«حقّ»، به معناى ثابت و باقى است. لذا خدا و هرچه از سوى او باشد، حقّ است. «حقّ» یکى از نام‏هاى خداوند است. کلمه‏ى «زَهوق» به معناى رفتن است. «زهق نفسه» یعنى روح از بدنش خارج شد.
براى این آیه مصادیقى همچون ظهور اسلام، ورود به مدینه، فتح مکّه و شکستن بت‏ها را گفته‏اند که در همه‏ى آنها باطل شکست خورده است. ولى آیه داراى مفهوم گسترده‏اى است و فناى باطل و بقاى حق را نوید مى‏دهد.
بقاى حقّ و نابودى باطل، یک سنّت وقانون الهى است، نه پندارى و تصادفى، هر چند پیروان حقّ کم و طرفداران باطل زیاد باشند. چرا که حقّ همچون آب، ثابت و ماندگار و باطل مانند کف، ناپایدار و فانى است. «فامّا الزَبَد فیذهب جُفاءً و امّا ما ینفع النّاس فَیَمکث فى الارض»(197)
قرآن مى‏فرماید: «نَقذِف بالحقّ على الباطل فیَدمغه»(198) ما حقّ را بر سر باطل مى‏کوبیم و آن را نابود مى‏سازیم. و در این صورت است که باطل رفتنى است. بنابراین حقّ باید با قدرت و کوبنده بر باطل هجوم آورد. [ نظرات / امتیازها ]

اسراء/81: «و قل جاء الحق و زهق الباطل ان الباطل کان زهوقا»
ترجمه: و بگو آمد حق و رفت باطل، به درستی که باطل نابود شدنی است.
تفسیر: امام صادق علیه‌السلام فرمودند: وقتی که قائم علیه‌السلام قیام کند، دولت باطل برود. [ نظرات / امتیازها ]