یا اَیُّهَا النَّبِىُّ جاهِدِ الْکُفَّارَ وَ الْمُنافِقینَ
هان اى پیامبر! با کفرگرایان و نفاقگرایان تجاوز کار به پیکار برخیز.
چگونه؟
در مورد این که جهاد بامنافقان باید به چه صورت انجام گیرد دیدگاه ها متفاوت است:
1 - به باور «جبایى» منظور از پیکار و جهاد بر ضد نفاقگرایان، روشنگرى و پند و اندرز و هشدار و تهدید به وسیله زبان است.
2- امّا به باور برخى منظور مقررات کیفرى اسلام و اجراى حدود در مورد آنان مى باشد.
3 - از دیدگاه «ابن مسعود» جهاد بانفاقگرایان بر سه نوع است و به تناسب رفتار و کردار آنان باید با آنها برخورد نمود:
الف: نخست جهاد بادست، بدین معنى که باید با قدرت عدالت و منطق صحیح آنان را از گناه و بیداد باز داشت.
ب : واگر مرحله نخست ممکن نبود، با زبان گویا و هشدار رسا باید مردم را به ارزش ها فراخواند و از ضد ارزش ها باز داشت.
ج : و اگر آن هم ممکن نبود، با دل و قلب.
د : و اگر به این صورت نیز میسر نبود، بااشاره و رو به رو شدن با آنان با چهره گرفته.(222)
از امامان راستین آورده اند که آیه مبارکه را به این صورت قرائت و معنى کرده اند که: اى پیامبر! به وسیله منافقان با کفرگرایان پیکار نما؛ یا اَیُّهَا النَّبِىُّ جاهِدِ الْکُفَّارَ بِالْمُنافِقینَ ...
گفتنى است که این معنى بدان دلیل است که پیامبر با آنان به جنگ مسلحانه برنمى خاست بلکه به هرصورتى که ممکن بود با آنان مدارا مى نمود و رضایت آنان را با اندرز و ارشاد و موعظه جلب مى کرد؛ چرا که آنان نه تنها تظاهر به کفر نمى کردند، که با شور و حرارت خود را با ایمان و مسلمان قلمداد مى نمودند، و آگاهى خدا و پیامبر به کفر باطنى آنان، باعث سلب امنیّت آنان نمى گردید.
وَاغْلُظْ عَلَیْهِمْ وَ مَأْویهُمْ جَهَنَّمُ وَ بِئْسَ الْمَصیرُ
و با آنان به درشتى سخن بگو و مدارا و نرمش راواگذار، و هشدار ده که جایگاه هردو گروه دوزخ است، و آنجا و آن سرنوشت به راستى بدجایگاه و بد سرنوشتى است.
[ نظرات / امتیازها ]