1- کفر، مانع شناخت حقیقت است. «لا یحسبن الّذین کفروا...» 2- کوتاه یا بلند بودن عمر وزمان رفاه، بدست خداست. «نملى لهم... نملى لهم» 3- همه‏ى انسان‏ها دنبال خیر هستند، لکن بعضى در مصداق اشتباه مى‏کنند. «لایحسبن... خیر لانفسهم» 4- مهلت‏هاى الهى، نشانه‏ى محبوبیّت نیست. «لایحسبنّ... خیر لانفسهم» 5 - نعمت‏ها به شرطى سودمند هستند که در راه رشد و خیر قرار گیرند، نه شرّ و گناه. «انما نملى لهم لیزدادوا اثماً» 6- طول عمر مهم نیست، بهره از عمر مهم است. «انّما نملى لهم» امام سجاد علیه السلام در دعاى مکارم‏الاخلاق چنین مى‏فرماید: خدایا! اگر عمر من چراگاه شیطان خواهد شد، آن را کوتاه بگردان. 7- زود قضاوت نکنید، پایان کار و آخرت را نیز به حساب بیاورید. «انّما نملى لهم خیر... و لهم عذاب مهین» 8 - رفاه و حاکمیّت ستمگران، نشانه‏ى رضاى خداوند از آنان نیست. چنانکه دلیلى بر سکوت ما در برابر آنان نمى‏باشد. «نملى لهم... لهم عذاب مهین» 9- عذاب‏هاى آخرت، انواع و مراحل متعدّد دارد. «عذاب الیم» در آیه قبل، و «عذاب مهین» در این آیه. [ نظرات / امتیازها ]

1 خدا گناهکاران را با زنگ هاى بیدارباش، همچون مجازات هاى متناسب با اعمالشان، بیدار مى سازد و به راه حق بازمى گرداند که در این صورت مجازات هاى آنها نعمتى براى آنان به شمار مى آید

البته این ها کسانى هستند که کاملاً به گناه آلوده نشده اند و هنوز شایستگى هدایت را دارند، اما کسانى که در گناه غرق شده یا کفر مى ورزند، خدا آنان را به حال خود وامى گذارد تا بار گناهشان سنگین شود و استحقاق حد اکثر مجازات را پیدا کنند؛ و این همان قانون «املاء» یا مهلت دادن است

2 گاهى خداوند، برخى از کافران و گناهکاران و ستمگران را، غرق در نعمت هاى خود مى سازد این به خاطر آن است که خدا آنها را «املاء» کرده و مهلت داده است و براساس این سنت و قانون و اصل آزادى اراده، به حال خود واگذارده است تا به آخرین مرحله ى سقوط برسند و در جهان دیگر مجازات شوند

همان گونه که در دنیا هم گاهى ناگهان همه چیز را از آنان مى گیرد تا حد اکثر شکنجه را داشته باشند؛ چرا که جدا شدن از زندگى مرفهى که دارند برایشان بسیار ناراحت کننده است

پس در مورد کافران زود داورى نکنید که مهم عاقبت کار آنان است

3 عمر طولانى هنگامى سودمند است که در راه حق و رشد و خیر باشد؛ و عمرى که در گناه مصرف شود، خیرى در آن نیست

از امام باقر علیه السلام حکایت شده که

مرگ براى کافران یک نعمت است؛ زیرا هرچه بیشتر بمانند زیادتر گناه مى کنند (2) برخى از مفسران نوشته اند که «لام» در تعبیر «لِیَزْدٰادُوا إِثْماً» براى بیان غایت نیست که معناى آیه این گونه شود: «ما مى خواهیم گناهان کافران زیاد گردد »

پس «لام» در آیه ى فوق براى بیان عاقبت است که معناى آیه چنین مى شود:

«ما به کافران مهلت مى دهیم و سرانجام و عاقبت آنان این است که بار گناه آنان سنگین مى گردد » [ نظرات / امتیازها ]