(ان الله ربی و ربکم فاعبدوه هذا صراط مستقیم ):(همانا الله پروردگار من و شماست ،پس او را بپرستید که این صراط مستقیم است ) این کلام برای باطل کردن عذرو بهانه کسانیست که به الوهیت عیسی (ع ) معتقدشده اند، چون او به واسطه علم به غیب می دانست که بعضی از مردم در باره اومعتقد به الوهیت می گردند و لذا گفت :راه مستقیم در پرستش (الله )است و غیرآن انحراف و اعوجاج می باشد، پس از آن بپرهیزید. [ نظرات / امتیازها ]

برخلاف انجیل‏هاى تحریف شده کنونى، که از خداوند به عنوان پدر عیسى‏علیه السلام نام مى‏برند، قرآن جمله‏ى «ربّى و ربّکم» را از زبان حضرت عیسى نقل مى‏کند، تا با هرگونه تفکّر غلط و ادّعاى الوهیّت درباره حضرت عیسى مبارزه کند. زیرا خداوند، پروردگار عیسى و سایر مردم است.
حال که بناست راهى را طى کنیم، راه خدا و بندگى او را بپذیریم که راهى مستقیم و بدون انحراف است. در حالى که راههاى دیگران داراى لغزشگاه‏ها، محدودیّت‏ها و تابع هوس‏هاى درونى طاغوت‏هاست.
[ نظرات / امتیازها ]

در این آیه، از زبان حضرت مسیح براى رفع هر گونه ابهام و اشتباه و براى این که تولد استثنایى او را دستاویزى براى الوهیت او قرار ندهند چنین نقل مى‏کند: «مسلما خداوند پروردگار من و پروردگار شماست، پس او را پرستش کنید (نه من و نه چیز دیگر را) این راه مستقیم است» راه توحید و یکتاپرستى نه راه شرک و دوگانه و چندگانه‏پرستى (إِنَّ اللَّهَ رَبِّی وَ رَبُّکُمْ فَاعْبُدُوهُ هذا صِراطٌ مُسْتَقِیمٌ).

در آیات دیگر قرآن نیز کرارا مى‏خوانیم که حضرت مسیح (ع) روى مسأله عبودیت و بندگى خود در پیشگاه خدا، تکیه مى‏فرمود، و بر خلاف آنچه در انجیلهاى تحریف یافته کنونى که از زبان مسیح (ع) نقل شده که او غالبا کلمه پدر را در باره خدا به کار مى‏برد قرآن مجید کلمه «رب» (پروردگار) و مانند آن را از او نقل مى‏کند که دلیلى است بر نهایت توجه او نسبت به مبارزه با شرک، و یا دعوى الوهیت حضرت مسیح و لذا تا زمانى که حضرت مسیح (ع) در میان مردم بود هیچ کس جرأت پیدا نکرد او را یکى از خدایان معرفى کند بلکه به اعتراف محققان مسیحى مسأله تثلیث و اعتقاد به خدایان سه گانه از قرن سوم میلادى پیدا شد.

[ نظرات / امتیازها ]

إِنَّ اَللّٰهَ رَبِّی وَ رَبُّکُمْ :به درستى که ذاتى که جامع صفات کمالیه و منزه از نقایص و سزاوار پرستش باشد، پروردگار من و پروردگار شما است، فَاعْبُدُوهُ : پس او را پرستش و ستایش کنید به خلوص نیت، و غیر را شریک او مگردانید، هٰذٰا صِرٰاطٌ مُسْتَقِیمٌ :اینست راه راست و رسانندۀ به نجات

تبصره: قول اول، براى تمهید حجت؛ و قول دوم، براى تقریب حجت است به حکم، و لذا فَاتَّقُوا اَللّٰهَ ،به کلمۀ «فاء» مترتب نمود، یعنى چون آوردم شما را معجزات باهره و آیات ظاهره، پس بترسید خدا را در مخالفت، و پیروى کنید مرا در دعوت بعد شروع در دعوى نموده به اشاره و قول مجمل که: إِنَّ اَللّٰهَ رَبِّی وَ رَبُّکُمْ ،تا اشاره باشد به استکمال قوۀ نظریه به اعتقاد صحیح و درست که آن معرفت حق و توحید است پس از تکمیل قوۀ عالمه، در صدد تکمیل قوۀ عامله برآید، چنانچه فرموده: فَاعْبُدُوهُ ،چه آن امر به ملازمت طاعت باشد که اتیان به اوامر و اجتناب از مناهى است و بعد از آن تقریر فرموده به آنکه جمع بین دو امر، طریقى است که ملازم به استقامت و صراط مستقیم است که: هٰذٰا صِرٰاطٌ مُسْتَقِیمٌ

تتمه: طبرسى رحمه الله فرماید: آیه شریفه حجت است بر ابطال قول نصارى که عیسى را پسر خدا دانستند؛ بدین تقریر که: مرا نسبت ندهید به خدا، زیرا من بندۀ او هستم چنانچه شما بندۀ او هستید پس ذات یگانۀ او را عبادت کنید که اینست صراط مستقیم

علامه مجلسى رضوان الله علیه به سندهاى معتبر از حضرت امیرالمؤمنین علیه السّلام روایت نموده که: حضرت عیسى بن مریم علیه السّلام سنگ در زیر سر مى گذاشت در وقت خوابیدن، و جامه هاى کهنه مى پوشید، و نان و خورش او گرسنگى بود، و چراغش در شب مهتاب، و سایه اش در زمستان مشرق و مغرب زمین هرجا که آفتاب مى تابید، و میوه و ریحانش گیاه ها بود که از زمین براى حیوانات مى روئید، و زنى نداشت که مفتون او گردد، و فرزندى نداشت که غم او را بخورد، و مالى نداشت که او را از یاد خدا بازدارد، و طمعى از مردم نداشت که او را ذلیل گرداند چهارپایش، دو پایش، و خدمتکارش دستهایش بود [ نظرات / امتیازها ]

إِنَّ اَللّٰهَ رَبِّی وَ رَبُّکُمْ فَاعْبُدُوهُ هٰذٰا صِرٰاطٌ مُسْتَقِیمٌ این است که به آنها امر فرموده که از گفتار خلاف بپرهیزید و بدانید خدائى که پروردگار شما است پروردگار من هم همانست من بنده خدا مى باشم او را عبادت کنید و راه مستقیم که سر انجام آن قرب جوار ربّ العالمین است اینست که در عبادت و طاعت غیرى را شریک خدا نیاورید و بتمام جهات موحّد گردید تا بقرب جوار احدى فائز گردید [ نظرات / امتیازها ]

إِنَّ اَللّٰهَ رَبِّی وَ رَبُّکُمْ فَاعْبُدُوهُ هٰذٰا صِرٰاطٌ مُسْتَقِیمٌ این سخن اینجا و در سورۀ مریم بیزارى است از آنچه ترسایان دعوى کردند در وى یعنى اگر من از افعال الهى چون مرده زنده کردن و مرغ زنده ساختن و غیر آن چیزى نمودم بر طریق معجزات و بیان دلالت بر صحت رسالت، خداى را عزّ و جلّ بنده ام و آفریدۀ او، و اللّٰه است که خداى منست و خداى شما، او را پرستید و او را بنده باشید، و بیگانگى و یکتایى وى اقرار دهید، راه راست اینست هر که ازین برگشت بر راه راست نیست و دین وى بصفت استقامت نیست [ نظرات / امتیازها ]