مراد از «بینات» آیات بیناتى است که هر شک و ریبى را از چهره حق زایل مى‏سازد. شاهد بر این معنا تفریع و نتیجه‏گیریى است که از این جمله نموده و دنبالش فرموده: «در نتیجه اختلاف نکردند مگر بعد از آنکه به حقانیت دعوت یقین پیدا کردند». [ نظرات / امتیازها ]

مراد از کلمه «أمر» به قول بعضى از مفسرین (روح المعانى، ج: 25، ص: 148) امر دین است، و حرف «من» که بر سر آن درآمده به معناى «فى» است. و معناى جمله این است: ما به ایشان دلائلى روشن در امر دین دادیم. و بنابراین معنا، معجزات موسى (علیه‌السلام) هم مصادیقى از این دلائل است. بعضى (روح المعانى، ج: 25، ص: 148) هم گفته‏اند: مراد از کلمه «امر» کار نبوت و دعوت رسول خدا (صل‍ی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم) است، و معناى جمله این است که: ما از امر رسول خدا علامت‏هایى روشن‏ به اهل کتاب دادیم، که همه دلالت داشتند بر صدق ادعاى او، و یکى از آن علامتها این بود که پیغمبر آخر الزمان در مکه ظهور مى‏کند، و یکى دیگر اینکه به یثرب هجرت مى‏کند، و نیز اهل یثرب او را یارى مى‏کنند، و امثال این علامت‏ها که در کتب اهل کتاب پیشگویى شده بود. [ نظرات / امتیازها ]

جمله «فَمَا اخْتَلَفُوا إِلَّا مِنْ بَعْدِ ما جاءَهُمُ الْعِلْمُ بَغْیاً بَیْنَهُمْ» به اختلافهاى دینى که به درهم شدن حق و باطل در بین مردم جاهلیت انجامید اشاره نموده، مى‏فرماید: آن اختلافها و این اختلاط حق و باطل از جهت شبهه و جهل نبود، بلکه علماى ایشان آن را ایجاد کردند، چون در بین خود حسادت و دشمنى داشتند. [ نظرات / امتیازها ]