أولیاؤُهُمُ : رهبرانشان ، سرپرستانشان [ نظرات / امتیازها ]

طاغوت : خدایان دروغین و مردمان متجاوز و طاغى
 توضيح : طاغوت
این کلمه هشت بار در قرآن کریم آمده و مراد از آن خدایان دروغین و مردمان متجاوز و طاغى است مثل: [نساء:60]، و مثل [بقره:256]. آن در اصل مصدر است و قبل از اعلال طغیوت (به فتخ طا،غ) بود مثل رغبوت، رهبوت، دحموت. سپس یاء به جاى غین آمد و به واسطه تحرک و انفتاح ما قبل مبدل به الف شد. دلیل مصدریّت آن صحت اطلاقش به مفرد و جمع است. (مجمع) گر چه اصل آن مصدر است ولى به جاى فاعل یعنى طاغى به کار مى‏رود. راغب گوید: طاغوت عبارت است از هر متجاوز و هر معبود جز خداى و در واحد و جمع استعمال مى‏شود. در آیه «فَمَنْ یَکْفُرْ بِالطّاغُوتِ» آن را شیطان، کاهن، ساحر، طاغیان انس و جنّ، بت‏ها، هر معبود دروغین گفته‏اند، قول اول از امام صادق علیه السلام نیز مرورى است و نیز آن در آیه به معنى جمع است. [ نظرات / امتیازها ]

ولی : سرپرست ، یار
 توضيح : . طبرسى در ذیل [بقره:257]. فرموده: ولّى از «ولى»است به معنى نزدیکى بدون فاصله و او کسى است که به تدبیر امور ازدیگرى احق و سزاوارتر است. به رئیس قوم والى گویند که به تدبیر و امر ونهى امور نزدیک و مباشر است. به آقا مولى گویند که به امر بنده سرپرستى و مباشرت مى‏کند به بنده مولى گویند که با اطاعت مباشر امر مولى است و از آن است ولى یتیم که مباشر مال یتیم و اداره اوست. در مصباح از ابن فارس نقل کرده: هر که کار کسى را اداره کند ولى آن کار است. [بقره:257]. خدا یار کسانى است که ایمان آورده‏اند، آنها را از تاریکیها به سوى نور ایمان خارج مى‏کند. [ نظرات / امتیازها ]