(اذهب انت و اخوک بایاتی و لا تنیا فی ذکری ): (تو و برادرت معجزات مارا ببرید و در امر یاد کردن من سستی مورزید)، در اینجا امری را که به تنهایی به موسی نموده بود مجددا تأکید می کند ولی اینبار موسی و هارون را مورد خطاب قرار می دهد ومی گوید: با آیات من به نزد فرعون بروید و چون در آن زمان تنها دو معجزه به موسی ع اعطا شده بود، این جمله وعده جمیلی است که به زودی و در موقع لزوم با آیات ومعجزات دیگر نیز او را تأیید خواهد نمود، و آنگاه می فرماید: در ذکر من یعنی در امردعوت به ایمان به من ، هرگز سستی و کوتاهی نکنید. [ نظرات / امتیازها ]

نخستین برخورد با فرعون جبّار: اکنون که همه چیز رو به راه شده، و تمام وسایل لازم در اختیار موسى قرار گرفته، او و برادرش هارون هر دو را با هم مخاطب ساخته، مى‏گوید: «تو و برادرت با آیات من که در اختیارتان گذارده‏ام بروید» (اذْهَبْ أَنْتَ وَ أَخُوکَ بِآیاتِی).

آیاتى که هم شامل دو معجزه بزرگ موسى مى‏شود، و هم سایر نشانه‏هاى پروردگار و تعلیمات و برنامه‏هایى که خود نیز بیانگر حقانیت دعوت اوست.

و براى تقویت روحیه آنها و تأکید بر تلاش و کوشش هر چه بیشتر، اضافه مى‏کند:

«و در ذکر و یاد من و اجراى فرمانهایم سستى به خرج ندهید» (وَ لا تَنِیا فِی ذِکْرِی).

چرا که سستى و ترک قاطعیت تمام زحمات شما را بر باد خواهد داد، محکم بایستید و از هیچ حادثه‏اى نهراسید، و در برابر هیچ قدرتى، سست نشوید. [ نظرات / امتیازها ]

در اینجا هم محتمَل است که وجود مبارک هارون حضور داشته باشد هم محتمل است که خطاب اصلی متوجّه موسی(علیه السلام) باشد بعد به حضرت موسی بفرماید تو و برادرت یعنی به برادرت هم بگو که تو را همراهی کند, اما در بخش سوم که به صورت تَثنیه ذکر کرد فرمود: ﴿اذْهَبَا إِلَی فِرْعَوْنَ﴾ اینجا ظاهراً خود هارون حضور دارد برای اینکه خطاب به دو نفر است و عمده آن جوابی است که این دو نفر به خدا عرض می‌کنند ﴿قَالاَ رَبَّنَا﴾ معلوم می‌شود هر دو حضور دارند, هر دو با خدا سخن می‌گویند, هر دو حرفِ خدا را می‌شنوند. از اینجا روشن می‌شود که وجود مبارک هارون هم دارای نبوّت بود و رسالت بود رسول خدا بود, نبیّ خدا بود, احکام شریعت به او هم وحی می‌شد منتها بالاصاله وجود مبارک موسای کلیم چون از انبیای اولواالعزم است دارای کتاب است و وجود مبارک هارون(سلام الله علیهما) حافظ شریعت موساست آن بیانی که مرحوم شیخ مفید در ذیل همین آیه مطرح کرده است که طبق حدیث منزلت وجود مبارک حضرت امیر مثل هارون(سلام الله علیه) است الاّ اینکه در نبوّت سهمی ندارد آ‌ن قبلاً توضیح داده شد که آنچه به نبوّت و شریعت و دین برمی‌گردد منحصراً برای پیغمبر است چه در حدیث منزله و چه در خطبهٴ قاصعه استثنا شده که «أنت منّی بمنزلة هارون مِن موسیٰ إلاّ أنّه لا نبیّ بعدی»[5] چه اینکه در خطبهٴ «قاصعه» هم فرمود: «إِنَّکَ تَسْمَعُ مَا أَسْمَعُ وَ تَرَی مَا أَرَی إِلاَّ أَنَّکَ لَسْتَ بِنَبِیٍّ»[6] پس آنچه به شریعت برمی‌گردد منحصراً برای پیغمبر است اما آنچه به ولایت برمی‌گردد مثل معجزه, مثل کرامت, مثل اخبار غیبی, مثل مَلاحم, مثل امور مربوط به مخازن الهی, بهشت و جهنم و امثال ذلک اینها می‌تواند برای امام معصوم هم باشد چه اینکه هست.
[ نظرات / امتیازها ]

وَ لاٰ تَنِیٰا فِی ذِکْرِی ؛ «ونى» به معناى سستى و کوتاهى در امور است مرا فراموش نکنید (خطاب به موسى و هارون است) مبادا از یادتان بروم هر جا که باشید ممکن است منظور از «ذکر» تبلیغ رسالت باشد، یعنى در ابلاغ مأموریت رسالت ضعف نشان ندهید و کوتاهى نکنید [ نظرات / امتیازها ]

اِذْهَبْ أَنْتَ وَ أَخُوکَ بِآیٰاتِی وَ لاٰ تَنِیٰا فِی ذِکْرِی پس از تذکر دادن بموسى(ع)بنعمتها و الطاف خداوندى خود او را مأمور مى گرداند که خودت با برادرت هارون با معجزه هایى که شاهد صدق رسالت و پیمبرى تو باشد بروید بسوى فرعون و در تبلیغ رسالت و یاد من سستى نکنید و بقدرى که ممکن است در هدایت و ارشاد وى جدّ و جهد بنمائید [ نظرات / امتیازها ]

اِذْهَبْ أَنْتَ وَ أَخُوکَ بِآیٰاتِی وَ لاٰ تَنِیٰا فِی ذِکْرِی مراد از آیات در اینجا معجزات است که عبارتند از: عصا، ید بیضا و دیگر نشانه هایى که پیشتر در تفسیر آیۀ 101 سورۀ اسراء بدان اشاره کردیم معناى «لاٰ تَنِیٰا فِی ذِکْرِی» آن است که در رسالت و بیان امرونهى من سهل انگارى نکنید [ نظرات / امتیازها ]