(وما انت بهادی العمی عن ضلالتهم ان تسمع الا من یؤمن با یاتنا فهم مسلمون ): (و تو هدایت کننده نابینایان ـ از گمراهیشان نیستی ، تو فقط می توانی سخنت را به گوش کسانی برسانی که به آیات ما ایمان دارند و مسلمان هستند) این آیات تعلیل آیه سابق است ، یعنی ، اینکه ما تو را امر به توکل نمودیم به جهت آنست که ایمان و کفر مردم بدست خداست و تو نمی توانی به افرادی که مانند مردگان هستند، چیزی را بشنوانی ، چون آنها کر و کور و گمراهند نیز دعوت خود را نمی توانی به افراد ناشنوایی که پشت کرده اند ابلاغ کنی چون حتی با اشاره نیز نمی توانند چیزی رابشنوند. و نیز نمی توانی کورانی را که چشم دلشان را بر روی حقیقت بسته اند ازضلالتشان باز داری ، تنها قدرت تو این است که آیات ما را که واضح الدلاله هستند به گوش مؤمنان برسانی ، چون مؤمنان به این حجتهای حقه اعتراف و ایمان دارند و تسلیم ما هستند و تو را در دعوتت تصدیق می کنند. [ نظرات / امتیازها ]

وَ ما أَنْتَ بِهادِی الْعُمْیِ عَنْ ضَلالَتِهِمْ إِنْ تُسْمِعُ إِلاَّ مَنْ یُؤْمِنُ بِآیاتِنا فَهُمْ مُسْلِمُونَ (81)
وَ ما أَنْتَ بِهادِی الْعُمْیِ‌: و نیستى تو راه نماینده کوران، عَنْ ضَلالَتِهِمْ‌: از گمراهى ایشان، زیرا هدایت حاصل نمى‌شود مگر به چشم، و این از ایشان مفقود است. به قرائت حمزه (و ما انت تهدى العمى) یعنى تو راه نمى‌نمائى هر که را که کور است. این نیز بر سبیل تمثیل است، یعنى چون کفار و معاندان به جهت فرط عناد و استکبار، استعمال قوه فکریه نمى‌کنند در آیات واضحه که رساننده سالک است بسر منزل نجات، پس گوئیا بصیرت ندارند، و این کوردلان بمنزله کورانند که به جهت نداشتن چشم، راه نمى‌برند به مقصد خود و در گمراهى خود متحیر و سرگردان مى‌مانند. إِنْ تُسْمِعُ‌: نشنوانى تو، یعنى شنوانیدن تو فایده ندارد، إِلَّا مَنْ یُؤْمِنُ‌: مگر کسى را که ایمان بیاورد و تصدیق نماید، بِآیاتِنا: به آیات ما، یعنى طلب حق کند به نظر کردن و تأمل نمودن در آیات بیّنه و معجزات واضحه ما. فَهُمْ مُسْلِمُونَ‌: پس ایشان تسلیم شدگان فرمانند و متخصصان ایقان. [ نظرات / امتیازها ]