● معنای کلمه «سعی»
راغب مىگوید: «سعى» به معناى راه رفتن به سرعت است، البته نه به آن حدى که دویدن شمرده شود، و در حدیث در هر کار (چه خیر و چه شر) استعمال مىشود.
[ نظرات / امتیازها ]
| منبع : ترجمه المیزان: ج13، ص: 89 |
قالب : لغوی |
موضوع اصلی : بدون موضوع |
گوینده : علامه طباطبایی |
نظری ثبت نشده است.
نظر شما ثبت شد و بعد از تائید داوران بر روی سایت قرار می گیرد.
● نوع حرف «لام» در جمله «وَ سَعى لَها»
حرف «لام» در جمله «وَ سَعى لَها سَعْیَها» براى اختصاص است و همچنین اضافه «سعى» به «ضمیر آخرت» اختصاص را مىرساند و چنین معنا مىدهد که «هر که کوشش کند و مجدانه کوشش کند و کوششى کند که مختص به آخرت است».
[ نظرات / امتیازها ]
| منبع : ترجمه المیزان: ج13، ص: 89 |
قالب : قواعد عربی |
موضوع اصلی : بدون موضوع |
گوینده : علامه طباطبایی |
نظری ثبت نشده است.
نظر شما ثبت شد و بعد از تائید داوران بر روی سایت قرار می گیرد.
● لزوم مجدانه بودن تلاش برای آخرت
اضافه «سَعى» به «ضمیر آخرت» اختصاص را مىرساند و چنین معنا مىدهد که «هر که کوشش کند و مجدانه کوشش کند و کوششى کند که مختص به آخرت است» و از این معنا چنین استفاده مىشود که سعى براى آخرت باید طورى باشد که لایق به آن باشد، مثل اینکه کمال جدیت را در حسن عمل به خرج دهد و حسن عمل را هم از عقل قطعى و یا حجت شرعى گرفته باشد.
[ نظرات / امتیازها ]
| منبع : ترجمه المیزان: ج13، ص: 89 |
قالب : تفسیری |
موضوع اصلی : عمل انسان |
گوینده : علامه طباطبایی |
نظری ثبت نشده است.
نظر شما ثبت شد و بعد از تائید داوران بر روی سایت قرار می گیرد.
● ارزشمند بودن «تلاش برای آخرت» به شرط ایمان
معناى جمله «وَ هُوَ مُؤْمِنٌ» این است که این سعى (تلاش برای آخرت) را در حالى کند که ایمان به خدا داشته باشد، و این خود مستلزم توحید و ایمان به نبوت و معاد است، زیرا کسى که اعتراف به یکى از این سه اصل نداشته باشد خداى سبحان او را در کلام مجیدش مؤمن به خود نمىداند، و آیات قرآنى در این باره بسیار است.
[ برای مشاهده توضیحات کلیک کنید. ]توضیح : به فرض اینکه از آیات مذکور هم که چشمپوشى کنیم تقیید به جمله «وَ هُوَ مُؤْمِنٌ» براى رساندن این معنا کافى است، زیرا کسى که آخرت بخواهد و کارهاى مخصوص به آن را مجدانه انجام دهد قطعا ایمان به خدا و به وراى دنیا دارد.
و اگر تقیید مذکور به منظور رساندن صحت ایمان، که خود مستلزم اعتقاد به توحید و نبوت است نبود، هیچ وجه دیگرى براى آن متصور نمىشد، پس تنها تقیید به «ایمان»، به سایر آیات قرآنى در این باره کمک مىکند.
[ بستن توضیحات ] [ نظرات / امتیازها ]
| منبع : ترجمه المیزان: ج13، ص: 89 و 90 |
قالب : تفسیری |
موضوع اصلی : ایمان |
گوینده : علامه طباطبایی |
نظری ثبت نشده است.
نظر شما ثبت شد و بعد از تائید داوران بر روی سایت قرار می گیرد.
● مراد از ستایش و شکر خداوند از عمل بندگان
معناى جمله «فَأُولئِکَ کانَ سَعْیُهُمْ مَشْکُوراً» این است که خداوند عمل چنین کسانى را به بهترین وجه قبول نموده و کوشش آنان را مىستاید و ستایش خدا در برابر عمل بنده، عبارت است از تفضل او بر بندهاش.
آرى همین که خداوند پاداش نیک به بندهاش مىدهد، تفضلى است بر بندهاش و گرنه وظیفه بنده، بندگى مولاى خویش است، و نباید خود را طلبکار مولایش بداند، پس ثواب دادن، تفضل مولا است، و ثنا خواندنش بر بنده، تفضلى است دیگر («وَ اللَّهُ ذُو الْفَضْلِ الْعَظِیمِ» (بقره/105)).
[ نظرات / امتیازها ]
| منبع : ترجمه المیزان: ج13، ص: 90 |
قالب : تفسیری |
موضوع اصلی : فضل الهی |
گوینده : علامه طباطبایی |
1)
: تفضل حسین عبدالهی خا
به نظر بنده با توجه به ایه و سایر ایات خداوند در مجموع چهار تفضل بر بندگانش دارد
یک.خود افرینش انسان تفضل است و لطف است
دو.در مسیر بندگی خداوند همواره بر بنده اش تفضل ولطف میکند
سه .پاداشی که خداوند روز قیامت به بنده میدهد همه اش تفضل ولطف است
چهار .اخری هم در همین ایه امده است که ان تحسین کردن بنده است و علاوه بر پاداش است.
نظر شما ثبت شد و بعد از تائید داوران بر روی سایت قرار می گیرد.
● اعمال آدمى اسباب اخروى هستند
این دو آیه (18 و 19) دلالت بر این دارند که اسباب اخروى عبارتند از اعمال و بس، و اعمال سببهایى هستند که هرگز از غایات و نتایج خود تخلف ندارند، به خلاف اسباب دنیوى که تخلف پذیرند زیرا درباره اسباب اخروى فرموده است: «فَأُولئِکَ کانَ سَعْیُهُمْ مَشْکُوراً» و درباره اسباب دنیوى فرموده «عَجَّلْنا لَهُ فِیها ما نَشاءُ لِمَنْ نُرِیدُ» (إسراء/18) پس هر قدر مىخواهیم و براى هر کس که بخواهیم.
[ نظرات / امتیازها ]
| منبع : ترجمه المیزان: ج13، ص: 90 |
قالب : تفسیری |
موضوع اصلی : عمل انسان |
گوینده : علامه طباطبایی |
نظری ثبت نشده است.
نظر شما ثبت شد و بعد از تائید داوران بر روی سایت قرار می گیرد.
● تاکید خداوند -
جميل صاحبي
به نظر بنده این قمست از آیه (وَ هُوَ مُؤْمِنٌ ) به خلوص نیت و اعتقاد حقیقی درونی اشاره دارد که میگوید باید به این عملی که انجام می دهد ایمان داشته باشد .
[ نظرات / امتیازها ]
| منبع : تدبر شخصی |
قالب : اعتقادی |
موضوع اصلی : شیوه ی برداشت از قرآن |
گوینده : جمیل صاحبی |
نظری ثبت نشده است.
نظر شما ثبت شد و بعد از تائید داوران بر روی سایت قرار می گیرد.