آیه شریفه، مخصوصا جمله «فِی أَرْضِ اللَّهِ» بطور تلویح مى‏فهماند که قوم صالح، از آزاد گذاشتن ناقه در چریدن و گردش کردن، اکراه داشتند و گویا این معنا بر آنان گران مى‏آمده و نمى‏خواستند زیر بار آن بروند، لذا توصیه کرده که از آزادى آن جلوگیرى نکنند، و تهدید فرموده که اگر آسیبى به آن رسانیده، یا آن را بکشند به عذاب دردناکى دچار مى‏شوند. [ نظرات / امتیازها ]

این تعبیر نباید یک گوشه‌ای از قرآن گرفته بشود گوشه دیگر ترک بشود می‌شود در رسانه‌های گروهی در نوشته‌ها در گفتارها گفت برادران هموطن عیب ندارد انسان از اهل کتاب، از کسانی که مسلمان نیستند، از کسانی که موحد نیستند بگوید برادران هموطن به دلیل اینکه انبیا از کفار هم به عنوان برادر یاد کردند اما در کنارش موضع‌گیری اعتقادی داشتند، نصیحت داشتند، اقامه برهان داشتند، دعوت داشتند، محکوم کردن موضع فکری آنها را داشتند البته ذات اقدس اله درباره قوم عاد فرمود ما برادرشان را که هود بود برای هدایت آنها فرستادیم یا قوم ثمود که کافر بودند فرمود برادرشان صالح را فرستادیم این تعبیر این‌چنین نیست که کسی بگوید کافران برادران هموطن ما هستند و دیگر هیچ اگر بگوییم آنها برادران هموطن ما هستند سخنی است حق اما آن موضع‌گیریهای اعتقادی، اخلاقی هم باید در کنارش باشد یعنی اگر مثل هود (سلام الله علیه) باشد مانعی ندارد مثل صالح (سلام الله علیه) باشد مانعی ندارد که از کفار به عنوان برادر مرز و بوم و خاک یاد می‌کنند اما هدایتشان هم می‌کنند دعوتشان هم می‌کنند راهنمایی‌شان هم می‌کنند و تخطئه فکری هم دارند و مانند آن [ نظرات / امتیازها ]