، ص: 264 و 265 قالب : تفسیری موضوع اصلی : سوره حجر گوینده : علامه طباطبایی
امتیاز داوران :
امتیاز کاربران :
نظرات کاربران :
نظری ثبت نشده است.
بازديد کننده گرامی چنانچه تمایل دارید، نظر شما به نام خودتان ثبت و در سايت نمایش داده شود، قبل از ثبت نظر عضو سايت شويد و یا اگر عضو سايت هستيد لاگین کنید.[ عضويت در سايت ][ ورود اعضا ][ ورود ميهمان ]
نظر شما ثبت شد و بعد از تائید داوران بر روی سایت قرار می گیرد.
  عمومیت عباد
مقصود از کلمه «عبادى» بطورى که از سیاق آیات استفاده مى‏شود مطلق بندگان است.

[ برای مشاهده توضیحات کلیک کنید. ]

[ نظرات / امتیازها ]
منبع : ترجمه المیزان، ج‏12، ص: 265 قالب : تفسیری موضوع اصلی : بدون موضوع گوینده : علامه طباطبایی
امتیاز داوران :
امتیاز کاربران :
نظرات کاربران :
نظری ثبت نشده است.
بازديد کننده گرامی چنانچه تمایل دارید، نظر شما به نام خودتان ثبت و در سايت نمایش داده شود، قبل از ثبت نظر عضو سايت شويد و یا اگر عضو سايت هستيد لاگین کنید.[ عضويت در سايت ][ ورود اعضا ][ ورود ميهمان ]
نظر شما ثبت شد و بعد از تائید داوران بر روی سایت قرار می گیرد.
  مغفرت و عذاب الهی
اگر هر دو جمله را اسمیه آورد و بر سرشان «ان» در آورد- که دلالت بر تاکید دارد- و نیز ضمیر فصل آورد، یعنى در اول فرمود: «أَنَا الْغَفُورُ ... » و در دومى فرمود: «هُوَ الْعَذابُ»، و اگر بر سر خبر «الغفور» و «العذاب» الف و لام آورد، همه براى این است که صفات مذکور در آیه را تاکید کند و بفهماند مغفرت و رحمت، و الیم بودن عذاب، به آخرین درجه و نهایت حد خود رسیده‏اند، بطورى که دیگر نمى‏توان با هیچ مقیاسى آنها را اندازه‏گیرى نمود، و چیزى را با آنها قیاس کرد.
آرى، هیچ مغفرت و رحمتى نیست مگر اینکه ممکن است فرض شود که مانعى نگذارد آن مغفرت و رحمت به ما برسد، و یا اندازه‏گیرى بتواند آن را اندازه بگیرد، و یا حدى برایش معین نماید. ولى خداى تعالى چنین نیست که کسى بتواند جلو مغفرت او را بگیرد (لا معقب لحکمه) و یا بدون مشیت او، امرى آن را تحدید نماید.
پس با اینحال دیگر جائز نیست کسى از مغفرت او مایوس و از روح و رحمتش ناامید گردد، زیرا نمى‏توان این یاس و نومیدى را به مانعى که جلو مغفرت خدا را بگیرد توجیه نمود، تنها چیزى که مایه وحشت است و باید هم باشد ترس از خود خداى تعالى است. هم چنان که بعد از آیه مربوط به مغفرت و رحمت که دارد: «لا تَقْنَطُوا مِنْ رَحْمَةِ اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ یَغْفِرُ الذُّنُوبَ جَمِیعاً إِنَّهُ هُوَ الْغَفُورُ الرَّحِیمُ» (زمر/53) دنبالش فرموده «وَ أَنِیبُوا إِلى‏ رَبِّکُمْ» (زمر/54).
نیز کسى نیست که عذاب او را سبک شمرده، یا احتمال دهد که روزى خداى تعالى نتواند عذاب کند و یا از مکر او ایمن شود، چون خدا غالب بر امر خویش است «وَ اللَّهُ غالِبٌ عَلى‏ أَمْرِهِ» (یوسف/21) و کسى نمى‏تواند از مکر او ایمن شود مگر مردم زیانکار: «فَلا یَأْمَنُ مَکْرَ اللَّهِ إِلَّا الْقَوْمُ الْخاسِرُونَ» (اعراف/99). [ نظرات / امتیازها ]
منبع : ترجمه المیزان، ج‏12، ص: 265 و 266 قالب : تفسیری موضوع اصلی : مغفرت الهی گوینده : علامه طباطبایی
امتیاز داوران :
امتیاز کاربران :
نظرات کاربران :
نظری ثبت نشده است.
بازديد کننده گرامی چنانچه تمایل دارید، نظر شما به نام خودتان ثبت و در سايت نمایش داده شود، قبل از ثبت نظر عضو سايت شويد و یا اگر عضو سايت هستيد لاگین کنید.[ عضويت در سايت ][ ورود اعضا ][ ورود ميهمان ]
نظر شما ثبت شد و بعد از تائید داوران بر روی سایت قرار می گیرد.
  توصیه پیامبر (صلّی الله علیه و آله) به قوم خود
در الدر المنثور (ج 4، ص 102) است که ابن منذر و ابى ابن حاتم از مصعب بن ثابت روایت کرده‏اند که گفت: رسول خدا (صلّی الله علیه و آله) به جمعى از اصحاب عبور کرد که داشتند مى‏خندیدند. فرمود: بیاد بهشت و دوزخ بیفتید، دنبال این قضیه این آیه نازل شد: «نَبِّئْ عِبادِی أَنِّی أَنَا الْغَفُورُ الرَّحِیمُ».

[ برای مشاهده توضیحات کلیک کنید. ]

[ نظرات / امتیازها ]
منبع : ترجمه المیزان، ج‏12، ص: 274 قالب : روایی موضوع اصلی : داستان قوم پیامبر اسلام (صل‍ی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم) گوینده : علامه طباطبایی
امتیاز داوران :
امتیاز کاربران :
نظرات کاربران :
نظری ثبت نشده است.
بازديد کننده گرامی چنانچه تمایل دارید، نظر شما به نام خودتان ثبت و در سايت نمایش داده شود، قبل از ثبت نظر عضو سايت شويد و یا اگر عضو سايت هستيد لاگین کنید.[ عضويت در سايت ][ ورود اعضا ][ ورود ميهمان ]
نظر شما ثبت شد و بعد از تائید داوران بر روی سایت قرار می گیرد.
  تقدم رحمت الهی بر غضبش - محمد سجاد ابراهيمي
این آیه و آیه بعد با همدیگر می باشند. در این آیه خداوند ابتدا با تاکیدهای بسیاری از رحمت خود بر همه بندگان و انسان ها صحبت می کند و در آیه بعد از عذابش با تاکید کمتری صحبت می کند و این نشانه تقدم رحمت و مغفرت الهی بر غضب او می باشد. [ نظرات / امتیازها ]
منبع : تدبر شخصی قالب : اعتقادی موضوع اصلی : صفات خداوند گوینده : محمد سجاد ابراهیمی
امتیاز داوران :
امتیاز کاربران :
نظرات کاربران :
1) : عالی
بازديد کننده گرامی چنانچه تمایل دارید، نظر شما به نام خودتان ثبت و در سايت نمایش داده شود، قبل از ثبت نظر عضو سايت شويد و یا اگر عضو سايت هستيد لاگین کنید.[ عضويت در سايت ][ ورود اعضا ][ ورود ميهمان ]
نظر شما ثبت شد و بعد از تائید داوران بر روی سایت قرار می گیرد.