(رب هب لی من الصالحین ):(پروردگارابه من فرزندی بده که ازصالحان باشد)مردم پس از بازگشت به شهر و دیدن وضع بتخانه ، چون احتمال قریب به یقین داشتند که ابراهیم این عمل را به انجام رسانده ، شتابان بسوی او رفتند و ابراهیم رادستگیر نموده و مشغول پرسش از او شدند. اما ابراهیم در مقام احتجاج با آنها برآمد وبا استفهام انکاری به آنها فهمانید که چیزی که خود بدست خویش تراشیده اندصلاحیت ندارد که رب و معبود آنها باشد، چون آفریدگار آنها و اعمالی که انجام می دهند، خداست و خلقت از تدبیر جدا نیست و این از کمال سفاهت آنهاست که خدای عزیز و متعال را کنار گذاشته و سنگ و چوب را می پرستند. و اینکه اعمال ارادی آنها را به خدا نسبت داد به جهت آنست که هر عملی که انسان انجام می دهد و بااراده خود به آن اقدام می کند، در واقع مستند به اراده خدای سبحان نیز هست ، یعنی خدا خواسته که انسان آن را به انجام رساند اگر چه که این نوع اراده خدا باعث نمی شود که اعمال انسان غیرارادی و جبری شود. به هر حال پس از این گفتگوها مردم تصمیم گرفتند که برای شکنجه و عذاب ابراهیم محلی بسازند که گنجایش آتش فراوان وافروخته راداشته باشدوسپس اورادرآتش بیفکنند.پس آنها برای نابودی ابراهیم نقشه کشیدند اما خدا ابراهیم را بر آنها غالب ساخت و آتش را بر او سرد و گلستان نمود و پس از آن ابراهیم تصمیم گرفت تا از میان قومش مهاجرت کند و به محلی خلوت برود تا در آنجا با فراغت خاطر به عبادت خدامشغول شود که آن محل همان سرزمین بیت المقدس بود و آنگاه در مقام حاجت خواهی به درگاه الهی عرضه داشت که پروردگارا به من فرزندی عطا کن که از صالحین باشد. [ نظرات / امتیازها ]

و در اینجا نخستین تقاضایش از خدا که در آیات فوق منعکس است تقاضاى فرزند صالح بود، فرزندى که بتواند خط رسالت او را تداوم بخشد، و برنامه‏هاى نیمه تمامش را به پایان برساند، اینجا بود که عرض کرد: «پروردگارا! به من از صالحان [فرزندان صالح‏] ببخش» (رَبِّ هَبْ لِی مِنَ الصَّالِحِینَ).
خداوند نیز این دعا را مستجاب کرد، و فرزندان صالحى همچون «اسماعیل» و «اسحاق» به او مرحمت فرمود. [ نظرات / امتیازها ]

رَبِّ هَبْ لِی مِنَ الصَّالِحِینَ (100)

رَبِّ هَبْ لِی مِنَ الصَّالِحِینَ‌: پروردگارا ببخش مرا فرزندى که از جمله شایستگان تو باشد تا معین من شود بر دعوت و طاعت و مونس و قرین من باشد در غربت. حق تعالى دعاى او را اجابت فرمود [ نظرات / امتیازها ]