اگر مقتول مومن که به خطا(غیر عمد) کشته شده است ورثه و اهلش از کفار حربی باشند، از او ارث نمی‏برند بنابراین لازم نیست به ورثه و اهلش دیه یرداخت شود ولی اگر اهل وی کافر حربی نباشد بلکه از کفاری باشد که با مسلمین پیمان دارند باید دیه به آنان پرداخت شود. [ نظرات / امتیازها ]

یکی از پیامهای این آیه این است که خداوند می فرماید پرداخت دیه به خانواده کافر مومن کشته شده لازم نیست زیرا کافر از مسلمان ارث نمی برد و در حقیقت با این دستور مانع تقویت بنیه مالی کافران بوسیله مسلمانان میشود ولی افسوس که هم اکنون در جهان اسلام بسیاری از دولتهای به ظاهر مسلمان روابط مالی بسیار گستردهای با کشورهای مستکبر و زور گویی دارند که همان منابعی که از کشورهای مسلمان بدست می آورند را برعلیه خود آنها و یا کشورهای مسلمان مظلوم دیگر مانند فلسطین ، افغانستان و ... بکار میبرند. [ نظرات / امتیازها ]

شرط ایمان براى آزاد کردن برده، تشویقى است براى بردگان که به سراغ پذیرش اسلام بروند. «رقبة مؤمنة [ نظرات / امتیازها ]

1- قتل بى‏گناه، در اسلام حرام است. «وَ ما کانَ لِمُؤْمِنٍ أَنْ یَقْتُلَ»
2- قتل، با ایمان ناسازگار است. «وَ ما کانَ لِمُؤْمِنٍ أَنْ یَقْتُلَ»
3- مؤمن، جایزالخطاست، باید مواظب باشد. «وَ مَنْ قَتَلَ مُؤْمِناً خَطَأً»
4- احترام جان مسلمان تا حدّى است که از قتل خطایى هم نمى‏توان به آسانى گذشت. «وَ مَنْ قَتَلَ مُؤْمِناً خَطَأً فَتَحْرِیرُ»
5- خطا، یکى از ملاک‏هاى رفع تکلیف یا تخفیف در کیفر است. «فَتَحْرِیرُ رَقَبَةٍ»
6- جبران فقدان مؤمن، با آزاد کردن انسان با ایمان است. «تَحْرِیرُ رَقَبَةٍ مُؤْمِنَةٍ»
7- آزادى، نوعى حیات است. وقتى حیات یک نفر گرفته مى‏شود، به جبرانش باید یک نفر را آزاد کرد. «1» «تَحْرِیرُ رَقَبَةٍ»
8- آزادى بردگان، در لابلاى برنامه‏هاى اسلام گنجانده شده است. «فَتَحْرِیرُ رَقَبَةٍ»
9- تسلیم دیه، مشروط به درخواست خانواده مقتول نیست، بلکه وظیفه‏ى قاتل پرداخت آن است. «مُسَلَّمَةٌ إِلى‏ أَهْلِهِ»
10- به هرکس نباید دیه داد، باید به خانواده مقتول داد تا حقّ به حق‏دار برسد.
«مُسَلَّمَةٌ إِلى‏ أَهْلِهِ»
11- خانواده‏ى مقتول، مالک خونبها مى‏شود. «مُسَلَّمَةٌ إِلى‏ أَهْلِهِ»
12- تعیین دیه‏ى خطاکار، رمز وجود جریمه در نظام اسلامى است. «دِیَةٌ مُسَلَّمَةٌ»
13- در حالات هیجانى هم، عواطف و رحم نباید فراموش شود و عفو از خطاکار، یک صدقه‏ى پسندیده است. «إِلَّا أَنْ یَصَّدَّقُوا»
14- ارزش پیمان تا آنجاست که گاهى کافر را در ردیف مؤمن قرار مى‏دهد. خونبها را به کافرى که هم پیمان است باید داد. فَدِیَةٌ مُسَلَّمَةٌ ... وَ تَحْرِیرُ رَقَبَةٍ
15- نوع جریمه‏ها باید از یک سو به نفع افراد مؤمن باشد، «فَتَحْرِیرُ رَقَبَةٍ مُؤْمِنَةٍ» واز سوى دیگر سبب تقویت جامعه‏ى کفّار نگردد. لذا پرداخت دیه و خونبها به دشمن حربى، ممنوع است. «فَإِنْ کانَ مِنْ قَوْمٍ عَدُوٍّ لَکُمْ وَ هُوَ مُؤْمِنٌ فَتَحْرِیرُ رَقَبَةٍ»
16- شرط ایمان براى آزاد کردن برده، تشویقى است براى بردگان که به سراغ پذیرش اسلام بروند. «رَقَبَةٍ مُؤْمِنَةٍ»
17- در اسلام و قوانینش، بن‏بست نیست. احکام اسلامى تعطیل نمى‏شود، ولى تخفیف دارد. «فَمَنْ لَمْ یَجِدْ»
18- در اسلام، جریمه به مقدار توان جسمى و مالى افراد است. فَمَنْ لَمْ یَجِدْ ...
19- روزه‏هاى پیاپى، وسیله‏اى براى پاکسازى روح است. «فَصِیامُ شَهْرَیْنِ مُتَتابِعَیْنِ»
20- اسلام، به بعد ایمانى افراد تکیه دارد. آزاد کردن برده و پرداخت دیه، دیدنى است، ولى روزه گرفتن، دیدنى نیست و به این وسیله، انسان وجدان دینى و اخلاقى خود را جریمه مى‏کند. «فَصِیامُ شَهْرَیْنِ مُتَتابِعَیْنِ»
21- جان مؤمن بسیار مهم است، و کفّارات، نوعى تخفیف و ارفاق الهى است.
«تَوْبَةً مِنَ اللَّهِ»
22- قتل غیر عمدى نیز انسان را از لطف خدا دور مى‏کند و پرداخت دیه و آزاد کردن برده راهى است براى برگرداندن لطف الهى به قاتل. «تَوْبَةً مِنَ اللَّهِ»
23- قوانین الهى، بر اساس علم و حکمت و با ملاحظه‏ى همه‏ى جوانب مسأله است. «کانَ اللَّهُ عَلِیماً حَکِیماً»

[ برای مشاهده توضیحات کلیک کنید. ]

[ نظرات / امتیازها ]