کلمه «زعم» به معنای اعتقاد داشتن به چیزی است، اعم از این که این اعتقاد مطابق واقع هم باشد و یا نباشد، به خلاف علم که به معنای اعتقاد مطابق با واقع است.

[ برای مشاهده توضیحات کلیک کنید. ]

[ نظرات / امتیازها ]

«طاغوت» عبارت است از انسان ظالم و جبار متمرد و یاغی از وظایف بندگی خدا ، البته تمردی که از باب گردن‏کشی نسبت به خدای تعالی باشد ، و آن کسی هم که طاغوت را عبارت دانسته از هر معبودی که غیر از خدا پرستیده شود برگشت گفتارش به همین معنایی است که ما کردیم.

[ برای مشاهده توضیحات کلیک کنید. ]

[ نظرات / امتیازها ]

جمله «بِما أُنْزِلَ إِلَیْکَ وَ ما أُنْزِلَ مِنْ قَبْلِکَ ...» به منزله این است که فرموده باشد"بما انزل اللَّه على رسله"، (یعنى کسانى که معتقدند که بدانچه خدا بر تو و بر رسولان قبل از تو نازل کرده ایمان دارند)، در این آیه مى‏توانست بفرماید: "انهم آمنوا بک و بالذین من قبلک"، (کسانى که معتقدند به تو و پیامبران قبل از تو ایمان دارند)، ولى این طور نفرمود، بدین جهت که گفتار در زمینه برگشت به کتاب خدا و حکم او بود، و با در نظر داشتن این نکته روشن مى‏شود که مراد از امر در جمله «و قد امروا ان یکفروا به» (با این که مامور شدند به این که به طاغوت کفر بورزند) امری است که در کتب آسمانی و از طریق وحی بر انبیا یعنی رسول اسلام (صلی‏الله‏علیه‏وآله‏وسلّم) و انبیای قبل از آن جناب (علیهم السلام) نازل شده است. [ نظرات / امتیازها ]

جمله: «ا لم تر ... » گفتاری است شبیه به دفع دخل، یعنی پیشگیری از سؤالی است که ممکن بود بشود و کسی بپرسد چرا خدای تعالی فرمود: «اطیعوا الله و اطیعوا الرسول» (النساء / 59)، در جواب از این سؤال تقدیری فرمود: مگر نمی‏بینی از اطاعت سر بر می‏تابند ، و محاکمات خود را نزد طاغوت یعنی شیطان‏صفتان می‏برند؟ و این استفهام استفهام تاسف است ، می‏خواهد بفرماید : متاسفانه می‏بینی که بعضی از مردم با این که معتقدند به آن چه بر تو نازل شده و به آن کتابهای دیگر که به انبیای دیگر نازل شده ایمان دارند ، و با این که می‏دانند که کتابهای آسمانی نازل شده تا در بین مردم در آنچه اختلاف می‏کنند حکم کند ، و همین حقیقت را خدای تعالی در قرآن کریم بیان کرده ، و فرموده : «کان الناس امة واحدة فبعث الله النبیین مبشرین و منذرین و انزل معهم الکتاب بالحق لیحکم بین الناس فیما اختلفوا فیه»(البقره/213)، (مردم امتی واحده بودند ، سپس خدای تعالی پیغمبران را برای بشارت و انذار مبعوث کرد ، و با آنان کتاب را به حق نازل کرد تا بین مردم در آن چه اختلاف می‏کنند داوری کند ) ، با این حال محاکمات خود را نزد طاغوت می‏برند ، با این که می‏دانند که آنان اهل طغیان و تمرد از دین خدا ، و تجاوزگر بر حقوق خدا و خلقند ، و با این که در همین کتب آسمانی مامور شده بودند به این که به طاغوت کفر بورزند ، و نیز می‏دانند که تحاکم نزد طاغوت لغو کردن کتب خدا و ابطال شرایع او است . [ نظرات / امتیازها ]

ما دوتا وظیفه داریم یکی تولّی و یکی تبرّی. یکی تولّی به وحی، یکی تبرّی از خلاف وحی، اگر کسی این تولّی و تبرّی‌اش را عکس کرد از وحی تبرّی کرد و برابر وحی حکم نکرد همین تبرّی و عدم حکم به وحی کفر است و فِسق است و ظلم لازم نیست که «بغیر ما انزل الله» حکم بکند همین که ﴿بِمَا أَنْزَلَ اللّهُ﴾ حکم نکرد این اوصاف را دارد در این سه آیه سورهٴ مبارکهٴ «مائده» این نیست که «من حَکَم بغیر ما انزل الله فأولئک کافرٌ ظالمٌ فاسق» بلکه فرمود: ﴿مَن لَمْ یَحْکُم بِمَا أَنْزَلَ اللّهُ فَأُولئِکَ هُمُ الْکَافِرُونَ﴾، ﴿هُمُ الظَّالِمُونَ﴾، ﴿هُمُ الْفَاسِقُونَ﴾. [ نظرات / امتیازها ]

یکی از یهودیان مدینه با یکی از مسلمانان منافق اختلافی داشت ، بنا گذاشتند یک نفر را به عنوان داور در میان خود انتخاب کنند مرد یهودی چون به عدالت و بی نظری پیامبر اسلام اطمینان داشت گفت من به داوری پیامبر شما راضیم ولی مرد منافق یکی از بزرگان یهود بنام کعب بن اشرف را انتخاب کرد زیرا می دانست که می تواند با هدیه نظر او زا به سوی خود جلب کند به این ترتیب با داوری پیامبر مخالفت کرد ، که به دنبالش این آیه شریفه نازل شد و چنین افرادی را شدیدا سرزنش کرد .
[ نظرات / امتیازها ]

کعب بن اشرف و ابن شیبه یهودى، از مصادیق حاکمان طاغوتى

یریدون ان یتحاکموا الى الطّاغوت

بسیارى از مفسران برآنند که آیه در مورد منافقى نازل شد که به هنگام نزاع با فردى، خواهان مراجعه به کعب بن اشرف یهودى شد و از مراجعه به پیامبر براى داورى سر باز زد. برخى دیگر از مفسران، مصداق طاغوت را ابن شیبه یهودى گفته اند. [ نظرات / امتیازها ]

1 جمله «یریدون ... » دلالت مى کند که حتّى تصمیم بر چنین کارى نیز خطاست ; چه رسد به انجام آن.
2 کلمه «طاغوت»، مصدر و به معناى اسم فاعل است ; یعنى: هر انسان متجاوز، ظالم و جبّار. [ نظرات / امتیازها ]

لزوم کفر به طاغوت و موضعگیرى در مقابل آن، فرمان مشترک همه ادیان الهى:

یزعمون انّهم امنوا بما انزل الیک و ما انزل من قبلک یریدون ان یتحاکموا الى الطّاغوت و قد امروا ان یکفروا به
چون خداوند مراجعه به طاغوت را با ایمان به کتب آسمانى گذشته ناسازگار دانسته، معلوم مى شود که در آن کتابها نیز چنین کردارى محکوم و ناپسند شمرده شده است. [ نظرات / امتیازها ]

الم تر الى الّذین یزعمون انّهم امنوا ... یریدون ان یتحاکموا الى الطّاغوت

امام صادق (ع) فرمود: ... انّه لو کان لک على رجل حقّ فدعوته الى حکّام اهل العدل فأبى علیک اِلا انْ یرافعک الى حکام اهل الجور لیقضوا له لکان ممّن حاکم الى الطاغوت و هو قول اللّه عزّ و جل: الم تر الى الّذین یزعمون ... .(کافى، ج 7، ص 411، ح 3 ; نورالثقلین، ج 1، ص 508، ح 361 ; تفسیر برهان، ج 1، ص 387، ح 2، 3 و 5 ; تفسیر عیاشى، ج 1، ص 254، ح 180.) [ نظرات / امتیازها ]

الم تر الى الّذین یزعمون انّهم امنوا

امام صادق (ع) فرمود: ... اما علمت ان کل زعم فى القرآن کذبٌ.(کافى، ج 2، ص 342، ح 20 ; نورالثقلین، ج 1، ص 508، ح 362.) [ نظرات / امتیازها ]

« الطَّاغُوت‌ » : آنچه اطاعت از او مایه افزایش طغیان و دوری از حق و حقیقت گردد ( نگا : بقره / 256 ) . [ نظرات / امتیازها ]

آیه1-یکى از یهودیان مدینه با یکى از مسلمانان منافق اختلافى داشت، بنا گذاشتند یک نفر را به عنوان داور در میان خود انتخاب کنند. مرد یهودى چون به عدالت و بى نظرى پیامبر اسلام (صلی الله علیه و آله) اطمینان داشت، گفت: من به داورى پیامبر شما راضیم. ولى مرد منافق یکى از بزرگان یهود به نام "کعب بن اشرف" را انتخاب کرد، زیرا مى‏دانست که مى‏تواند با هدیه نظر او را به سوى خود جلب کند، و به این ترتیب با داورى پیامبر اسلام (صلی الله علیه و آله) مخالفت کرد. آیه شریفه نازل شد و چنین افرادى را شدیدا سرزنش کرد. 2-بعضى از تازه مسلمانها، طبق عادت زمان جاهلیت، در آغاز اسلام داورى‏هاى خود را نزد دانشمندان یهود و یا کاهنان مى‏بردند، این آیه نازل شد و شدیدا آنها از این عمل را نهى کرد. [ نظرات / امتیازها ]

برای اینکه طبق قوانین اسلام قضاوت ها صورت گیرد نیاز به حکومت اسلامی است تا دادگاهها و دادگستری های مطابق با اسلام داشته باشد. و از اینجا لزوم تشکلیل حکومت اسلامی اثبات می شود و اینکه سیاست و دیانت دو چیز تفکیک ناپذیرند. [ نظرات / امتیازها ]

یکى از یهودیان مدینه با یکى از مسلمانان منافق اختلافى داشت ، بنا گذاشتند یک نفر را به عنوان داور در میان خود انتخاب کنند ، مرد یهودى چون به عدالت و بى نظرى پیامبر اسلام (صلى‏الله‏علیه‏وآله‏وسلّم‏) اطمینان داشت گفت : من به داورى پیامبر شما راضیم ولى مرد منافق یکى از بزرگان یهود بنام کعب بن اشرف را انتخاب کرد ، زیرا مى‏دانست که مى‏تواند با هدیه نظر او را به سوى خود جلب کند ، و به این ترتیب با داورى پیامبر اسلام (صلى‏الله‏علیه‏وآله‏وسلّم‏) مخالفت کرد ، آیه شریفه نازل شد و چنین افرادى را شدیدا سرزنش کرد .
بعضى از مفسران شان نزولهاى دیگرى نیز در ذیل این آیه نقل کرده‏اند که نشان مى‏دهد بعضى از تازه مسلمانها ، طبق عادت زمان جاهلیت ، در آغاز اسلام داورى‏هاى خود را نزد دانشمندان یهود ، و یا کاهنان مى‏بردند ، آیه فوق نازل شد و شدیدا آنها را نهى کرد . [ نظرات / امتیازها ]

آیه‏ى قبل، مرجع در منازعات را خدا و پیامبر معرفى کرد، این آیه در انتقاد از کسانى است که مرجع نزاع خود را طاغوت قرار مى‏دهند.
میان یک منافق مسلمان‏نما و یک یهودى نزاع شد. بنا بر داورى گذاشتند. یهودى پیامبر را به خاطر امانت وعدالت به داورى قبول کرد، ولى آن منافق گفت: من به داورى کعب‏بن اشرف (که از بزرگان یهود بود) راضیم، زیرا مى‏دانست که با هدایایى مى‏تواند نظر کعب را به نفع خود جلب کند. این آیه در نکوهش آن رفتار نازل شد.
به تعبیر امام صادق علیه السلام طاغوت، کسى است که به حقّ حکم نکند و در برابر فرمان خدا، دستور دهد و اطاعت شود. «1»
[ نظرات / امتیازها ]