اینکه فقط «ذکرى» را اختصاص به مؤمنین داده دلیل بر این است که انذار اختصاص به آنان نداشته، بلکه مؤمنین و غیر مؤمنین را شامل مىشود.
توضیح : بنا بر این، معناى آیه چنین مىشود: این کتاب بر تو نازل شده تا همه مردم را به آن انذار کرده مؤمنین را متذکر کنى، چون تنها مؤمنینند که به وسیله این آیات و معارف الهیى که در آن است به آن متذکر مقام پروردگار خود شده به همین وسیله ایمانشان زیادتر شده چشمشان روشن مىگردد، نه عموم مردم.
اثر این کتاب در عموم مردم همان ترسانیدن آنان است، بنا بر این، آیاتى عموم مردم را متاثر مىسازد که سخط و عقاب دنیایى و آخرتى پروردگار را ذکر مىکند.
از اینجا معلوم مىشود اینکه بعضى (تفسیر المنار ج 8 ص 305) گفتهاند: جمله «لِتُنْذِرَ بِهِ» متعلق به «حرج» است، و معناى آن این است که: «از تبلیغ آن مترس و دلتنگ مباش «تا چه اندازه بىاساس است، زیرا ذکر کردن جمله «وَ ذِکْرى لِلْمُؤْمِنِینَ» بعد از جمله مزبور شاهد خوبى است براى فساد این احتمال. و همچنین فساد احتمال دیگرى که داده و گفتهاند: مراد از مؤمنین هم آن کسانى است که در روز نزول این آیه مؤمن بودهاند و هم آن کسانى که خدا مىداند بعدها ایمان خواهند آورد، زیرا «ذکرى «که در آیه ذکر شده جز بر مؤمنین فعلى صادق نیست.
[ بستن توضیحات ]