(لقد ارسلنا رسلنا بالبینات و انزلنا معهم الکتاب و المیزان لیقوم الناس بالقسط و انزلنا الحدید فیه باس شدید و منافع للناس و لیعلم الله من ینصره ورسله بالغیب ان الله قوی عزیز):(به تحقیق ما رسولان خود را همراه با معجزات روشن فرستادیم ، و همراه آنها کتاب و میزان نازل کردیم تا مردم را به عدالت وا دارند وآهن را که نیروی شدید در آنست و منافع بسیار دیگری برای مردم دارد، نازل کردیم تابا سلاحهای آهنین از عدالت دفاع کنند و تاخدا معلوم کند چه کسی خدا و فرستادگان اورا نادیده ، یاری می کند، آری بدرستی خداوند قدرتمند و عزیز است )می فرماید: ما رسولان و پیامبران خود را با آیات و معجزات وحجتهای قاطع گسیل نمودیم و همراه آنها کتاب آسمانی یا وحی را نازل کردیم که صلاحیت آن را داشت که نوشته شود و بصورت کتاب در آید و آن کتب (45)، عبارتند از(کتاب نوح ، کتاب ابراهیم ، تورات ، انجیل و قرآن )که این کتابها مشتمل بر معارف دینی و عقاید حقه وشرایع بوده اند، در ادامه می فرماید ما میزان را همراه ایشان نازل کردیم ، بیشتر مفسرین میزان را به معنای ترازوی معمولی دانسته اند که خداوند اراده کرده بوسیله آن مردم رابه عدالت در معاملات عادت دهد، اما به نظر ما( و حال آنکه خدا داناتر است )، مراد ازمیزان ، دین است ، چون دین چیزیست که عقاید و اعمال اشخاص با آن سنجیده می شودو بعضی از مفسران نیز میزان را به عقل تفسیر نموده اند.به هر جهت غرض از انزال کتاب و میزان این بوده که مردم به عدل آموخته شوند وبه آن خو بگیرند، در ادامه می فرماید: ما آهن را نازل کردیم ، یعنی آن را از خزائن غیب واز مرحله عدم به ظهور رساندیم ، همچنانکه قبلا در تفسیر آیه ،(وان من شی ء الا عندناخزائنه و ما ننزله الا بقدر معلوم (46) هیچ چیز نیست جز آنکه خزائن آن در نزد ماست وما آن را جز به مقدار معلوم نازل نمی کنیم ) به این مطلب اشاره کردیم .می فرماید: آهن دارای تأثیر شدید است و در جنگ و دفاع از آن استفاده می شود ومنافع فراوان دیگر در صنایع و تمام شعب زندگی بشر دارد و انزال آهن اغراض متفاوتی داشته ، من جمله اینکه خدا معلوم کند، چه کسی او و رسولانش را به غیب یعنی براساس ایمان ، یاری می کند و در راه خدا و دفاع از دین حاضر به قتال است ، تا آنها را از غیرایشان جدا سازد، بدرستی که خدا قدرتمند و غالب است و به هیچ وجه ذلت و ضعف دراو راه ندارد که محتاج به یاری مردم باشد و در عین حال ذلت را بر بندگانش نمی پسنددو به همین دلیل به آنها دستور جهاد را واجب نموده تا موجب تعالی مردم و جدا شدن اهل ایمان از غیر آنها شود. [ نظرات / امتیازها ]

هدف اصلى بعث انبیاء! از آنجا که سبقت به سوى رحمت و مغفرت و بهشت پروردگار که در آیات قبل به آن اشاره شده بود نیاز به رهبرى «رهبران الهى» دارد در این آیه که از پرمحتواترین آیات قرآن است به این معنى اشاره کرده، و هدف ارسال انبیاء و برنامه آنها را دقیقا بیان مى‏کند، مى‏فرماید: «ما رسولان خود را با دلائل روشن فرستادیم» (لَقَدْ أَرْسَلْنا رُسُلَنا بِالْبَیِّناتِ).
«و با آنها کتاب (آسمانى) و میزان (شناسایى حق از باطل و قوانین عادلانه) نازل کردیم» (وَ أَنْزَلْنا مَعَهُمُ الْکِتابَ وَ الْمِیزانَ).
«تا مردم قیام به عدالت کنند» (لِیَقُومَ النَّاسُ بِالْقِسْطِ).
به این ترتیب پیامبران با سه وسیله مجهز بودند: دلائل روشن، کتب آسمانى، و معیار سنجش حق از باطل و خوب از بد، و مانعى ندارد که فى المثل قرآن مجید هم «بینه» (معجزه) باشد، و هم کتاب آسمانى، و هم بیان کننده احکام و قوانین، یعنى سه بعد در یک محتوا.
و به هر حال هدف از اعزام این مردان بزرگ با این تجهیزات کامل همان اجراى «قسط و عدل» است و این یکى از اهداف متعدد ارسال پیامبران است.
ولى از آنجا که در یک جامعه انسانى هر قدر سطح اخلاق و اعتقاد و تقوا بالا باشد باز افرادى پیدا مى‏شوند که سر به طغیان و گردنکشى بر مى‏دارند و مانع اجراى قسط و عدل خواهند بود. لذا در ادامه آیه مى‏فرماید: «و آهن را نازل کردیم که در آن نیروى شدید و منافعى براى مردم است»! (وَ أَنْزَلْنَا الْحَدِیدَ فِیهِ بَأْسٌ شَدِیدٌ وَ مَنافِعُ لِلنَّاسِ).
آرى! تجهیزات سه گانه انبیاء الهى براى اجراى عدالت وقتى مى‏تواند به هدف نهائى برسد که از ضمانت اجرائى آهن و «بأس شدید» آن برخوردار باشد.
امیر مؤمنان على علیه السّلام در تفسیر جمله «وَ أَنْزَلْنَا الْحَدِیدَ» فرمود: «منظور از نازل کردن آهن خلقت آن است».
سپس به یکى دیگر از اهداف ارسال انبیا و نزول کتب آسمانى و همچنین برگزیده تفسیر نمونه، ج‏5، ص: 110
آفرینش وسائلى همچون آهن اشاره کرده، مى‏فرماید: هدف این است «تا خداوند بداند چه کسى او و رسولانش را یارى مى‏کند بى‏آنکه او را ببینند» (وَ لِیَعْلَمَ اللَّهُ مَنْ یَنْصُرُهُ وَ رُسُلَهُ بِالْغَیْبِ).
منظور از علم خداوند در اینجا تحقیق عینى علم اوست، یعنى تا آشکار شود چه کسانى به یارى خدا و مکتب او به پا مى‏خیزند و قیام به قسط مى‏کنند و چه کسانى از این وظیفه بزرگ سرباز مى‏زنند در حقیقت مفهوم این آیه شبیه همان است که در آیه 179 سوره آل عمران آمده.
«ممکن نبود خداوند مؤمنان را به همان صورت که شما هستید واگذارد مگر این که ناپاک را از پاک جدا کند»! به این ترتیب مسأله آزمون و امتحان انسانها، و جدا سازى صفوف و تصفیه، یکى دیگر از اهداف بزرگ این برنامه بوده است.
تعبیر به «یارى خداوند» مسلما به معنى یارى دین و آئین و نمایندگان او و بسط آئین حق و قسط و عدل است، و گر نه خداوند نیازى به یارى کسى ندارد، و همگان به او نیازمندند.
لذا براى اثبات همین معنى آیه را با این جمله پایان مى‏دهد که: «خداوند قوى و شکست ناپذیر است» (إِنَّ اللَّهَ قَوِیٌّ عَزِیزٌ).
براى او ممکن است با یک اشاره همه جهان را زیر و رو کند و تمامى دشمنان را نابود و اولیائش را پیروز گرداند، ولى هدف اصلى که ترتیب و تکامل انسانهاست از این طریق حاصل نمى‏گردد، لذا آنها را دعوت به یارى آئین حق کرده است. [ نظرات / امتیازها ]

(لَقَدْ أَرْسَلْنَا رُسُلَنَا بِالْبَیِّنَاتِ وَأَنْزَلْنَا مَعَهُمُ الْکِتَابَ وَالْمِیزَانَ لِیَقُومَ النَّاسُ بِالْقِسْطِ ۖ وَأَنْزَلْنَا الْحَدِیدَ فِیهِ بَأْسٌ شَدِیدٌ وَمَنَافِعُ لِلنَّاسِ وَلِیَعْلَمَ اللَّهُ مَنْ یَنْصُرُهُ وَرُسُلَهُ بِالْغَیْبِ ۚ إِنَّ اللَّهَ قَوِیٌّ عَزِیزٌ):
در کافی ذیل آیه فوق از حضرت صادق (علیه السلام)روایت کرده فرمود وصیت کرد موسی به وصی خود یوشع بن نون و وصیت نمود یوشع به فرزند هارون و وصیت نکرد به فرزندان خود زیرا خداوند بر می گزیند هر که را بخواهد موسی و یوشع به بنی اسرائیل آمدند حضرت عیسی را بشارت دادند وقتی که عیسی مبعوث شد به مردم گفت به زودی بعد از من پیغمیری می آید که نام او احمد است و از فرزندان اسماعیل می باشد تصدیق می کند پیغمبری مرا و من نبوت او را تصدیق (تایید،اقرار)می کنم و این وصیت جاری شد در میان حواریین و مستحفظین. خداوندآن ها را به مستحفظین ملقب فرمود چرا که ایشان حفظ نمودند اسم بزرگ را و آن کتابی است که با آن هر چیزی دانسته می شود و نزد پیغمبران گذشته بوده چنان که می فرماید و لقد ارسلنا رسلنا بالبینات و انزلنا معهم الکتاب و کتاب اسم بزرگتری است که تفسیر می شود با آن تورات و انجیل و فرقان و در آن کتاب های نوح و صالح و شعیب و صحف ابراهیم می باشد که خداوند خبر می دهد به آن و کجا است صحف ابراهیم و موسی همان اسم بزرگ است پس پیوسته وصیت می شد به عالمی بعد ازعالم دیگر تا آن که رد کردندآن را به سوی محمد(صلی الله علیه و آل و سلم) وقتی آن حضرت مبعوث شد اسلام آوردند و تسلیم اوشدند باقی ماندگان از مستحفظین و تکدیب کردند آن حضرت را بنی اسرائیل و جهاد کرد پیغمبر در راه خدا پس از آن ابلاغ شد بر حضرتش که فضیلت و شرافت امیر المومنین (علیه السلام)را به مردم ابلاغ کند آن حضرت نیز فضیلت آن حضرت را برمردم ابلاغ فرمود جبرئیل نازل شد و گفت ای رسول خداروزگار حیات شما منقضی شد و نبوتت کامل گردید اسم اعظم و میراث علم و آثار نبوت را نزد علی امانت گذار زیرا زمین نباید هرگز خالی از حجت باشد تا به سبب او مردم ما را اطاعت نموده و ولایت او را بپذیرند و این وصی تو حجت است برای آن هائی که بعد از این متولد شده و به دنیا می آیندپیغمبر به امر خدا وصیت کرد به امیر المومنین(علیه السلام)و اسم اعظم بامیراث علم و آثار نبوت را به او تفویض نمود(واگذار کردن) و وصیت کرد به هزار کلمه و هزار باب علم که از هر کلمه و بابی هزارکلمه و باب دیگر مفتوح (باز)شد چنان که خود آن حضرت فرمود.
ابن شهر آشوب ذیل آیه و انزلنا الحدید از ابن عباس روایت کرده گفت مراد به حدید در این آیه ذوالفقار است خداوند آن را از آسمان برای پیغمبر فرستاد و آن حضرت آن را به امیر المومنین عطا نمود. [ نظرات / امتیازها ]