(انهم کانوا لا یرجون حسابا):(زیرا آنها به روز حساب امید نداشتند) [ نظرات / امتیازها ]

همانا آنان حسابى را انتظار نداشتند.

1 - قیامت، صحنه حسابرسى انسان ها است.

إنّهم کانوا لایرجون حسابًا

2 - طغیان گران دوزخى، حسابرسى قیامت را انکار کرده و احتمال حقانیت آن را نیز مردود مى دانستند.

إنّهم کانوا لایرجون حسابًا

نفى «امید»، بیانگر این است که انکار قیامت از سوى دوزخیان، به حدى شدید بود که آنان احتمال آن را نیز نمى دادند و حتى اندک امیدى به آن نداشتند.

3 - احتمال تحقّق قیامت، کافى در ایجاد زمینه پرهیز از طغیان گرى در برابر خداوند

للطّـغین ... إنّهم کانوا لایرجون حسابًا

جمله «کانوا لایرجون...»، دلالت دارد که طغیان گران به جهت این که حتى احتمال محاسبه اعمال را نیز منتفى مى دانستند، به طغیان گرى روى آورده و به عذاب آن گرفتار شدند. مفهوم این جمله آن است که براى پرهیز از طغیان و گناه، حتى احتمال قیامت نیز کافى است.

4 - محرومیت دوزخیان از هواى مطبوع و آب، عقوبتى مناسب با انکار معاد

لایذوقون فیها بردًا و لا شرابًا ... إنّهم کانوا لایرجون حسابًا

کیفر دوزخیان در آیات پیشین، به دو صورت نفى و اثبات بیان شده است; آنان از هواى سرد و نوشیدنى، محروم اند(نفى) و به نوشیدن «حمیم» و «غسّاق» مجبور خواهند بود(اثبات). «جزاء وفاقاً» آن را کیفرى مناسب با کردار آنان ـ که آن هم به صورت نفى و اثبات بوده ـ بیان کرده است; آنها معاد را باور نداشتند(نفى) و آیات خدا را تکذیب مى کردند(اثبات). آیه «جزاء وفاقاً» دلالت دارد که محرومیت، کیفرى مناسب با بى اعتقادى است و نوشیدن مایع داغ و چرکین، کیفر مناسب تکذیب است.

5 - انکار معاد و حسابرسى قیامت، عامل طغیان گرى و مایه گرفتارى به عذاب جهنم است.

للطّـغین ... إنّهم کانوا لایرجون حسابًا
[ نظرات / امتیازها ]

[27] چرا پایان کارشان به این عاقبت وخیم و بد انجامید؟ بدان سبب که‏آنان چشم به راه جزا نبودند و به همین سبب در بدکارى افراط ورزیدند، به همان گونه که هر تبهکارى که درباره دادگرى اندیشه‏اى ندارد، به ارتکاب گناهان بزرگ مى‏پردازد.

إِنَّهُمْ کانُوا لا یَرْجُونَ حِساباً- آنان در فکر رسیدگى به حساب آن روز نبودند.» [ نظرات / امتیازها ]

در اشاره به دلیل این گرفتارى و عذاب دوزخیان مى فرماید:

إِنَّهُمْ کانُوا لا یَرْجُونَ حِساباً

این عذاب دهشتناکِ دوزخیان به خاطر آن است که آنان حساب و حسابرسى را باور نداشته و به آمدن آن روز امیدى نمى بستند و از روز رستاخیز نمى ترسیدند.

«ابومسلم» مى گوید: آنان از کیفر کردارشان نمى هراسیدند و گمان نمى بردند که حساب و حسابرسى در کار باشد.

از دیدگاه پاره اى دیگر واژه «رجاء» در این جا، به معنى ترس و هراس آمده است. شاعر نیز این واژه را در همین معنا به کار برده است که مى گوید: اذا لسعته النحل لم یرج لسعها...

هنگامى که زنبور عسل او را گزید از گزیدن آن نترسید... [ نظرات / امتیازها ]

نفی «امید»، بیانگر این است که انکار قیامت از سوی دوزخیان، به حدی شدید بود که آنان احتمال آن را نیز نمی دادند و حتی اندک امیدی به آن نداشتند.
جمله «کانوا لایرجون...»، دلالت دارد که طغیان گران به جهت این که حتی احتمال محاسبه اعمال را نیز منتفی می دانستند، به طغیان گری روی آورده و به عذاب آن گرفتار شدند. مفهوم این جمله آن است که برای پرهیز از طغیان و گناه، حتی احتمال قیامت نیز کافی است.
جمله «کانوا لایرجون...»، دلالت دارد که طغیان گران به جهت این که حتی احتمال محاسبه اعمال را نیز منتفی می دانستند، به طغیان گری روی آورده و به عذاب آن گرفتار شدند. مفهوم این جمله آن است که برای پرهیز از طغیان و گناه، حتی احتمال قیامت نیز کافی است.
1 - قیامت، صحنه حسابرسی انسان ها است.
2 - طغیان گران دوزخی، حسابرسی قیامت را انکار کرده و احتمال حقانیت آن را نیز مردود می دانستند.
3 - احتمال تحقّق قیامت، کافی در ایجاد زمینه پرهیز از طغیان گری در برابر خداوند
4 - محرومیت دوزخیان از هوای مطبوع و آب، عقوبتی مناسب با انکار معاد
5 - انکار معاد و حسابرسی قیامت، عامل طغیان گری و مایه گرفتاری به عذاب جهنم است. [ نظرات / امتیازها ]

مى‏فرماید : این به خاطر آن است که آنها امیدى به حساب و ترسى از عقاب خداوند نداشتند ( انهم کانوا لا یرجون حسابا).
و همین بى‏اعتنائى به حساب و روز جزا مایه طغیان و سرکشى و ظلم و ستم آنها شد ، و آن ظلم و فساد چنین سرنوشت دردناکى را براى آنان فراهم ساخت .
در حقیقت عدم ایمان به حساب عاملى است براى طغیان ، و آن هم عاملى است براى آن کیفرهاى سخت توجه داشته باشید که لا یرجون از ماده رجاء هم به معنى امیداست و هم به معنى عدم ترس و وحشت اصولا انسان وقتى امید و انتظار کیفر داشته باشد طبعا مى‏ترسد ، و اگر نداشته باشد نمى‏ترسد و این دو لازم و ملزوم یکدیگرند ، لذا آنان که امید به حساب نداشته باشند ترسى هم ندارند.
تعبیر به ان که براى تاکید است و کانوا که استمرار در ماضى را بیان مى‏کند و حسابا که به صورت نکره بعد از نفى ذکر شده و معنى عموم را مى‏دهد ، همه بیانگر این واقعیت است که آنها مطلقا و هرگز هیچگونه انتظار و ترسى از حساب و کتاب نداشتند ، یا به تعبیر دیگر حساب روز قیامت را به دست فراموشى سپرده ، و از برنامه زندگى خود کاملا حذف کرده بودند ، و طبیعى است که چنین افرادى ، آلوده چنان گناهان عظیمى شوند ، و سرانجام گرفتار این عذابهاى سخت و دردناک و لذا بلافاصله مى‏افزاید : آنها آیات ما را به کلى تکذیب کردند ( و کذبوا بایاتنا کذابا).
هواى نفسآنچنان بر آنها چیره شده بود که همه آیات بیدارگر الهى را شدیدا انکار کردند ، تا به هوسهاى سرکش خود ادامه دهند ، و به خواسته‏ها و تمنیات نامشروع خویش لباس عمل بپوشاند.
پیداست که آیات در اینجا معنى وسیع و گسترده‏اى دارد که همه آیات توحید و نبوت و تشریع و تکوین ، و معجزات انبیا و احکام و سنن را شامل مى‏شود ، و با توجه به تکذیب اینهمه نشانه‏ها و آیات الهى که جهان تکوین و تشریع را پرکرده باید تصدیق کنیم که آن مجازات براى چنین اشخاصى جزاء وفاق و کیفر مناسب است
[ نظرات / امتیازها ]