صفت چهارمى که با جمع صفات دیگر، مایه‌ى فلاح و رستگارى اهل ایمان است، محافظت فروج از وقوع در امر مذموم زناست.
زن و مرد مسلمان براى رعایت حدود اسلامى مأمور به اداى وظایفى مى‌باشند؛ یکى از آن وظایف ـ که متأسفانه امروزه پایمال هواهاى نفسانى شده، به گونه‌اى که پیشرفت آن، اجتماعات را به مهالک مى‌کشاند ـ محافظت خویش از گرفتار شدن به‌اطفاء شهوت از راه غیر معقول و غیر مشروع آن است که به انحاى مختلف در اجتماعات، چهره‌ى منحوسش را نمودار ساخته است.
اساساً هر نیرویى را که به دست قادرِ متعال در نهاد موجودات قرار داده شده، در‌صورتى که از حدّ خود متجاوز نباشد، مایه‌ى سعادت و نیکبختى خواهد بود. نیروى شهوت، غضب و‌... هر یک به جاى خود، جهت حفظ ارکان زندگى آدمى بسیار با ارزش است؛ امّا مشروط بر این که از حدود و ثغور آن تجاوز نکند.
خداى منّان، نیروى شهوت را جهت بقاى نسل در نهاد موجودات گذارد؛ منتها در انواع حیوانات در موقع معیّنى از سال پدیدار مى‌گردد و پس از بارور شدن ماده، توسّط حیوان نر، آن تمایل از بین مى‌رود؛ فقط انسان است که به پیروى از اوامر عقل و شرع باید این نیرو را مهار کند که اگر مهار کرد و حدودش را رعایت نمود به صفت
«والّذین هم لفروجهم حفظون»(5)
متّصف مى‌گردد؛ امّا اگر خداى نکرده، شهوت او بر عقل و نیروى خِرَدش پیروز شد، بر اثر گرفتارى به زنا، بیچارگى دو جهان نصیبش خواهد شد.
[ نظرات / امتیازها ]

در جامعه اسلامى، پاسدارى از نماز وناموس، بسیار مهم است. در همین چند آیه، نسبت به ناموس با تعبیر «حافظون» و درباره نماز با جمله «على صلوتهم یحافظون» یاد شده است.
در روایات مى‏خوانیم: جز با زن عفیفه ازدواج نکنید و با کسى که در مال خود او را امین نمى‏دانید، هم‏بستر نشوید. [ نظرات / امتیازها ]