(قال نوح رب انهم عصونی واتبعوا من لم یزده ماله و ولده الا خسارا):(نوح گفت : پروردگارا اینها مرا نافرمانی کردند و فرمان کسانی را بردند که مال و اولادجزخسارت برایشان به ارمغان نیاورد) [ نظرات / امتیازها ]

هنگامى که نوح آخرین تلاش خود را در طى صدها سال به کار زد، و آن قوم ، جز گروه اندکى ، همچنان بر کفر و بت پرستى و گمراهى و فساد اصرار ورزیدند از هدایت آنها ماءیوس شد رو به درگاه خدا آورد، و ضمن مناجات مستدلى از خداوند تقاضاى مجازات براى آنها کرد. ((نوح گفت پروردگارا! آنها نافرمانى من کردند، و از کسى پیروى نمودند که اموال و فرزندانش چیزى جز زیانکارى بر او نیفزوده است )) (قال نوح رب انهم عصونى و اتبعوا من لم یزده ماله و ولده الا خسارا).
اشاره به اینکه رهبران این قوم جمعیتى هستند که تنها امتیازشان اموال و فرزندان زیاد است ، آن هم اموال و فرزندانى که جز در مسیر فساد به کار گرفته نمى شود، نه خدمتى به خلق مى کنند، و نه خضوعى در برابر خالق دارند، و این امکانات فراوان مایه غرور و طغیان و سرکشى آنها شده است .
اگر به تاریخ بشر نگاه کنیم مى بینیم بسیارى از رهبران اقوام مختلف از همین قماش مردم بوده اند، کسانى که تنها امتیازشان اندوختن اموال حرام ، و به وجود آوردن فرزندان ناصالح ، و سپس سر کشى و طغیان ، و سرانجام تحمیل افکار خود بر توده هاى مستضعف و به زنجیر کشیدن آنها بوده است . [ نظرات / امتیازها ]

قالَ نُوحٌ رَبِّ إِنَّهُمْ عَصَوْنی‏ وَ اتَّبَعُوا مَنْ لَمْ یَزِدْهُ مالُهُ وَ وَلَدُهُ إِلاَّ خَساراً وَ مَکَرُوا مَکْراً کُبَّاراً وَ قالُوا لا تَذَرُنَّ آلِهَتَکُمْ وَ لا تَذَرُنَّ وَدًّا وَ لا سُواعاً وَ لا یَغُوثَ وَ یَعُوقَ وَ نَسْراً
نوح گفت پروردگارا این قوم مخالفت کردند با من و پیروی کسانی شدند از ارباب دنیا که مال و فرزندان آنها را جز زیان کاری نیفزاید و بر ضد من بزرگترین مکر و حیله را بکار بردند.
مکر بزرگ آن بود که مردم دست فرزندان خود را می گرفتند و آنها را نزد نوح می بردند و به فرزندان خود می گفتند این مرد پس مرگ از ما شما را فریب ندهد و فرمان او را نبرید که جادوگر و دیوانه است سخنی نمی گوید که در آن خیر و صلاح باشد, روسای امت نوح به اتباع خود گفتند هرگز دست از خدایان خود برندارید و بت ود- و سواع و یغوث و یعوق و نسر را رها نکنید.
ابن بابویه ذیل آیه فوق از حضرت صادق(ع) روایت کرده فرمود پیش از نوح طایفه ای از مومنین بودند که بسیار عبادت بجا می آوردند وفات کردند و برادران ایشان سخت بر آنها اندوهناک شدند شیطان نزد ایشان آمد گفت محزون نشوید من تمثال آنها را برای شما می سازم تا به آن صورتها انس پیدا کنید و چند بت صورت آنها بساخت و نام آن مومنین را بر آنها گذاشت و مردم به آن صورتها انس پیدا کردند و مشغول عبادت پروردگار شدند چون زمستان شد آن صورتها را داخل خانه کردند, یک قرن بگذشت و آن مردم وفات نمودند شیطان نزد فرزندان آنها آمد به ایشان گفت اینان خدایانی هستند که پدران شما آنها را پرستش می نمودند و لذا ابتدا بت پرستی از آن زمان شروع شد و خدای تعالی نوح(ع) را فرستاد تا آنها را بخدا پرستی دعوت کند و نوح هر چه ایشان را دعوت نمود نپذیرفتند لذا از خداوند هلاک آنها را خواست.
چون طوفان شد بتها در زیر خاک و گل پنهان شدند و شیطان بعد قرن ها آنها را برای مشرکین اعراب بیرون آورد حضرت باقر(ع) فرمود: ود بت طایفه کلاب و سواع بت قبیله هذیل و یغوث بت طایفه مراد و یعوق بت قبیله حمدان بود.
در کافی از حضرت صادق(ع) روایت کرده فرمود قریش بتهای خود را اطراف خانه کعبه گذاشته بودند یغوث مخاذی در خانه و یعوق طرف راست و نسر طرف چپ قرار داشت آنها را به مشک و عنبر خوشبو می کردند و اطراف آن بتها طواف می کردند و خداوند زنبورهای سبزی فرستاد تا آن مشک و عنبر بتها بخورند و در آیه 73 سوره حج خداوند می فرمایند ای مردم مشرک به این مثل که زده شده برای شما گوش فرا دارید آن بتها که بدون خدا میخوانید هرگز بر خلقت مگسی هر چند همه اجتماع کنند قادر و اگر مگس ناتوان چیزی از آنها بگیرد قدرت بر باز گرفتن آنرا ندارند طالب و مطلوب که عبارت از عابد و معبود است هر دو ناتوانند.
[ نظرات / امتیازها ]