1- هدف از فرستادن انبیا، هدایت مردم از طریق اطاعت از آنان است. «إِلَّا لِیُطاعَ»
2- اطاعت مخصوص خداست. حتّى اطاعت از پیامبران باید با اذن خدا باشد و گرنه شرک است. «لِیُطاعَ بِإِذْنِ اللَّهِ»
3- توبهى ترک رهبر، بازگشت به رهبر است. «لِیُطاعَ- جاؤُکَ»
4- رها کردن انبیا ورجوع به طاغوت، ظلم به مقام انسانى خود است. «ظَلَمُوا أَنْفُسَهُمْ» (با توجّه به ارتباط این آیه با آیات قبل)
5- پیوند همه مردم با رسولاللّه باید محکم باشد. چه مؤمن چه فاسق. مؤمن براى کسب فیض وفاسق براى درک شفاعت. «جاؤُکَ»
6- راه بازگشت و توبه براى خطاکاران و حتّى منافقان باز است. (با توجّه به آیات قبل که مربوط به منافقان است) «فَاسْتَغْفَرُوا اللَّهَ»
7- زیارت رهبران آسمانى و استمداد و توسل از طریق آن عزیزان، مورد تأیید قرآن است. «جاؤُکَ فَاسْتَغْفَرُوا اللَّهَ وَ اسْتَغْفَرَ لَهُمُ الرَّسُولُ»
8- پیامبر بخشندهى گناه نیست، واسطهى عفو الهى است. «اسْتَغْفَرَ لَهُمُ الرَّسُولُ»
9- خطاکار، ابتدا باید پشیمان شود و به سوى حقّ برگردد، سپس براى استحکام رابطه با خداوند، از مقام رسالت کمک بگیرد. «فَاسْتَغْفَرُوا اللَّهَ وَ اسْتَغْفَرَ لَهُمُ الرَّسُولُ»
10- گناهکاران نباید مأیوس شوند؛ استغفار، توبه وزیارت اولیاى خدا، وسیلهى بازسازى روحى آنان است. «جاؤُکَ فَاسْتَغْفَرُوا ...»
11- در زیارت رسول خدا و اقرار به لغزش و استغفار خود احساس سبک شدن از گناه به انسان دست مىدهد. «لَوَجَدُوا اللَّهَ تَوَّاباً»
12- اگر خطاکاران را بخشیدید به آنان محبّت نیز بکنید. «تَوَّاباً رَحِیماً»
13- گناه، حجابى میان انسان و رحمت الهى است و همین که آن حجاب برطرف شد، رحمت دریافت مىشود. «اسْتَغْفِرْ ... لَوَجَدُوا اللَّهَ»
14- اقرار و اعتراف به گناه و استغفار در محضر اولیاى خدا، وسیله و زمینهى عفو الهى است. «جاؤُکَ فَاسْتَغْفَرُوا ... لَوَجَدُوا اللَّهَ تَوَّاباً رَحِیماً»
[ برای مشاهده توضیحات کلیک کنید. ]توضیح : هدف از فرستادن انبیا، هدایت مردم از طریق اطاعت از آنان است
[ بستن توضیحات ] [ نظرات / امتیازها ]