● مرضيه اسدي -
تفسیر نمونه
به دنبال آیات مربوط به جهاد و هجرت ، آیه فوق براى زنده کردن روح فداکارى در مسلمانان چنین مى گوید:((هرگز از تعقیب دشمن سست نشوید.))
(و لا تهنوا فى ابتغاء القوم ).
اشاره به اینکه هرگز در برابر دشمنان سرسخت حالت دفاعى به خود نگیرید، بلکه همیشه در مقابل چنین افرادى روح تهاجم را در خود حفظ کنید، زیرا از نظر روانى اثر فوق العادهاى در کوبیدن روحیه دشمن دارد، همانطور که در حادثه احد بعد از آن شکست سخت ، استفاده کردن از این روش سبب شد که دشمنان اسلام که با پیروزى میدان نبود را ترک گفته بودند فکر بازگشت به میدان را که در وسط راه براى آنها پیدا شده بود از سر بدر کنند و با سرعت از مدینه دور شوند.
سپس استدلال زنده و روشنى براى این حکم بیان مى کند و مى گوید: چرا شما سستى به خرج دهید در حالى که اگر شما در جهاد گرفتار درد و رنج مى شوید دشمنان شما نیز از این ناراحتیها سهمى دارند، با این تفاوت که شما امید به کمک و رحمت وسیع پروردگار عالم دارید و آنها فاقد چنین امیدى هستند.
(ان تکونوا تالمون فانهم یالمون کما تالمون و ترجون من الله ما لایرجون ).
و در پایان براى تاکید بیشتر مى فرماید فراموش نکنید که تمام این ناراحتیها و رنجها و تلاشها و کوششها و احیانا سستیها و مسامحه کاریهاى شما از دیدگاه علم خدا مخفى نیست (و کان الله علیما حکیما) و بنابراین نتیجه همه آنها را خواهید دید.
[ نظرات / امتیازها ]
نظری ثبت نشده است.
نظر شما ثبت شد و بعد از تائید داوران بر روی سایت قرار می گیرد.
● ابراهيم چراغي -
برگزیده تفسیر نمونه
(آیه 104)
شأن نزول:
از ابن عباس چنین نقل شده که: پس از حوادث دردناک جنگ احد پیامبر اسلام صلّى اللّه علیه و آله بر فراز کوه احد رفت و أبو سفیان نیز بر کوه احد قرار گرفت و با لحنى فاتحانه فریاد زد: «اى محمد! یک روز پیروز شدیم و روز دیگر شما» یعنى این پیروزى ما در برابر شکستى که در بدر داشتیم، پیامبر صلّى اللّه علیه و آله به مسلمانان فرمود: فورا به او پاسخ گویید، مسلمانان گفتند: «هرگز وضع ما با شما یکسان نیست، شهیدان ما در بهشتند و کشتگان شما در دوزخ».
ابو سفیان فریاد زد: «لنا العزّى و لا عزّى لکم ما داراى بت بزرگ «عزّى» هستیم و شما ندارید.
پیامبر صلّى اللّه علیه و آله فرمود: شما هم در برابر شعار آنها بگویید: اللّه مولینا و لا مولى لکم سرپرست و تکیه گاه ما خداست و شما سرپرست و تکیه گاهى ندارید.
ابو سفیان که خود را در مقابل این شعار زنده اسلامى ناتوان دید، دست از بت «عزّى» برداشت و به دامن بت «هبل» درآویخت و فریاد زد: اعل هبل! سر بلند باد هبل.
پیامبر صلّى اللّه علیه و آله دستور داد که این شعار جاهلى را نیز با شعارى نیرومندتر و محکمتر بکوبند و بگویند: اللّه اعلى و اجلّ! خداوند برتر و بالاتر است.
ابو سفیان که از این شعارهاى گوناگون خود بهرهاى نگرفت فریاد زد: میعادگاه ما سرزمین بدر صغرى است.
مسلمانان از میدان جنگ بازگشتند در حالى که از حوادث دردناک احد سخت ناراحت بودند در این هنگام آیه نازل شد و به آنها هشدار داد که در تعقیب مشرکان کوتاهى نکنند و از این حوادث دردناک ناراحت نشوند. این شأن نزول به ما مىآموزد که مسلمانان باید هیچ یک از تاکتیکهاى دشمن را از نظر دور ندارند در برابر منطق دشمنان، منطقهاى نیرومندتر و در برابر سلاحهاى آنها سلاحهاى برتر و گر نه حوادث به نفع دشمن تغییر شکل خواهد داد.
و بنابراین، در عصرى همچون عصر ما باید به جاى تأسف خوردن در برابر حوادث دردناک و مفاسد وحشتناکى که مسلمانان را از هر سو احاطه کرده بطور فعالانه دست به کار شوند، در برابر کتابها و مطبوعات ناسالم، کتب و مطبوعات سالم فراهم کنند، و در مقابل وسایل تبلیغاتى مجهز دشمنان از مجهزترین وسایل تبلیغاتى روز استفاده کنند، و در مقابل طرحها و تزها و دکترینهایى که مکتبهاى مختلف سیاسى و اقتصادى و اجتماعى ارائه مىدهند طرحهاى جامع اسلامى را به شکل روز در اختیار همگان قرار دهند، تنها با استفاده از این روش است که مىتوانند موجودیت خود را حفظ کرده و به صورت یک گروه پیشرو در جهان درآیند.
تفسیر:
به دنبال آیات مربوط به جهاد و هجرت، این آیه براى زنده کردن روح فداکارى در مسلمانان چنین مىگوید: «هرگز از تعقیب دشمن سست نشوید» (وَ لا تَهِنُوا فِی ابْتِغاءِ الْقَوْمِ).
اشاره به این که در مقابل دشمنان سرسخت، روح تهاجم را در خود حفظ کنید زیرا از نظر روانى اثر فوق العادهاى در کوبیدن روحیه دشمن دارد.
سپس استدلال زنده و روشنى براى این حکم بیان مىکند و مىگوید: چرا شما سستى به خرج دهید «در حالى که اگر شما در جهاد گرفتار درد و رنج مىشوید دشمنان شما نیز از این ناراحتیها سهمى دارند، با این تفاوت که شما امید به کمک و رحمت وسیع پروردگار عالم دارید و آنها فاقد چنین امیدى هستند» (إِنْ تَکُونُوا تَأْلَمُونَ فَإِنَّهُمْ یَأْلَمُونَ کَما تَأْلَمُونَ وَ تَرْجُونَ مِنَ اللَّهِ ما لا یَرْجُونَ).
و در پایان براى تأکید بیشتر مىفرماید: «فراموش نکنید که تمام این ناراحتیها و رنجها و تلاشها و کوششها و احیانا سستىها و مسامحه کاریهاى شما از دیدگاه علم خدا مخفى نیست» (وَ کانَ اللَّهُ عَلِیماً حَکِیماً).
و بنابراین، نتیجه همه آنها را خواهید دید.
[ نظرات / امتیازها ]
نظری ثبت نشده است.
نظر شما ثبت شد و بعد از تائید داوران بر روی سایت قرار می گیرد.
● عبدالله عبداللهي -
اثنی عشری
شأن نزول: عکرمه روایت نموده که در غزوه «حمر الاسد»، حضرت رسالت صلّى اللّه علیه و آله و سلّم بعد از جنگ احد مى خواست ابو سفیان را تعاقب نماید، و صحابه از جراحات متألم بودند؛ آیۀ شریفه نازل شد: وَ لاٰ تَهِنُوا فِی اِبْتِغٰاءِ اَلْقَوْمِ :و سستى مکنید و ضعف مورزید در طلب کفار و حرب با آنها، إِنْ تَکُونُوا تَأْلَمُونَ :اگر هستید شما که متألم و دردمند شده اید از جراحات، فَإِنَّهُمْ یَأْلَمُونَ کَمٰا تَأْلَمُونَ :پس به درستى که کافران نیز متألم شدند و زخم خورده، همچنان که شما دردمندید، وَ تَرْجُونَ مِنَ اَللّٰهِ :و شما با وجود الم امید دارید از خداوند سبحان، مٰا لاٰ یَرْجُونَ :آنچه ایشان امید ندارند از ثواب آخرت و نصرت در دنیا این الزام ایشان است در ثبات قدم به معرکۀ جهاد و تقریع بر قدرت ایشان در آن، به آنکه ضرر قتال دائر است بین الفریقین، و مختص به شما نیست، و مع ذلک شما امیدوارید از خدا به اظهار دین اسلام و استحقاق ثواب که دشمنان امید به این ندارند پس سزاوار آنست که رغبت شما از ایشان بیشتر باشد در حرب و صبر شما برآن اکثر وَ کٰانَ اَللّٰهُ عَلِیماً حَکِیماً :و هست خداوند دانا به ضمایر و اعمال شما محکم کار در امرونهى، و جز بر وفق حکمت، امر نفرماید و نهى نمى نماید پس مطیع اوامر و نواهى او شوید و تفصیل این، در سورۀ آل عمران گذشت
[ نظرات / امتیازها ]
نظری ثبت نشده است.
نظر شما ثبت شد و بعد از تائید داوران بر روی سایت قرار می گیرد.
» انوار درخشان درتفسیر قرآن
«وَ لاٰ تَهِنُوا فِی اِبْتِغٰاءِ اَلْقَوْمِ إِنْ تَکُونُوا تَأْلَمُونَ فَإِنَّهُمْ یَأْلَمُونَ کَمٰا تَأْلَمُونَ وَ تَرْجُونَ مِنَ اَللّٰهِ مٰا لاٰ یَرْجُونَ ) آیه در مقام تسلیت خاطر رادمردان صحنه خونین جنگ است که هرگز درباره پیروزى و غلبه بر دشمن سست عنصر نباشید با ثبات اراده و پا فشارى در برابر کفّار مقاومت کنید چنانچه در عرصه نبرد رنج برده و جراحتها بشما اصابت کنند دشمنان شما نیز چنین هستند آنها هم چنین رنجها برده و جراحتها بر آنان وارد شده و بدنهاى آنان را فراگرفته است
فرق جنگجویان مسلمان با کفّار در آنست که رادمردان مسلمان باعتماد پروردگار توانا قدم به عرصه جنگ نهاده اند و در انجام وظیفه اصلاحى پیامبر اسلام شرکت نموده چنانچه کشته شوید بطور حتم مورد خشنودى پروردگار خواهید بود و اگر به سلامت بوطن بازگشتید به عزّت و افتخار زندگى مى نمائید و فطرت خداشناسى را در دلهاى مردم زنده نموده یکتاپرستى را در جهان انتشار داده اید در اثر فداکارى این رادمردان ساحت قدس پروردگار و هم چنین نام رسول پیامبر اسلام را براى همیشه مردم جهان به عظمت یاد خواهند نمود
«وَ کٰانَ اَللّٰهُ عَلِیماً حَکِیماً» از نظر حکمت و اتقان نظام پروردگار جهان را صحنه آزمایش بشر قرار داده و هرگز خالى از اکثریّت مردم فاسد و عناصر مضرّ و خودپرست نبوده و نخواهد بود و براى اینکه فطرت یکتاپرستى در دلهاى مردم زنده شود و بر این اساس بشر بسوى سعادت رهبرى گردد شرک و خودپرستى که اساس فساد جهان و جهانیان است ریشه کن شود
ناگزیر این وظیفه سنگین را بعهده یگانه رادمرد آفرینش نهاده او را با برنامه اصلاح جهانى بسمت پیامبر اسلام به جهانیان معرّفى نموده که با اعتماد به آفریدگار علیه دنیاى شرک و خودپرستى قیام کند پروردگار توانا برحسب نظام آزمایش از پس شبکه هاى اسباب و عوامل طبیعىّ خواسته خود را بظهور مى رساند
در کتاب فقیه از زرارة و محمّد بن مسلم روایت شده که هر دو سؤال نمودند از حضرت باقر علیه السّلام که چه مى فرمائید درباره نماز در حال سفر چگونه و چند رکعت است
حضرت فرمود آیة «وَ إِذٰا ضَرَبْتُمْ فِی اَلْأَرْضِ فَلَیْسَ عَلَیْکُمْ جُنٰاحٌ أَنْ تَقْصُرُوا مِنَ اَلصَّلاٰةِ » بیان نموده است که فریضه نماز در حال سفر دو رکعت است هم چنین که در حضر (وطن) نماز چهار رکعت واجب است
بار دیگر هر دو راوى از حضرت سؤال نمودند که آیة مى فرماید فَلَیْسَ عَلَیْکُمْ جُنٰاحٌ و نفرمود بطور لزوم نماز را دو رکعت به جاآورید در این صورت در سفر چگونه دو رکعت واجب است هم چنین که در وطن چهار رکعت واجب است
حضرت فرمود در آیه «إِنَّ اَلصَّفٰا وَ اَلْمَرْوَةَ مِنْ شَعٰائِرِ اَللّٰهِ فَمَنْ حَجَّ اَلْبَیْتَ أَوِ اِعْتَمَرَ فَلاٰ جُنٰاحَ عَلَیْهِ أَنْ یَطَّوَّفَ بِهِمٰا 2 158» طواف در مراسم حج واجب و فرض است پروردگار آن را در قرآن کریم بیان نموده و رسول اکرم نیز آن را به جاآورده است هم چنین نماز در سفر دو رکعت مى شود فریضه اى است که رسول اکرم صلّى اللّه علیه و آله در سفر دو رکعت به جاآورد و آیة کریمة نیز بیان فرموده است
بار دیگر هر دو از حضرت سؤال نمودند چنانچه کسى در سفر فریضه را چهار رکعت بخواند آیا باطل است
حضرت فرمود چنانچه حکم نماز در سفر که دو رکعت است شنیده باشد نماز را در سفر چهار رکعت بخواند باطل است و در صورتى که نشنیده که دو رکعت است و فریضه را چهار رکعت بخواند صحیح است
براى همیشه نماز چهار رکعتى در حال سفر دو رکعت است و نماز مغرب نیز براى همیشه در وطن و یا در سفر سه رکعت است و از آن کاسته نمى شود رسول اکرم صلّى اللّه علیه و آله نماز مغرب را در حضر و در سفر سه رکعت به جاآورده است
در کتاب درّ منثور از امیّة بن عبد اللّه بن عمر سؤال نمودم آیا در سفر نماز دو رکعت است در صورتى که در آیات قرآنى ندیده ایم فقط نامى از قصر درباره نماز خوف است عبد اللّه بن عمر در پاسخ گفت پروردگار محمّد پیامبر اسلام را فرستاد در حالى که چیزى نمى دانستیم باید آن چنان رفتار نمائیم که رسول اکرم رفتار نموده است و قصر نماز در سفر حکمى است که رسول اکرم صلّى اللّه علیه و آله فرموده است
در کتاب درّ منثور از ابن عبّاس روایت شده که مى گفت ما در سفر میان مکّه و مدینه به همراه رسول اکرم صلّى اللّه علیه و آله بودیم در حالى که ایمن از هر خطر بودیم نماز را دو رکعت به جاآوردیم
در تفسیر قمى درباره شأن نزول آیه «وَ إِذٰا کُنْتَ فِیهِمْ » گفته است هنگامى که رسول اکرم صلّى اللّه علیه و آله از مدینه خارج و بسوى حدیبیّه روانه بود این خبر منتشر شد کفّار قریش خالد بن ولید را با دویست جنگجو براى جلوگیرى از رسول اکرم فرستادند خالد در کوهها از مسلمانان جلوگیرى مى کرد هنگام نماز ظهر شد بلال اذان گفت رسول اکرم صلّى اللّه علیه و آله به نماز ایستاد خالد بن ولید به همرهان خود گفت چنانچه هنگام نماز به مسلمانان هجوم آوریم به آنها غلبه خواهیم نمود زیرا نماز خود را قطع نمى کنند ولى نماز دیگرى دارند که از دیدگان نزد آنان محبوب تر است چون به نماز عصر وارد شدند جبرائیل نازل شده حکم نماز خوف را آورد روز بعد رسول اکرم صلّى اللّه علیه و آله و همراهان وى در بیابان حدیبیّه فرود آمدند پیامبر اسلام در بین راه مردم بادیه نشین را دعوت مى کرد که با او همراهى کنند ولى کسى نمى پذیرفت مى گفتند: که محمّد صلّى اللّه علیه و آله با سپاه خود مى خواهد وارد مکّه شود و حال آنکه قریش در بیابان نزدیک مدینه با آنها جنگید و به آنها غلبه کرد باین جهت هرگز محمّد و مسلمانان بسوى مدینه نخواهند بازگشت تا آخر حدیث
در تفسیر عیّاشى از محمّد بن مسلم از حضرت صادق علیه السّلام نقل شده که در ضمن روایت فرمود در جنگ صفّین از آنست که امیر مؤمنان علیه السّلام نماز ظهر و عصر و مغرب و عشاء فوت شد حضرت وقت هر نماز دستور فرمود به لشکرى که در صحنه جنگ بودند بگفتن اللّه اکبر و لا اله الّا اللّه و سبحان اللّه و الحمد للّه چه افراد پیاده و چه سواره باین طور هریک نماز خواندند برحسب آیة «فَإِنْ خِفْتُمْ فَرِجٰالاً أَوْ رُکْبٰاناً»
[ نظرات / امتیازها ]
نظری ثبت نشده است.
نظر شما ثبت شد و بعد از تائید داوران بر روی سایت قرار می گیرد.
» تفسیر شریف لاهیجى
وَ لاٰ تَهِنُوا و سستى مکنید فِی اِبْتِغٰاءِ اَلْقَوْمِ در طلب کافران و مقاتله با ایشان إِنْ تَکُونُوا اگر باشید شما تَأْلَمُونَ الم کشیده از رسیدن جراحتها فَإِنَّهُمْ یَأْلَمُونَ پس بدرستى که کافران نیز أ لم یافتگانند بسبب زخمها که از شما خورده اند کَمٰا تَأْلَمُونَ هم چنان که شما الم یافته اید على بن ابراهیم گوید که: آیۀ کریمۀ « وَ لاٰ تَهِنُوا »معطوف و مربوطست بآیۀ « إِنْ یَمْسَسْکُمْ قَرْحٌ فَقَدْ مَسَّ اَلْقَوْمَ قَرْحٌ مِثْلُهُ »که در سورۀ آل عمران مذکور است باین قسم که اول آیۀ کریمۀ « إِنْ یَمْسَسْکُمْ قَرْحٌ »نازل شده و بعد از آن آیۀ « وَ لاٰ تَهِنُوا »تا « وَ کٰانَ اَللّٰهُ عَلِیماً حَکِیماً »نازل شده و سبب نزول این آیت را نیز همان سبب نزول آیۀ کریمۀ « إِنْ یَمْسَسْکُمْ قَرْحٌ »گرفته و ازین کلام و از غیر این از أحادیث معلوم میشود که ترتیب نزولى غیر ترتیب عثمانى است وَ تَرْجُونَ و امید میدارید شما مِنَ اَللّٰهِ از خداى تعالى مٰا لاٰ یَرْجُونَ چیزى را که ایشان امید ندارند از ظفر و نصرت دنیوى و ثواب و مغفرت اخروى، حاصل کلام اینست که ضرر قتال دائر است میان شما و میان شما و میان اعداء شما و اختصاص بقومى دون قومى ندارد با آنکه شما از خداى تعالى امورى چند امید دارید که اعداء شما ندارند، پس بر شما لازم است صبر در حرب با اعداء دین نمائید وَ کٰانَ اَللّٰهُ عَلِیماً و هست خداى دانا بمصالح عباد حَکِیماً راست گفتار درست کردار
[ نظرات / امتیازها ]
نظری ثبت نشده است.
نظر شما ثبت شد و بعد از تائید داوران بر روی سایت قرار می گیرد.
» تفسیر عاملی
«فَإِنَّهُمْ یَأْلَمُونَ » 104 ابو الفتوح نوشته است: و این بر طریق مثل است، چنانکه شاعر گفت: فریدون فرّخ فرشته نبود ز مشک و ز عنبر سرشته نبود «وَ تَرْجُونَ مِنَ اَللّٰهِ » 104 ابو الفتوح: بعضى گفته اند مراد از جمله ى «تَرْجُونَ » «رجا» و خوف است، یعنى شما از خدا مى ترسید که نافرمانى کنید، ولى ایشان ترس ندارند، فراگرفته است «رجاء» بمعنى خوف آنجا استعمال مى شود که در کلام قرینه باشد، کسائى گفت: این لغت را فقط در سرزمین تهامه شنیدم نه در جاى دیگر که آن را بمعنى مبالات و باک داشتن استعمال مى کردند، مثل این شعر: لعمرک ما ارجو اذا کنت مسلما على ایّ جنب کان للّه مصرعى یعنى بجان تو قسم که چون مسلمان هستم در هرکجا که بمیرم بسوى خدا مى روم و از چیزى باک ندارم و اندیشناک نیستم
روح البیان: این آیه وادار مى کند بر شجاعت و اظهار درشتى و پایدارى در برابر دشمن چنانکه گفته اند: هست نرمى آفت جان سمور وز درشتى مى برد جان خارپشت عطیّة بن قیس گفت: آنگاه که به جنگ کافران مى روم اگر قشون و وسائل جنگ زیاد باشد و در دلم از آن چیزى بیاید برمى گردم که مبادا مغرور شوم، و اگر وسائلم کم بود، مى گویم: «لا حول و لا قوّة الّا باللّه»
«وَ کٰانَ اَللّٰهُ عَلِیماً حَکِیماً» 104 طبرى: این جمله را طورى معنى کرده است که دنباله ى آیات نماز خوف تشخیص داده است برخلاف نقل از عکرمه در صفحه ى جلو و چنین معنى کرده است: پیوسته خداوند دانا بمصالح مردم است و حکیم و نشانه ى علم خدا به مصلحت آن است که وسیله ى انجام فریضه و نماز واجب را در برابر دشمن فراهم کرد که بتوانید وظیفه ى خود را انجام دهید و از شر دشمن هم آسوده بمانید، و نیز نشانه ى حکمت است که شما را یارى کرده است و از شر دشمن که مى خواست بر شما در نماز حمله کند محفوظتان داشت و وسیله ى توفیق شما و خوارى دشمن را فراهم کرد امام فخر آیه را طورى معنى کرده است که دنباله ى آیت سابق دانسته است نه دنباله ى آیات آل عمران و قضیّه ى احد و گفته است: چون در آیات پیش براى مجاهدین بعضى وظایف و احتیاجات جبهه ى جنگ معیّن شده است، در این آیه باز تحریک بجهاد شده است و جلوگیرى از سستى در جلو دشمن، و استدلال شده است که مسلمین وسیله و قوّت معنوى دارند که آنها ندارند
سخن ما: همان است که در ترجمه و نقل است (1)
(1)توضیح آنکه باید در مقابل دشمن محکم و سرسخت باشید نه اینکه تنها حالت دفاعى به خود گیرید هرگز، بلکه باید آنها را دنبال کنید و حالت تهاجمى از خویش نشان دهید تا بترسند، و اگر شما را رنجهائى رسیده دشمن شما نیز رنجهائى دیده است با این تفاوت که شما امید اجر از خداوند دانا و حکیم دارید و آنها چنین امیدى هم ندارند.
[ نظرات / امتیازها ]
نظری ثبت نشده است.
نظر شما ثبت شد و بعد از تائید داوران بر روی سایت قرار می گیرد.
» تفسیر مخزن العرفان در علوم قرآن
وَ لاٰ تَهِنُوا فِی اِبْتِغٰاءِ اَلْقَوْمِ إِنْ تَکُونُوا تَأْلَمُونَ فَإِنَّهُمْ یَأْلَمُونَ کَمٰا تَأْلَمُونَ الخ ترجمه آیه شده و واضح است محتاج بتوضیح نیست
و هن بمعنى ضعف و سستى است(الم)در برابر لذّت است جمله (تَرْجُونَ ) حال براى جمع غائب است
خلاصه ذات احدیت مؤمنین را یادآور مى شود که در جهاد با کفار تهاون و سستى نکنید زیرا اگر با خود بیندیشید و تأمّل کنید مى فهمید که درمورد نبرد با دشمن شما چقدر بر کفارى که در مقابل شما جنگ مى کنند مزیت دارید همین طورى که شما الم مى کشید زخم مى خورید کشته مى گردید آنها نیز همین طور چنین آلامى را مى بینند
وَ تَرْجُونَ مِنَ اَللّٰهِ مٰا لاٰ یَرْجُونَ وَ کٰانَ اَللّٰهُ عَلِیماً حَکِیماً و فضیلت شما بر آنها این است که آن نور ایمان و حقیقت تقوى که در قلبتان نفوذ کرده چنین ایجاب نموده که در اعمالتان امیدوار به رحمت الهى و فیوضات اخروى اضافه بر شرافت و منافع دنیوى مى باشد و آنان چنین امیدى ندارند فقط براى منافع ناچیز دنیوى از بدست آوردن غنائم و مظفریت خیالى خود را به زحمت مى اندازند و این تفاوت بزرگى است بین شما و آنها و عمده مظفریت مؤمنین ازروى ایمان و امید آنها سر رشته گرفته وگرنه چون در بیشتر جنگهائى که در اسلام واقع گردیده عدد کافرین بسیار زیادتر از عدد مسلمین بوده و نیز در مهمّات جنگى آنها مجهّزتر بودند بااین حال غالبا شکست مى خوردند و این نبوده مگر از جهت ایمان مؤمنین که بقوّت ایمان و خلوص شمشیر مى زدند
[ نظرات / امتیازها ]
نظری ثبت نشده است.
نظر شما ثبت شد و بعد از تائید داوران بر روی سایت قرار می گیرد.
» تفسیر کاشف
وَ لاٰ تَهِنُوا فِی اِبْتِغٰاءِ اَلْقَوْمِ إِنْ تَکُونُوا تَأْلَمُونَ فَإِنَّهُمْ یَأْلَمُونَ کَمٰا تَأْلَمُونَ وَ تَرْجُونَ مِنَ اَللّٰهِ مٰا لاٰ یَرْجُونَ اگر امروز دربارۀ وضعیت ما با اسرائیل آیه اى از آسمان نازل شود، حتى یک حرف بیشتر از این آیه نخواهد بود چیزى که بیشتر از هر چیز دیگرى براى ایستادگى در برابر دشمن خیره سر و درنده و بازداشتن او از ستم و تجاوز بدان نیاز داریم، آن است که اراده مان را استوار و به خدا و خود اعتماد کنیم و به سخنان استعمارگران و فرصت طلبان، که قصد به بند کشیدن و شکست ما را دارند و تبلیغات و شایعات گمراه کننده را به یکدیگر مى بافند تا ما را از واقعیت موجود و نیرویى که داریم غافل کنند، گوش فراندهیم
صرف نگرانى و اضطراب به نفع دشمن و کمک به هدف او خواهد بود، چه رسد که ما از او بترسیم ازاین رو، خدا ما را از ترسیدن از دشمن خدا و انسانیت، هرکه باشد، نهى کرده و به پایدارى علیه او دستور داده است و نیز به ما خبر داده، همان گونه که ما از او آزار مى بینیم او نیز از ما آزار مى بیند؛ لکن دست ما از او بالاتر است؛ زیرا ما به خدا ایمان و اعتقاد داریم؛ امّا اسرائیل به استعمارگران و برادران شیطانى اش که او را به وجود آورده اند، و کمک هاى مالى و تسلیحاتى در اختیارش مى گذارند و به تجاوز تشویقش مى کنند و در سازمان ملل متحد و شوراى امنیت مورد حمایتش قرار مى دهند، اعتماد دارد بى تردید، اگر ما به خود تکیه کنیم و مخلصانه پایدارى نماییم و نیروهاى خود را در این راه، آن گونه که خدا به ما دستور داده است به کار گیریم، پیروزى از آن ما خواهد بود
خدا در آیه اى دیگر مى گوید: «فَلاٰ تَهِنُوا وَ تَدْعُوا إِلَى اَلسَّلْمِ وَ أَنْتُمُ اَلْأَعْلَوْنَ وَ اَللّٰهُ مَعَکُمْ ؛
سستى نورزید تا دعوت به مصالحه نمایید شما برتر هستید و خدا با شماست و از پاداش هایتان نخواهد کاست»
مسلمانان از نظر اعتقادى، تاریخى، جمعیت و امکانات بالاتر از دشمن هستند، این نیروها هرگز به هدر نخواهد رفت و باید اثر آن، دیر، یا زود با توفیقات الهى آشکار شود
[ نظرات / امتیازها ]
نظری ثبت نشده است.
نظر شما ثبت شد و بعد از تائید داوران بر روی سایت قرار می گیرد.
» روان جاوید
خلاصه ظاهر آیه شریفه آنست که در تعقیب دشمن کوتاهى نکنید اگرچه در الم و زحمت سفر و جراحت جنگ باشید زیراکه آنها هم مانند شما خسته و متألم و مجروحند پس قوه شما نسبت به آنها تفاوتى نکرده و نباید از فتح و ظفر بر آنها در صورت خستگى و جراحت مأیوس باشید بلکه شما اولى از آنها در ثبات قدم هستید زیراکه از طرف خداوند بشما وعده فتح و ظفر داده شده است و به آنها داده نشده و شما امید بهشت دارید و آنها ندارند با وصف این در طلب شما کوتاهى ننمودند و تا توانستند ثبات قدم به خرج دادند و خداوند عالم بمصالح شما است و اوامرش از روى حکمت است که شما را به تعقیب کفار و ثبات قدم در دین و نصرت اسلام امر مى فرماید و قمى ره فرموده که چون حضرت ختمى مرتبت از جنگ احد مراجعت فرمود و داخل مدینه شد جبرئیل نازل شد و عرض کرد یا محمد خدا امر فرموده است که کفار را تعقیب فرمائى و با تو بیرون نیاید مگر کسى که در جنگ مجروح شده و پیغمبر (ص) امر فرمود که منادى ندا کرد که از مهاجر و انصار هرکس مجروح است باید بیرون آید و هرکس سالم است باید در مدینه بماند و اصحاب اطاعت نموده ضماد بر جراحات خودشان مى گذاردند و حرکت مى کردند پس این آیه نازل شد
[ نظرات / امتیازها ]
نظری ثبت نشده است.
نظر شما ثبت شد و بعد از تائید داوران بر روی سایت قرار می گیرد.