این دو آیه همانطور که قبلا اشاره کردیم تنعم ابرار را بیان مىکند، که چگونه از شراب بهشت و آخرت متنعم مىشوند، دیگران هم دو آیه مورد بحث را به همین معنا تفسیر کردهاند، و بعید نیست که این دو آیه در مقام بیان حقیقت عمل صالح آنان بر اساس تجسم اعمال باشد، و بفهماند وفاى به نذر و اطعام طعام براى رضاى خدا ظاهرش وفا و اطعام طعام است اما باطنش نوشیدن از کاسى است که مزاجش کافورى است، آن هم از چشمهاى که به طور مستمر خودشان با اعمال صالح خود مىشکافند، و به زودى حقیقت عملشان در جنة الخلد برایشان ظاهر مىشود، هر چند که در دنیا به صورت وفا و اطعام طعام است. در نتیجه دو آیه مورد بحث در مجراى امثال آیه «إِنَّا جَعَلْنا فِی أَعْناقِهِمْ أَغْلالًا فَهِیَ إِلَى الْأَذْقانِ فَهُمْ مُقْمَحُونَ» (یس/8) است.
[ برای مشاهده توضیحات کلیک کنید. ]توضیح : مؤید این معنا ظاهر جمله «یشربون» و جمله «یشرب بها» است، که مىفهماند همین حالا مشغول نوشیدنند، نه اینکه در قیامت مىنوشند، و گر نه مىفرمود «سیشربون»، و «سیشربوا بها» علاوه بر این، نوشیدن، وفا کردن، اطعام نمودن و ترسیدن، همه را در یک سیاق آورده و فرموده «یشربون، یوفون، یخافون، یطعمون» و نیز ذکر تفجیر در جمله «یُفَجِّرُونَها تَفْجِیراً» مؤید دیگرى است، براى اینکه ظهور دارد در اینکه شکافتن چشمه و جارى ساختن آب آن را با اسباب این کار انجام مىدهند، که همان وفا و اطعام و خوف است، پس حقیقت این اعمال همان تفجیر عین است.
[ بستن توضیحات ] [ نظرات / امتیازها ]