1- به عاقبت کار خود بیندیشیم. «وَ یَوْمَ» (هر کجا کلمه‏ى «یَوْمَ» در آغاز آیه بکار رفته، مراد یادآورى چنین روزى است.)
2- جنّ، مکلّف و مختار است و مورد خطاب و توبیخ وکیفر و پاداش قرار مى‏گیرد. «یا مَعْشَرَ الْجِنِّ»
3- شیطان، به گمراه کردن گروه کم راضى نیست و گروه زیادى از انسان‏ها را منحرف کرده است. «قَدِ اسْتَکْثَرْتُمْ مِنَ الْإِنْسِ» در آیه‏اى دیگر مى‏فرماید: «وَ لَقَدْ أَضَلَّ مِنْکُمْ جِبِلًّا کَثِیراً أَ فَلَمْ تَکُونُوا تَعْقِلُونَ»
4- در قیامت، جنّ اغواگر پاسخى در برابر توبیخ ندارد و تنها پیروان انسانى او سخن مى‏گویند. یا مَعْشَرَ الْجِنِّ ... قالَ أَوْلِیاؤُهُمْ مِنَ الْإِنْسِ‏
5- بهره‏گیرى انسان و جنّ از یکدیگر طرفینى است. «اسْتَمْتَعَ بَعْضُنا بِبَعْضٍ»
6- در قیامت، انسان و جنّ، همگى محشور مى‏شوند. «جَمِیعاً»
7- پیروى از وسوسه‏هاى شیطانى، به تدریج انسان را به ولایت‏پذیرى از او وامى‏دارد. «أَوْلِیاؤُهُمْ»
8- همه‏ى منحرفان، کیفر یکسان ندارند و باقى‏ماندن در آتش، وابسته به اراده‏ى خداوند است. «إِلَّا ما شاءَ اللَّهُ»
9- احکام دادگاه الهى، بر مبناى علم و حکمت است. «حَکِیمٌ عَلِیمٌ»
اسْتَمْتَعَ بَعْضُنا بِبَعْضٍ ... نُوَلِّی بَعْضَ الظَّالِمِینَ بَعْضا [ نظرات / امتیازها ]