جمله «وَ ما یَکُونُ لَنا أَنْ نَعُودَ فِیها» به منزله اعراض از گفته‏هاى قبلى و ترقى دادن مطلب و آن را که قبلا قطعى نبود بطور قطع بیان داشتن است، گویا فرموده: ما از برگشتن به کیش شما کراهت داریم، زیرا این برگشت مستلزم افتراى به خدا است، بلکه چنین کارى را به هیچ وجه مرتکب نمى‏شویم. [ نظرات / امتیازها ]

اینکه شعیب (علیه السّلام) هم اللَّه تعالى را اسم برد و هم ربنا را براى اشاره به این بود که اللَّه تعالى همان کسى است که امور ما آدمیان را اداره مى‏کند، او هم اله (معبود) است و هم رب، پس اینکه بت‏پرستان خداى تعالى را اله دانسته و لیکن ربوبیت را از شؤون بت‏ها پنداشته، یکى را رب دریا و دیگرى را رب خشکى یکى را رب آسمان و دیگرى را رب زمین و خلاصه هر بتى را رب یکى از شؤون عالم دانسته‏اند، صحیح نیست. [ نظرات / امتیازها ]

جمله «وَسِعَ رَبُّنا کُلَّ شَیْ‏ءٍ عِلْماً» به منزله تعلیل جمله قبلى است، گویا کسى از او مى‏پرسد: «بعد از آنکه بطور قطع گفتى هرگز به کیش شما بر نمى‏گردیم» دیگر گفتن ان شاء اللَّه چه معنا داشت؟ شعیب (علیه السّلام) هم در جواب فرموده، این حرف را براى این زدم که پروردگار من به هر چیزى عالم است، و من به آنچه که او مى‏داند احاطه ندارم و هر علم و اطلاعى را هم که دارم او به من عطا فرموده، بنا بر این ممکن است مشیت او به چیزهایى تعلق بگیرد که به نفع یا به ضرر من باشد و من از آن بى‏خبر باشم، مثلا ممکن است او بداند که ما به زودى نافرمانیش خواهیم کرد، و به همین جهت مشیت او تعلق بگیرد به اینکه ما به کیش شما برگردیم، اگر چه الآن به حسب ظاهر از کیش شما متنفریم. [ نظرات / امتیازها ]

بعید نیست که ذکر جمله «عَلَى اللَّهِ تَوَکَّلْنا» براى اشاره به همان نکته قبلى باشد، چون خداوند کسى را که به او اعتماد و توکل مى‏کند از شر هر چیزى که از آن بترسد حفظ مى‏کند. [ نظرات / امتیازها ]

از این آیه می آموزیم که :
1 ، بازگشت از راه حق و آرمان ها و ارزش های دینی ، نوعی پیمان شکنی با خداست و مومن هرگز بر سر عقایدش با کسی سازش نمی کند .
2 ، در برابر فشارها و تهدیدهای مخالفان ، هم به وظیفه خود عمل کنیم و هم به علم و قدرت بی پایان خداوند توکل نماییم . [ نظرات / امتیازها ]