(واتیناهم بینات من الامر فمااختلفوا الا من بعد ماجاء هم العلم بغیا بینهم ان ربک یقضی بینهم یوم القیمه فیما کانوا فیه یختلفون ): (و به آنان درباره امردین آیاتی روشن دادیم ، پس اختلاف نکردند مگر بعد از آنکه به حقانیت آن علم یافتندو از روی حسادت به یکدیگر در آن اختلاف نمودند، به درستی که پروردگارت درروز قیامت میان ایشان درباره آنچه اختلاف می کردند داوری خواهد کرد)می فرماید: ما به بنی اسرائیل کتاب تورات را دادیم که مشتمل بر شریعت و احکام نبوت موسی ع است ، لیکن کتاب در اینجا شامل انجیل نمی شود چون انجیل متضمن شریعت نیست ، همچنین شامل زبور داود نیز نمی گردد چون زبور فقط دارای ادعیه واذکار است . مگر اینکه (الکتاب ) شامل جنس کتاب باشد و مراد از (حکم ) عبارتست ازآن وظایفی که کتاب میان مردم در اختلافاتشان ، حکم می کند. و مراد از (نبوت ) انبیاءکثیریست که خداوند آنان را بر بنی اسرائیل مبعوث کرد، و روزی های پاکیزه ای که خداوند به آنها ارزانی نمود شامل مرغ بریان و ترنجبین بود. و چنانچه قبلا هم گفتیم اگرمراد از برتری ، تفضیل در بعضی جهات مثل کثرت انبیاء و معجزات باشد، عالمین همه جهانیان را شامل خواهد شد اما اگر برتری در همه جهات منظور باشد در این صورت (عالمین ) فقط مردم هم عصر آنها را شامل می شود.و مراد از (بینات ) آیات آشکاری است که هر شک و تردیدی را زایل می کند. ومراد از (امر) امر دین یا امر نبوت و دعوت رسولخدا ص است یعنی معنای عبارت این است که : ما به بنی اسرائیل دلائل روشنی در امر دین دادیم و یا از امر رسول خود علائمی به اهل کتاب دادیم که همگی بر صدق ادعای او دلالت داشتند و اختلافاتی که آنها درامر دین به راه انداختند، با وجود اینکه به حقانیت آن یقین داشتند (و شک و شبهه وجهلی در کار نبود) فقط ناشی از حسادت و دشمنی بین علماء آنها بود و این اختلافات آنها به زودی اثر و نتیجه خود را آشکار خواهد کرد و خدای متعال در روز قیامت میان آنها داوری می کند و آنها را مطابق اعمالشان جزا می‌دهد. [ نظرات / امتیازها ]