1- نجوا، جز در موارد استثنایى، ناپسند است، چون سبب سوء ظنّ میان مؤمنان مىشود. «لا خیر فى کثیر من نجویهم»
2- در اظهار نظر، باید منصفانه رفتار کرد. همهى نجواها را زیر سؤال نبریم. «فى کثیر من نجواهم»
3- گاهى آشتى دادن میان مردم، ایجاب مىکند که با هر یک از طرفین، مخفیانه گفتگو کنیم. «اصلاح بین الناس»
4- گاهى امر به معروف یا صدقهى آشکار، سبب شرمندگى و لجاجت طرف مىشود، باید با نجوا و پنهانى عمل کرد. «اَو معروف»
5 - اهمیّت آبروى مردم، تا حدّى است که نجواى ناپسند، به خاطر حفظ آن پسندیده مىشود وصدقه و امر به معروف مخفیانه، زشتى نجوا را تحت الشعاع قرار مىدهد. «الا مَن امر بصدقة...»
6- ارزش کارها به اخلاص است. «ابتغاء مرضات الله»
7- انجام هر کار خیر پنهانى و محرمانه، نشان اخلاص نیست، شاید خود تظاهر باشد. «و من یفعل ذلک ابتغاء مرضات الله»
8 - خدمت به جامعه، دعوت به نیکوکارى و همزیستى مسالمتآمیز سبب دریافت اجر عظیم است. «نؤتیه اجراً عظیما»
[ نظرات / امتیازها ]