و در آن هنگام که باارزشترین اموال به دست فراموشى سپرده شود ( و اذا العشار عطلت ) عشار جمع عشراء در اصل به معنى شتر ماده بار دارى است که ده ماه بر حمل او گذشته ، و در آستانه آوردن بچه است یعنى چیزى نمىگذرد که شتر دیگرى از او متولد مىشود ، و شیر فراوان در پستان او ظاهر مىگردد.
در آن روز که این آیات نازل گشت چنین شترى باارزشترین اموال عرب محسوب مىشد.
عطلت از ماده تعطیل به معنىرها کردن بدون سرپرست وچوپان است.
منظور این است شدت هول و وحشت آن روز به قدرى است که هر انسانى نفیسترین اموال خویش را فراموش مىکند.
مرحوم طبرسى در مجمع البیان نقل مىکند که بعضى عشار را به معنى ابرها گرفتهاند ، و عطلت به معنى تعطیل شدن باران آنها است ، یعنى در آن روز ابرها در آسمان ظاهر مىشود اما نمىبارد ( ممکن است این ابرها ناشى از گازهاى مختلف یا ابرهاى اتمى و یا تودههاى گرد و غبار حاصل از متلاشى شدن کوهها در آستانه قیامت باشد که ابرهائى است بدون باران).
ولى طبرسى مىافزاید : بعضى گفتهاند تفسیر عشار به ابرها چیزى است که در لغت عرب شناخته نشده .
اما با توجه به مطلبى که طریحى در مجمع البحرین آورده که عشار در اصل به معنى شتران باردار است ، و سپس به هر بار دارى گفته شده ممکن است اطلاق آن بر ابرها نیز به خاطر آن باشد که آنها نیز غالبا باردارند ، هر چند ابرهائى که در آستانه قیامت در صفحه آسمان ظاهر مىشود باردار نیست ( دقت کنید).
بعضى نیز عشار را به معنى خانهها یا زمینهاى زراعتى تفسیر کردهاند که در آستانه قیامت تعطیل مىگردد و از ساکنان و زراعت خالى مىشود .
ولى تفسیر اول از همه معروفتر است.
[ نظرات / امتیازها ]