هذا عَطاؤُنا فَامنُن أَو أَمسِک بِغَیرِ حِسابٍ (39)
اینکه است عطاء ما پس منّت بگذار یا نگهدار بدون حساب.
اینکه آیه شریفه را چند تفسیر کردند لکن آنچه بنظر میآید و از ظاهر آیه استفاده میشود اینکه خطاب بحضرت سلیمان است.
هذا عَطاؤُنا اینکه ملک و سلطنتی که طلب کردی ما به تو عنایت کردیم.
فَامنُن هر کدام از اینکه شیاطین را که در غل و زنجیر کشیدی خواستی رها کنی و منّت بر او بگذاری اختیار داری.
أَو أَمسِک خواستی در حبس بماند زیر زنجیر آنهم اختیار داری بِغَیرِ حِسابٍ مسئولیتی نداری البته انبیاء هم تا امری صلاح نباشد انجام نمیدهند، حضرت سلیمان آن شیاطین که اگر رها کند دیگر مخالفت نمیکنند و انجام وظیفه میکنند رها میکرد و آنهایی که باز سرپیچی میکنند نگاه میداشت.
[ نظرات / امتیازها ]
(آیه 39)- چهارمین موهبت خداوند به سلیمان اختیارات فراوانی بود که دست او را در اعطا و منع باز میگذارد.
چنانکه آیه میگوید: به او گفتیم: «این عطای ماست به هر کس میخواهی (و صلاح میبینی) ببخش و از هر کس میخواهی امساک کن و حسابی بر تو نیست» تو امین هستی (هذا عَطاؤُنا فَامْنُنْ أَوْ أَمْسِکْ بِغَیْرِ حِسابٍ).
[ نظرات / امتیازها ]