همانطورى که گفتیم «نسیان» در این آیه به معناى فراموشى نیست، چون خداوند چیزى را فراموش نکرده و از حال کسى غافل نمىشود، بلکه معنایش این است که همانطورى که اینها در دنیا ما را فراموش کردند ما نیز امروز به لوازم زندگیشان نمىپردازیم.
[ برای مشاهده توضیحات کلیک کنید. ]توضیح : نظیر این آیه در اینکه تکذیب آیات خدا را سبب نسیان خدا در قیامت قرار داده آیه: «قالَ کَذلِکَ أَتَتْکَ آیاتُنا فَنَسِیتَها وَ کَذلِکَ الْیَوْمَ تُنْسى» (طه/126) است، با این تفاوت که در این آیه بجاى انکار آیات تنها نسیان را ذکر کرده است.
[ بستن توضیحات ] [ نظرات / امتیازها ]
1 این آیه، در حقیقت، با اشاره به دلایل محرومیت کافران از نعمت هاى بهشتى، آنها را در چهار مورد خلاصه مى کند که عبارت اند از: به بازى گرفتن دین خدا، فریب خوردن از دنیا، فراموشى رستاخیز و انکار آیات الهى
2 اولین مرحله ى انحراف و گمراهى انسان این است که مسائل سرنوشت ساز خود، مثل دین را جدّى نگیرد و از آن غفلت کند یا با آن به صورت سرگرمى و بازیچه رفتار کند این برخورد، سرانجام به انکار حقایق کشیده مى شود و در دوزخ سقوط مى کند
3 دیدگاه قرآن آن است که دنیا بازیچه و سرگرمى است ،اما دیدگاه کافران آن است که دین بازیچه و سرگرمى است و دنیا اصل است آرى؛ کافران فریب ظواهر دنیا را مى خورند و بدان دل مى بندند و از حقایق والاتر غافل مى شوند، ولى مؤمنان بدون آن که به نعمت هاى دنیوى دل ببندند و آن را هدف خود قرار دهند، از آن استفاده مى کنند و از نعمت هاى بهشتى نیز بهره مى برند
4 هرکس از رستاخیز غافل شود و آن را فراموش کند، خدا هم او را در قیامت به فراموشى مى سپارد، و از نعمت هاى بهشتى محروم مى سازد، ولى اگر کسى به یاد رستاخیز باشد، براى خود توشه اى برمى دارد و در آن روز محروم نمى شود
5 مقصود از «خدا آنان را فراموش مى کند »، آن نیست که خدا سهو و فراموشى دارد، بلکه مراد آن است که خدا با کافران چنان رفتار مى کند که شخص فراموش کار با دیگران
[ نظرات / امتیازها ]