بی تردید "اهل ذکر" امامان معصوم هستند. آنها هستند که مردم در هر زمینه ای که بخواهند می توانند از آنها بپرسند و بهره بگیرند.
در بیست و یک روایت از طریق شیعه و بیست و سه حدیث از طریق عامه رسیده است که مراد از اهل ذکر اهل بیت(ع) هستند.(5)
مرحوم علامه مجلسی حدود 60 روایت در این زمینه نقل کرده است.(6)
در روایتی از امام علی بن موسی الرضا(ع) آمده است که حضرت در پاسخ این سؤال که اهل ذکر کیانند فرمود: «نحن اهل الذکر و نحن المسؤولون؛ ما اهل ذکریم و از ما باید سؤال شود».(7)
در روایتی از حضرت امام باقر(ع) در تفسیر آیه شریفه رسیده است: «الذکر القرآن و ان الرسول اهل الذکر و هم المسئولون؛ذکر قرآن است و اهل بیت پیامبر(ص) اهل ذکرند از آنها باید سؤال کرد.»(8)
در برخی از تفاسیر اهل سنت از ابن عباس در تفسیر آیه فوق نقل شده: «هو محمد و علی و فاطمة و الحسن و الحسین هم اهل الذکر و العلم و العقل و البیان؛ اینان محمد(ص) و علی(ع) و فاطمه(س) و حسن(ع) و حسین(ع) هستند آنها اهل ذکر و اهل علم و عقل و بیان اند».(9)

بنابراین اینکه اهل بیت(ع) از مصادیق بارز «اهل الذکر» هستند و جای تردید نیست.

[ برای مشاهده توضیحات کلیک کنید. ]

[ نظرات / امتیازها ]

بدون شک اهل ذکر از نظر مفهوم لغوى ، تمام آگاهان و مطلعان را در بر مى‏گیرد و آیه فوق بیانگر یک قانون کلى عقلائى در مورد رجوع جاهل به عالم است ، هر چند مورد و مصداق آیه ، دانشمندان اهل کتاب بودند ولى این مانع کلیت قانون نیست .


به همین دلیل دانشمندان و فقهاى اسلام به این آیه براى مساله جواز تقلید از مجتهدان اسلامى استدلال کرده‏اند.


و اگر مى‏بینیم در روایاتى که از طرق اهلبیت (علیهم‏السلام‏) به ما رسیده ، اهل ذکر به على (علیه‏السلام‏) یا سایر امامان اهلبیت (علیهم‏السلام‏) تفسیر شده به معنى انحصار نیست ، بلکه بیان واضحترین مصداقهاى این قانون کلى است .
[ نظرات / امتیازها ]