(الذین یظاهرون منکم من نسائهم ماهن امهاتهم ان امهاتهم الا اللا ئی ولدنهم و انهم لیقولون منکرا من القول و زورا و ان الله لعفو غفور):(کسانی از شماکه زنان خود را ظهار می کنند، به صرف این گفته ، همسرانشان ، مادرانشان نمی شوند،مادران آنها تنها همان کسانی هستند که ایشان را به دنیا آورده اند و این افراد سخنی ناپسند و خلاف واقع می گویند و خداوند صاحب عفو و مغفرت است ) با این آیه حکم ظهار که در جاهلیت مرسوم بود لغو شده و اثر آن که حرمت ابدی زوجین بود نفی گردید، می فرماید: کسانی که همسرانشان را ظهار می کنند، از نظر شرعی با این گفتار، همسران به مادران ملحق نگشته و نسبت به شوهران خود حرام ابدی نمی شوند، چون مادران آنها فقط کسانی هستند که آنها را به دنیا آورده و متولدنموده اند، سپس در مقام تأکید می فرماید:اینها اولا)سخنی ناپسند می گویند، چون شرع آن را معتبر نمی شمارد و منکر می داند، و ثانیا) سخنی دروغ به زبان می آورند، چون گفته آنها خلاف حقیقت است و همسر به صرف گفته شوهر مبدل به مادر نمی گردد، لذاظهار مفید طلاق نیست ، اگر چه حلال شدن آندو نسبت به هم مستلزم دادن کفاره است ،لذا ظهار گناه محسوب می شود و به همین دلیل هم در ادامه می فرماید: خداوند آمرزنده وصاحب عفواست ،یعنی به شرطدادن کفاره آن شخص رامی آمرزدوازخطایش درمی گذرد. [ نظرات / امتیازها ]