1- شیوهى تبلیغ انبیا بر دو محور بیم و امید استوار است. «مُبَشِّرِینَ وَ مُنْذِرِینَ»
2- فلسفهى بعثت پیامبران، اتمام حجّت خدا بر مردم است، تا نگویند: رهبر و راهنما نداشتیم و نمىدانستیم. «لِئَلَّا یَکُونَ لِلنَّاسِ عَلَى اللَّهِ حُجَّةٌ»
3- انبیا از نظر صفات شخصى و جسمى، و سوابق زندگى و موقعیّت اجتماعى، سیاسى و خانوادگى، و نیز از جهت داشتن معجزه، بیان صریح و برخوردارى از امدادهاى غیبى، باید در مرحلهاى باشند که کسى نتواند در هیچ زمینه بهانهاى بر آنان بگیرد. «لِئَلَّا یَکُونَ لِلنَّاسِ عَلَى اللَّهِ حُجَّةٌ بَعْدَ الرُّسُلِ»
4- چون خداوند عزیز وحکیم است، هیچ کس حجّتى بر او ندارد. «عَزِیزاً حَکِیماً»
[ برای مشاهده توضیحات کلیک کنید. ] [ نظرات / امتیازها ]