(آیه 88)- سه امتیاز مهم! به دنبال ذکر نام گروههاى مختلفى از پیامبران الهى در آیات گذشته، در اینجا اشاره به خطوط کلى و اصلى زندگانى آنها شده، نخست مىفرماید: «این هدایت خداست که به وسیله آن هر کس از بندگانش را بخواهد هدایت و رهبرى مىکند» (ذلِکَ هُدَى اللَّهِ یَهْدِی بِهِ مَنْ یَشاءُ مِنْ عِبادِهِ).
سپس براى این که کسى تصور نکند آنها به اجبار در این راه گام گذاشتند و همچنین کسى تصور نکند که خداوند نظر خاص و استثنایى و بىدلیل در مورد آنها داشته است، مىفرماید: «اگر فرضا این پیامبران با آن همه مقام و موقعیتى که داشتند مشرک مىشدند، تمام اعمالشان بر باد مىرفت» (وَ لَوْ أَشْرَکُوا لَحَبِطَ عَنْهُمْ ما کانُوا یَعْمَلُونَ).
یعنى آنها نیز مشمول همان قوانین الهى هستند که در باره دیگران اجرا مىگردد و تبعیضى در کار نیست.
[ نظرات / امتیازها ] 1- هدایت واقعى، هدایت خداوند است. هدایتهاى دیگر، سراب است. «ذلک هدى اللَّه»
2- هدایت، کار خداست. حتّى پیامبران، از خود راه هدایتى ندارند. «یهدى به مَن یشاء»
3- شرک، عامل محو و باطل شدن کارهاست. «لو اشرکوا لحبط»
4- در سنّت الهى، تبعیض نیست. حتّى اگر پیامبران شرک ورزند، تنبیه مىشوند، چون اصالت با حقّ است، نه اشخاص. (با توجّه به اینکه آیات قبل مربوط به انبیا است). «ولو أشرکوا»
5 - انبیا معصومند و غبار شرک هرگز بر دامانشان نمىنشیند. در آیه، فرضِ شرک به عنوان فرض محال آمده است. «لَوْ»
6- در جهانبینى الهى، ارزش کارها در اخلاص آنهاست. اگر اخلاص نباشد، چیزى باقى نمىماند. «ولو أشرکوا لحبط»
[ نظرات / امتیازها ]