1- خداوند از بندگان مؤمنش، انتظارات خاصّى دارد. یا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا لا تَتَّخِذُوا ...
2- تبرّى از دشمن، از شرایط ایمان است. یا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا لا تَتَّخِذُوا ...
3- اسلام، دین سیاست است و تنها به احکام فردى نمىپردازد. «لا تَتَّخِذُوا الْیَهُودَ وَالنَّصارى أَوْلِیاءَ»
4- وقتى یارى گرفتن از کفّار مورد نهى قرآن است، قطعاً در روابط و سیاست خارجى، پذیرش ولایت وسلطهى اهل کتاب وکفّار ممنوع است. «لا تَتَّخِذُوا»
5- ولایت کفّار و دشمنان را نپذیریم، چون آنان تنها به فکر هم مسلکان خویشند. «بَعْضُهُمْ أَوْلِیاءُ بَعْضٍ»
6- با وجود اختلافات شدید میان یهود و نصارا، پیوندشان به خاطر نابودى اسلام است. «بَعْضُهُمْ أَوْلِیاءُ بَعْضٍ»
7- کفّار تنها نسبت به تعهّدات میان خودشان وفادارند، ولى نسبت به تعهّدات با مسلمانان پایبند نیستند. لا تَتَّخِذُوا الْیَهُودَ وَ النَّصارى أَوْلِیاءَ بَعْضُهُمْ أَوْلِیاءُ بَعْضٍ ...
8- دولتهاى اسلامى که ولایت و سلطه کفّار را پذیرفتهاند، از کفّار محسوب مىشوند. «فَإِنَّهُ مِنْهُمْ» (دوستى با هر فرد و گروهى، انسان را جزو آنان مىسازد.)
9- نه کفّار را «ولىّ» خود گردانید و نه با آنان که ولایت کفّار را پذیرفتهاند، رابطه ولایت داشته باشید. «فَإِنَّهُ مِنْهُمْ»
10- نتیجهى پذیرش ولایت کفّار، قطع ولایت خداست. «فَإِنَّهُ مِنْهُمْ إِنَّ اللَّهَ لا یَهْدِی الْقَوْمَ الظَّالِمِینَ»
11- تکیه بر کفّار، ظلم است. «لا یَهْدِی الْقَوْمَ الظَّالِمِینَ»
[ برای مشاهده توضیحات کلیک کنید. ] [ نظرات / امتیازها ]