در این آیه براى تکمیل این مطلب مهم که قسم نباید مانع کارهاى خیر شود، مىفرماید: «خداوند شما را بخاطر سوگندهایى که بدون توجه
یاد مىکنید مؤاخذه نخواهد کرد» (لا یُؤاخِذُکُمُ اللَّهُ بِاللَّغْوِ فِی أَیْمانِکُمْ).
اما به آنچه دلهاى شما کسب کرده (و سوگندهایى که از روى اراده و اختیار یاد مىکنید) مؤاخذه مىکند و خداوند آمرزنده و داراى حلم است» (وَ لکِنْ یُؤاخِذُکُمْ بِما کَسَبَتْ قُلُوبُکُمْ وَ اللَّهُ غَفُورٌ حَلِیمٌ).
در این آیه خداوند به دو نوع سوگند اشاره کرده، نوع اول قسمهاى لغو است که هیچ گونه اثرى ندارد و نباید به آن اعتنا کرد و مخالفت آن کفاره ندارد زیرا از روى اراده و تصمیم نیست. نوع دوم سوگندهایى است که از روى اراده و تصمیم انجام مىگیرد و به تعبیر قرآن قلب انسان آن را کسب مىکند، این گونه قسم معتبر است و باید به آن پایبند بود، و مخالفت با آن، هم گناه دارد، و هم موجب کفاره مىشود.
[ نظرات / امتیازها ] 1 مسئولیّت انسان ، وابسته به اراده و انتخاب اوست . خداوند لغزش هایى را که در شرائط غیر عادّى از انسان صادر شود، مى بخشد. (لا یؤ اخذکم اللّه باللغو)
2 انگیزه و نیّت ، ملاک ثواب وعقاب است . (کسبت قلوبکم )
3 یکى از جلوه هاى حِلم ومغفرت الهى ، گذشت از خطاهاى غیر عمدى انسان است . (لا یؤ اخذکم اللّه ... غفور رحیم )
[ برای مشاهده توضیحات کلیک کنید. ] [ نظرات / امتیازها ]