1) روشنى روز و تاریکى و آرامش شب دو نعمت بزرگ الهى است که مورد سوگند خداوند قرار گرفته است. {و الضّحى و الّیل اذا سجى} [ نظرات / امتیازها ]

3) با قاطعیّت، زبان بدگویان را قطع و دل پاکان را بدست آورید. {والضحى و الّیل اذا سجى ما ودّعک ربّک} [ نظرات / امتیازها ]

3) به قضاوت‏ها و پیش داورى‏ها و تحلیل‏هاى نادرست، صریحاً جواب بدهید. {ما ودّعک ربُّک} [ نظرات / امتیازها ]

3) مربّى نباید کسى را که تحت تربیت اوست رها کند. {ما ودّعک ربُّک} [ نظرات / امتیازها ]

3) قطع موقت لطف را نشانه غفلت و قهر الهى ندانید. {ما ودّعک ربُّک و ما قلى} [ نظرات / امتیازها ]

4) خداوند پیامبرش را از هرگونه قهر و غضب در دنیا و آخرت بیمه کرده است. {وللاخرة خیر لک...} [ نظرات / امتیازها ]

4) نعمت‏هاى آخرت، زوال و رنج و نقص نعمت‏هاى دنیوى را ندارد. {وللاخرة خیر لک من الاولى} [ نظرات / امتیازها ]

5) در برابر قطع موقت وحى، خداوند وعده چشمگیر به پیامبرش مى‏دهد. {ولسوف یعطیک ربُّک} [ نظرات / امتیازها ]

5) مالکیّت تمام دنیا هم مردان خدا را راضى نمى‏کند، پس تحقیق وعده خداوند، در جهان دیگرى است. {لسوف یعطیک ربّک فترضى} [ نظرات / امتیازها ]

5) جلب رضاى پیامبر، مورد توجه خداست. {فترضى‏} [ نظرات / امتیازها ]

6) رهبر باید درد آشنا باشد تا درد دیگران را لمس کند. {الم یجدک یتیماً، عائلاً} [ نظرات / امتیازها ]

6) یتیمى، مانع رسیدن به کمال نیست. {الم یجدک} [ نظرات / امتیازها ]

6) منت گذارى انسان بر انسان زشت است، ولى منت خدا بر انسان یک ارزش است. {الم یجدک یتیماً فاوى...} [ نظرات / امتیازها ]

6) یاد نعمتهاى الهى، روحیه تشکر از خدا و خدمت به دیگران را در انسان زنده مى‏کند. {الم یجدک یتیماً فاوى... فاما الیتیم فلا تقهر} [ نظرات / امتیازها ]

6) در هنگام قدرت، از زمان ضعف خود یاد کنید. {الم یجدک یتیماً} [ نظرات / امتیازها ]

6) الطاف الهى با واسطه است. {آوى‏}
(مَأوى دادن و غنى کردن خداوند از طریق حضرت ابوطالب و حضرت خدیجه بود). [ نظرات / امتیازها ]

6) پناه دادن به یتیم و غنى کردن فقیر، کارى الهى است. {فاوى - فاغنى‏} [ نظرات / امتیازها ]

6) لطف گذشته خداوند، عامل امید به آینده است. (خدایى که در گذشته، یتیمى و فقیرى و تحیر تو را برطرف کرد، آینده و آخرت تو را بهتر قرار مى‏دهد.) {وللاخرة خیر لک... الم یجدک...} [ نظرات / امتیازها ]

8) خداوند، سؤال نکرده عطا مى‏کند، پس ما لااقل بعد از سؤال و درخواست، به دیگران کمک کنیم. {ووجدک عائلا فاغنى... و امّا السائل فلا تنهر} [ نظرات / امتیازها ]

1) این سوره که از سوره‏هاى مکى است ، و طبق بعضى از روایات وقتى نازل شد که پیامبر (صلى‏الله‏علیه‏وآله‏وسلّم‏) بر اثر تاخیر و انقطاع موقت وحى ناراحت بود ، و زبان دشمنان نیز باز شده بود ، سوره نازل شد و همچون باران رحمتى بر قلب پاک پیامبر (صلى‏الله‏علیه‏وآله‏وسلّم‏) نشست ، و تاب و توان تازه‏اى به او بخشید و زبان بدگویان را قطع کرد .


[ نظرات / امتیازها ]

2) چیزی‌ نمی‌گذرد ‌که‌ روز ‌به‌ پایان‌ می‌رسد، و یاخته‌های‌ بدن‌ آدمی‌ تلف‌ می‌شود، و اعصاب‌ ‌او‌ گرفتار رنج‌ و تعب‌، و ‌به‌ آسایش‌ و خوابی‌ نیاز پیدا می‌کند، ‌پس‌ شب‌ ‌با‌ تاریکی‌ فراگیر ‌خود‌ و آرامش‌ و خاموشی‌ آرامبخش‌ ‌خود‌ فرا می‌رسد: [ نظرات / امتیازها ]

3) و ‌به‌ همان‌ گونه‌ ‌که‌ بدن‌ آدمی‌ ‌به‌ خواب‌ شبانه‌ نیازمند ‌است‌، روح‌ ‌او‌ عطش‌ دست‌ یافتن‌ ‌به‌ وحی‌ دارد، مگر جانها و نفوس‌ ‌را‌ خوشبختی‌ و بدبختی‌ نیست‌، و ‌به‌ همان‌ گونه‌ ‌که‌ شب‌ دلیل‌ ‌بر‌ پایان‌ یافتن‌ نور نیست‌، ‌به‌ همان‌ گونه‌ ‌هم‌ دیر کردن‌ وحی‌ ‌از‌ پایان‌ یافتن‌ ‌آن‌ خبر نمی‌دهد، بلکه‌ وحی‌ بنا ‌بر‌ نیاز نازل‌ می‌شده‌، و ‌از‌ ‌آن‌ روی‌ یکباره‌ صورت‌ نمی‌گرفته‌ ‌که‌ بهتر ‌در‌ قلوب‌ پیامبر و مؤمنان‌ جایگزین‌ شود، [ نظرات / امتیازها ]

4)
مراد از «آخرت» در آیه‏ «وَ لَلْآخِرَةُ خَیْرٌ لَکَ مِنَ الْأُولى‏» یا روز قیامت است و یا عاقبت کار پیامبر در همین دنیا.
قبل از تولد پیامبر صلى الله علیه و آله، پدرش عبداللّه از دنیا رفت. در کودکى مادرش را از دست داد و هشت ساله بود که جدش عبدالمطلب از دنیا رفت و از این رو از درد یتیمان خبر داشت.
قرآن مى‏فرماید: «ما ضَلَّ صاحِبُکُمْ وَ ما غَوى‏» «1» یعنى پیامبر شما حتّى براى یک لحظه گمراه نبوده است. پس مراد از «وَجَدَکَ ضَالًّا فَهَدى‏» آن است که اگر هدایت الهى نبود، راه به جایى نمى‏بردى.
چنانکه در سوره شورى آیه 52 مى‏فرماید: «ما کُنْتَ تَدْرِی مَا الْکِتابُ وَ لَا الْإِیمانُ وَ لکِنْ جَعَلْناهُ نُوراً نَهْدِی بِهِ» اگر لطف ما نبود تو خبرى از کتاب و ایمان نداشتى.
و در سوره یوسف آیه 3 نیز مى‏فرماید: «أَوْحَیْنا إِلَیْکَ هذَا الْقُرْآنَ وَ إِنْ کُنْتَ مِنْ قَبْلِهِ لَمِنَ الْغافِلِینَ» تو قبل از نزول قرآن از بى‏خبران بودى.
کلمه «ضال» هم به معناى گمراه است و هم به معناى گمشده، نظیر «الحکمة ضالة المؤمن» «2» حکمت گمشده مؤمن است.
آرى پیامبر قبل از نزول وحى متحیّر بود و با نور وحى با دستورات و وظیفه الهى خود آشنا مى‏شد.
«عائل» به فقیر گفته مى‏شود و «قهر»، غلبه توأم با تحقیر است. «نهر» راندن همراه با خشونت است. عنوان نهر آب نیز به خاطر حرکت تند آب است.
اگر نیازهاى یتیم تأمین نشود مفاسد اخلاقى و اجتماعى فراوانى جامعه را تهدید مى‏کند و کمبود محبت ممکن است یتیم را به صورت فردى سنگدل و عقده‏اى درآورد.
در حدیث مى‏خوانیم: امیدوار کننده‏ترین آیات قرآن، آیه‏ «وَ لَسَوْفَ یُعْطِیکَ رَبُّکَ فَتَرْضى‏» مى‏باشد که مراد شفاعت است. «3»
رضاى پیامبر در دنیا و آخرت، مورد نظر خداست. چنانکه در دنیا قبله را براى رضاى او تغییر داد تا یهودیان بر او منت ننهند که رو به بیت المقدّس که قبله ماست نماز مى‏گزارى.
«فَلَنُوَلِّیَنَّکَ قِبْلَةً تَرْضاها» و در آخرت، مقام شفاعت به او مى‏دهد تا راضى شود. «وَ لَسَوْفَ یُعْطِیکَ رَبُّکَ فَتَرْضى‏» «3»
امام باقر علیه السلام دوبار سوگند یاد فرمودند که مراد از آن عطاى مخصوص که خداوند به‏پیامبرش عطا خواهد کرد، شفاعت است. «و الله الشفاعة و الله الشفاعة» «1» و امام صادق علیه السلام فرمود: رضایت جدم به این است که موحدى در آتش باقى نماند. «2»
امام صادق علیه السلام در ذیل آیه‏ «وَ أَمَّا بِنِعْمَةِ رَبِّکَ فَحَدِّثْ» فرمودند: «حدث بما اعطاک الله و فضلک و رزقک و احسن الیک و هداک» «3» آنچه از عطاها، برترى‏ها، رزق‏ها، احسان‏ها و هدایت‏هاى اوست بازگو کن.
پیامبر اکرم صلى الله علیه و آله فرمودند: «التحدث بنعمة الله شکر و ترکه کفر» «4» کسى که آثار نعمت‏هاى الهى در زندگى او دیده نشود، دشمن خدا و مخالف نعمتهاى اوست.

[ نظرات / امتیازها ]

5) (حضرت امام محمّد باقر «صلوات اللَّه علیه» فرموده: نخستین سوره‏اى که بر پیغمبر صلّى اللَّه علیه و آله فرود آمده سوره اقرأ بود، پس از آن چند روز وحى نیامد، خدیجه کبرى «رضى اللَّه عنها» بآن حضرت گفت: گویا پروردگارت تو را ترک کرده و رها نموده که مدّتى است براى تو وحى نفرستاده، آن گاه خداى تعالى آیه ما وَدَّعَکَ رَبُّکَ وَ ما قَلى‏ «پروردگارت تو را وانگذاشته و دشمن نداشته» را فرستاد) [ نظرات / امتیازها ]

1) ای کاش بهشت را

به بهانه می دادند

به بهانه بودن با تو...

سلام آقای مهر بهشت را به بهانه می دهند؟به کدام سوی این حرم بنگرم نگاه شماست؟می بینید حال مرا؟ حرف هایم را آمده بودم ،برایتان رج به رج ببافم، برایتان بخوانم ،پرواز کنم با نگاهتان ..حالا که به لحظه دیدار رسیده ام، از پشت پرده های خیس چشم هایم ،نظاره گر حضور بارانی ام که بر سطح روح تکه تکه ام می بارد.دل خسته ها را راه می دهی ؟دل شکسته ها کجای کنج حرمت بنشینند نوازشگری؟ دست هایم را که با ایمان پر کرده بودم، هربار به ضربه ای از مشت روزگار خالی شد،حالا که اینجایم دست های ایمانم خالی است ...های های یار دلجویم، فرش های خانه ام شده بودند غم خوار اشک های بی صدایم از فراق ها و جفاهایی که آتش بی مهری های دنیا به جانم می زد... کجا مرا سزاوار مهربانیت ..لبخندت...آرامشت...بی تابی ام،تاب نگاهت را ندارد...نگاهم نکن!



دوستان شرح پریشانی من گوش کنید/داستان غم پنهانی من گوش کنید

قصه بی سرو سامانی من گوش کنید/گفت و گوی من و حیرانی من گوش کنید

شرح این آتش جانسوز نگفتن تاکی؟/سوختم؛سوختم؛این راز نهفتن تاکی؟

بلال اذان بگو با همان بریده بریده کلماتت

تا بریدگی وجدان،بهانه نشود برای خاموشی

مریم سکوتت را بشکن

رازت به تیغه تهمت ضرب دیده است

مجنون بس کن !نزن این نی دوری لیلی را ،غمهایم سنگین است ،نسوزان جگر زلیخا را!من یوسفی بلد نیستم در این سودای مهجور عشق...

صفورا سنگ بینداز می خواهم راه حرمش را بیابم ،چشمهایم کم سو است کجاست عصای موسی ای که بر آن تکیه زنم ؟کجاست دست های مسیحایی که نفس اهورایی اش ،بینایی بنشاند بر دیدگانم...سال هاست که خواب رفته ام در این غار فراموشی،سکه هایم غیر از تو جایی خریدار ندارد...در دل ماهی دلتنگی ها،نفسم بند آمده است ،مونس دل این یونس می شوی؟

فرق داری با همه...فرق داری باهمه آن ها که آدم ها را پله می کنند تا به آسمان آرزوهای رنگارنگ بی رنگشان برسند...به معراج رفتی و برگشتی خواستی که باز هم میان ما باشی ،در میان کسانی که کوفی شده اند برای علی ات که درد هایش را برای چاه نجوا می کرد و آب راز دار سر قلب علی است ...آبی که مهر زهرا است ،دل صخره هارا می شکافد و سیراب می کند لب های تشنه و خسته مان را...با مهرت وضو می گیرم زهرا و سر علی را بر صورتم نقش می زنم تا دلم روشن شود برای آنکه ببینم پرچم حسین راکه بر بلندای تاریخ می درخشد:اگر دین ندارید،آزاده باشید...

[ نظرات / امتیازها ]