(یا ایها الذین امنوا اذا تناجیتم فلاتتناجوا بالاثم و العدوان و معصیت الرسول و تناجوا بالبر و التقوی و اتقوا الله الذی الیه تحشرون ):(ای کسانیکه ایمان آورده اید، وقتی نجوی می کنید در باره گناه و دشمنی و نافرمانی رسول نجوی نکنید،بلکه در باره نیکی و تقوی نجوی کنید و پروا کنید از خدایی که به سوی او محشورمی شوید).این آیه شریفه در مقام تخفیف و رخصت نازل شده و خطاب به مؤمنین واقعی می فرماید: شما می توانید نجوی کنید به شرط آنکه نجوای شمادر باره اثم و عدوان ونافرمانی از رسول نباشد، بلکه در باب بر و تقوی باشد،(بر) تمام کارهای خیر است ومقابل (عدوان ) می باشد،(تقوی ) عملی است که گناه نباشد و مقابل (اثم ) است و درادامه برای تأکیدمطلب امربه تقوای الهی نموده ونسبت به قیامت تهدیدمی نمایدومی فرماید:ازخداپرواداشته ومتلبس به لباس عبودیت خدایی باشیدکه درنهایت بسوی اومحشورمی شوید. [ نظرات / امتیازها ]

و از آنجا که مؤمنان نیز گهگاه به خاطر ضرورتها یا تمایلاتى به نجوا مى‏پرداختند در این آیه روى سخن را به آنها کرده، و براى این که در این کار آلوده به گناهان منافقان و یهود نشوند مى‏فرماید: «اى کسانى که ایمان آورده‏اید!
هنگامى که نجوا مى‏کنید به گناه و تعدى و نافرمانى رسول (خدا) نجوا نکنید، (محتواى نجواى شما باید پاک و الهى باشد) به کار نیک و تقوا نجوا کنید» (یا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا إِذا تَناجَیْتُمْ فَلا تَتَناجَوْا بِالْإِثْمِ وَ الْعُدْوانِ وَ مَعْصِیَةِ الرَّسُولِ وَ تَناجَوْا بِالْبِرِّ وَ التَّقْوى‏).
«و از خدائى که همگى نزد او جمع مى‏شوید بپرهیزید» (وَ اتَّقُوا اللَّهَ الَّذِی إِلَیْهِ تُحْشَرُونَ).
از این تعبیر به خوبى استفاده مى‏شود که اصل نجوا اگر در میان مؤمنان باشد، سوء ظنى برنیانگیزد، تولید نگرانى نکند و محتواى آن توصیه به نیکیها و خوبیها باشد مجاز است [ نظرات / امتیازها ]