1) «بیّنة» به معناى دلیل روشن است که به واسطه آن حق از باطل آشکار گردد. [ نظرات / امتیازها ]

3) «قیّمة» به معناى مستقیم، محکم، ارزشمند و گرانبهاست. «قیّم» به کسى گویند که دلسوز است و به مصالح دیگران قیام مى‏کند. حرف تاء در کلمه «قیمة» براى مبالغه است نظیر علاّمة، نه تأنیث. [ نظرات / امتیازها ]

3) این آیه را دو گونه تفسیر کرده‏اند: طبق یک تفسیر سخن از بى‏وفائى و عدم صداقت اهل کتاب و مشرکان است و در تفسیر دیگر سخن از اتمام حجت براى آنان است.
ادعاى کفار این بود که تا دلیل روشنى به ما نرسد، در راه خود باقى هستیم، ولى بعد از آن که دلیل روشنى رسید، باز هم در راه خود باقى ماندند و جز عده‏اى ایمان نیاوردند.
شبیه این مضمون، در آیه 89 سوره بقره آمده است که قبل از ظهور اسلام در انتظار آمدن پیامبر جدیدى بودند و به خود نوید مى‏دادند، ولى «فلما جائهم ما عرفوا کفروا» همین که آمد براى آنان چیزى را که مى‏شناختند نپذیرفتند. [ نظرات / امتیازها ]

2) «صُحُف» جمع «صحیفة» است. گویا هر بخش از کتاب آسمانى به تنهایى صحیفه‏اى است. تورات یک کتاب است ولى قرآن در باره آن مى‏فرماید: «صحف ابراهیم و موسى» (اعلی/19) [ نظرات / امتیازها ]

5) «حنفاء» جمع «حَنیف» به معناى گرایش به حق است، در برابر کلمه «جَنیف» که به معناى گرایش به باطل است. [ نظرات / امتیازها ]

5) اگر آیه «ذلک دین القیّمة» را در کنار آیه «فاقم وجهک للدّین حنیفاً فطرة اللّه» (روم/30) بگذاریم مى‏توان استفاده کرد که عبادت خالص و بى‏پیرایه و رابطه با خدا (نماز) و کمک به دیگران (زکات)، از امور فطرى هر انسانى است. [ نظرات / امتیازها ]

2) این آیه شرح بیّنه ی ذکر شده در آیه قبلی است. برای توضیح بیّنه لفظ رسول آمده است تا بیان کند که رسول ازخودش خبری نمی آورد بلکه فقط حاوی پیغام مبدا است در نتیجه سخنش بیّنه ای روشن است. [ نظرات / امتیازها ]

2) در این آیه برای اینکه سخن قرآنیکه توسط رسول بیان می شود بتواند بیّنه ای علیه مشرکین باشد و نیز مشخص کند که از ناحیه ی پروردگار است باید صفت مطهر برای قرآن ذکر می شد تا برساند که قرآن از هرگونه نقص و شرک و اختلاف و نقش داشتن انسان در محتوای قرآن به دور است. [ نظرات / امتیازها ]

1) «بیّنة» به معناى دلیل روشن است که به واسطه آن حق از باطل آشکار گردد.
«قیّمة» به معناى مستقیم، محکم، ارزشمند و گرانبهاست. «قیّم» به کسى گویند که دلسوز است و به مصالح دیگران قیام مى‏کند. حرف تاء در کلمه «قیمة» براى مبالغه است نظیر علاّمة، نه تأنیث.
این آیه را دو گونه تفسیر کرده‏اند: طبق یک تفسیر سخن از بى‏وفائى و عدم صداقت اهل کتاب و مشرکان است و در تفسیر دیگر سخن از اتمام حجت براى آنان است.
ادعاى کفار این بود که تا دلیل روشنى به ما نرسد، در راه خود باقى هستیم، ولى بعد از آن که دلیل روشنى رسید، باز هم در راه خود باقى ماندند و جز عده‏اى ایمان نیاوردند. شبیه این مضمون، در آیه 89 سوره بقره آمده است که قبل از ظهور اسلام در انتظار آمدن پیامبر جدیدى بودند و به خود نوید مى‏دادند، ولى «فلما جائهم ما عرفوا کفروا» همین که آمد براى آنان چیزى را که مى‏شناختند نپذیرفتند.
«صُحُف» جمع «صحیفة» است. گویا هر بخش از کتاب آسمانى به تنهایى صحیفه‏اى است. تورات یک کتاب است ولى قرآن در باره آن مى‏فرماید: «صحف ابراهیم و موسى»(1)
1) اعلى، 19. [ نظرات / امتیازها ]

1) محتوا و فضیلت سوره:
این سوره اشاره به رسالت جهانى پیغمبر اکرم صلّى اللّه علیه و آله و آمیخته بودن آن با دلائل و نشانه‏هاى روشن مى‏کند.
و در بخش دیگرى از این سوره موضعگیریهاى مختلف اهل کتاب و مشرکان را در برابر اسلام مشخص مى‏کند که آن گروه که ایمان آوردند و اعمال صالح انجام دادند بهترین مخلوقاتند، و آن گروه که راه کفر و شرک و گناه پیش گرفتند بدترین مخلوقات محسوب مى‏شوند.
این سوره داراى نامهاى متعددى است که به تناسب الفاظ آن انتخاب شده، اما از همه معروفتر سوره «بیّنة» و «لم یکن» و «قیّمة» است. [ نظرات / امتیازها ]

1) وقتی خداوند قرائت این سوره را می شنود می گوید : به بنده من بشارت دهید به عزت و جلالم سوگند چنان بهشت را برای تو فراهم می کنم که راضی شوی. [ نظرات / امتیازها ]

1)
در این سوره به رسالت جهانی پیغمبر اسلام و دارا بودن آن با دلائل و نشانه‌های روشن اشاره می‌شود.
سپس موضع گیری‌های مختلف اهل کتاب و مشرکان را در برابر اسلام مشخص می‌کند که آن گروه که ایمان آورده و عمل صالح انجام دادند بهترین مخلوقات، و آنها که راه کفر و شرک و گناه پیش گرفتند بدترین مخلوقات محسوب می‌شوند.
[ نظرات / امتیازها ]

1) فضیلت سوره بینه :
نود و هشتمین سوره قرآن است که مدنی و 8 آیه دارد. 1
در فضیلت این سوره از رسول خدا صلی الله علیه و آله وسلم روایت شده است: هر که سوره بینه را قرائت کند از مشرکان به دور است و جزو پیروان دین محمد صلی الله علیه و آله وسلم بوده و خداوند او را به مومن محشور کرده و به آسانی از او حسابرسی می کند.2

از رسول خدا صلی الله علیه و آله وسلم نقل شده است: وقتی خداوند قرائت این سوره را می شنود می گوید به بنده من بشارت دهید به عزت و جلالم سوگند چنان بهشت را برای تو فراهم می کنم که راضی شوی.3

[ نظرات / امتیازها ]

1) از رسول خدا صلی الله علیه و آله وسلم نقل شده است که اگر سوره بینه در ظرف جدیدی نوشته شود و انسان گرفتار لرزش به آن نگاه کند شفا خواهد یافت.
در فضیلت این سوره از رسول خدا صلی الله علیه و آله وسلم روایت شده است: هر که سوره بینه را قرائت کند از مشرکان به دور است و جزو پیروان دین محمد صلی الله علیه و آله وسلم بوده و خداوند او را به مومن محشور کرده و به آسانی از او حسابرسی می کند
قرآن کریم
2) برای رفع بیماری پیسی و یرقان و مسمومیت غذایی
از امام صادق علیه السلام روایت شده: هر کس این سوره را بنویسد و به همراه داشته باشد اگر بیماری یرقان داشته باشد بهبود می یابد و اگر کسی که در چشمش سفیدی داشته باشد یا بیماری پوستی پیسی داشته باشد ابتدا آن را نوشته و با آب بشوید و از آب آن بیاشامد و آن را با خود همراه داشته باشد این بیماری از او دفع می گردد.
همچنین برای زن باردار آب شسته شده این سوره برایشان مفید است و مانع آسیب مسمومیت های غذایی می شود و اگر برای هر گونه ورم نوشته شود آن را از بین می برد.
3) متفرق ساختن گروه گمراه
در کتاب المصباح آمده است: اگر بخواهید جمعی را که بر اساس گمراهی تشکیل شده را پراکنده سازید از چهار طرف راه ، خاک بردارید و سوره بینه را بر آن بخوانید و آن را در میان این جمع بپاشید متفرق می شوند. [ نظرات / امتیازها ]

1) مشهور این است که این سوره در مدینه نازل شده است ، و محتواى آن نیز گواه بر همین معنى است ، چرا که در آن مکرر از اهل کتاب بحث شده ، و میدانیم سر و کار مسلمانان با اهل کتاب بیشتر در مدینه بود.
از این گذشته سخن از نماز و زکات هر دو به میان آمده ، درست است که زکات در مکه تشریع شده بود، ولى رسمیت و گسترش آن در مدینه بود.
به هر حال این سوره اشاره به رسالت جهانى پیغمبر اکرم (صلى اللّه علیه و آله و سلّم ) و آمیخته بودن آن با دلائل و نشانه هاى روشن ، مى کند، رسالتى که قبلا آن را انتظار مى کشیدند ولى هنگامى که به سراغشان آمد گروهى به خاطر اینکه منافع مادیشان به خطر مى افتاد به آن پشت کردند.
در ضمن این حقیقت را نیز در بردارد که اصول دعوت انبیاء، مانند ایمان و توحید و نماز و روزه ، اصولى است ثابت و جاودانى که در همه ادیان آسمانى وجود داشته است .
و در بخش دیگرى از این سوره موضع گیریهاى مختلف اهل کتاب و مشرکان را در برابر اسلام مشخص مى کند که آن گروه که ایمان آوردند و اعمال صالح انجام دادند بهترین مخلوقاتند، و آن گروه که راه کفر و شرک و گناه پیش گرفتند بدترین مخلوقات محسوب مى شوند.
این سوره داراى نامهاى متعددى است که به تناسب الفاظ آن انتخاب شده ، اما از همه معروف تر سوره ((بینه )) و ((لم یکن )) و ((قیمة )) است .
در حدیثى از پیغمبر اکرم (صلى اللّه علیه و آله و سلّم ) در فضیلت تلاوت این سوره چنین نقل شده :
اگر مردم مى دانستند چه برکاتى این سوره دارد خانواده و اموال را رها کرده ، به فرا گرفتن آن مى پرداختند!
مردى از قبیله خزاعه عرض کرد: اى رسول خدا! تلاوت آن چه اجر و پاداشى دارد؟
فرمود: هیچ منافقى آن را قرائت نمى کند، و نه کسانى که شک و تردید در دلشان است ، به خدا سوگند فرشتگان مقرب از آن روز که آسمانها و زمین آفریده شده است آن را مى خوانند، و لحظه اى در تلاوت آن سستى نمى کنند، هر کس آن را در شب بخواند خداوند فرشتگانى را مامور مى کند که دین و دنیاى او را حفظ کنند، و آمرزش و رحمت براى او بطلبند، و اگر در روز بخواند به اندازه آنچه روز آن را روشن مى کند و شب آن را تاریک مى سازد ثواب به او مى دهند. [ نظرات / امتیازها ]

1) به نام «لم یکن‏» هم مشهور است و این نام از آغاز سوره اقتباس شده‌است. از نام‌های دیگر این سوره «اهل الکتاب‏»، «قیامت‏»، «بریه‏» و «انفکاک‏» «لم یکن» و «قیمة» است. [ نظرات / امتیازها ]

2) صحف جمع صحیفه به معنى اوراقى است که چیزى بر آن مى‏نویسند ، و منظور از آن در اینجا محتواى اوراق است ، زیرا مى‏دانیم پیغمبر اکرم (صلى‏الله‏علیه‏وآله‏وسلّم‏) هرگز چیزى را از روى اوراق نمى‏خواند.


[ نظرات / امتیازها ]

1) و فضای سوره این است که پیامبر گرامی اسلام آمده است، قرآن را بر مردم تلاوت می‌کند، یک عده مسلمان شدند که محل بحث سوره نیستند، ولی یک عده هم مسلمان نشده‌اند و اینهایی که پیامبر آمده، ولی باز دارند کفر می‌ورزند! و معنای کفر ورزیدن اینها هم، این است که ما هنوز حجت برایمان تمام نیست! حقانیت تو بر ما ناتمام است! و با خیال راحت دارند کفر می‌ورزند.
سوره می‌گوید که با خیال راحت کفر ورزیدن، وقتی است که بیّنه نیامده است و آن وقتی است که مشمول سنت هدایتی، و وقتی که بینه آمد مشمول سنت هدایت نیستی و کفر ورزیدنت، کفر بعد از اتمام حجت است که این عذاب دارد و خدا به شدت مواخذه می‌کند. [ نظرات / امتیازها ]

1) رسول الله که به عنوان بیّنه الهی، قرآن تلاوت می‌کند، فارق کفر و ایمان و جهنم و بهشت.
توضیح:
پیامبر گرامی اسلام بیّنه الهی است و با آمدن ایشان، از سوی خدا حجت تمام است. و تنها معیار کفر و ایمان، کفر، یا ایمان، به آن حضرت است.
منطوق هدایتی
اگر بخواهیم از تحلیلی بودن این جهت هدایتی کم کنیم، می‌توانیم بگوییم:
کسانی از اهل کتاب و مشرکان که به پیامبر اسلام و قرآن کفر می‌ورزند، کفرشان کفر بعد از اتمام حجت و خودشان مصداق بدترین جنبندگان و در جهنم جاودانند. [ نظرات / امتیازها ]

1) خدای متعالی به لطف خویش، پاسخ گویی به نیاز هدایتیِ بندگانش را بر عهده می‌گیرد و برای ایشان رسول و کتاب آسمانی می فرستد. براساس همین سنت، برای همه انسانها از جانب خدا و توسط پیامبران الهی:، کتاب آسمانی آورده شد. هر بار که پیامبری الهی مبعوث شد و کتابی آسمانی را تلاوت کرد، حجت خدا بر انسانهایی که صدای وحی به گوششان رسید، تمام گشت.
بر همین اساس، مردمان در طول تاریخ به دو گروه کلی تقسیم شدند: «اهل کتاب»؛ یعنی آنان که به پیامبران الهی: و کتب آسمانی ایمان آوردند و ایمان خویش را حفظ کردند و «مشرکان»؛ یعنی آنان که به رسولان: و کتب الهی ایمان نیاوردند و یا به مرور زمان، ایمان خویش را به فراموشی سپرده و گرفتار شرک شدند.
در برهه ای از تاریخ بشر، پس از آنکه سالهای طولانی از آمدن پیامبر خدا عیسی(علیه ‏السلام) و آوردن کتاب آسمانی انجیل می گذشت، این دو گروه بار دیگر نیازمند هدایت الهی و مشمول سنت ارسال رسول و انزال کتاب آسمانی بودند.
اینک آخرین فرستاده خدا آمده و همه جهانیان را به قرآن کریم دعوت کرده است. این بار هم آدمیان به دو گروه تقسیم شده اند: برخی به او ایمان آورده اند و گروهی به او کفر ورزیده اند. با آمدن رسول خدا(صلی‏ الله ‏علیه ‏وآله) و تلاوت قرآن از جانب ایشان، حجت بر آنان تمام شده است؛ پس کافران منتظر چه هستند؟ نکند در انتظار ظهور رسولی دیگر ایام سپری می کنند؟ چگونه است که با خیالی آسوده به رسول خدا(صلی‏ الله ‏علیه‏ وآله) و قرآن او کفر می ورزند؟ شاید اینان هنوز هم خدا را ضامن هدایت خویش می بینند.
آری، رسول اکرم(صلی‏ الله‏ علیه ‏وآله)مصداق همان بیّنه ای است که با آمدنش انسانها از شمول سنت الهی آمدن بیّنه خارج می شوند؛ پس بی‌توجهی به این بیّنه و کفر ورزیدن به دعوت حق او، به عذاب منتهی شده، انسان را در زمره بدترین جنبندگان قرار می دهد و ایمان به او و عمل بر اساس دین قیمّ اسلام، انسان را در جرگه بهترین مخلوقات قرار می‌دهد و به بهشت و رضایت خدا نائل می کند.
رسول الله(صلی‏ الله‏ علیه ‏وآله) فارق کفر و ایمان و جهنم و بهشت
پیامبر اسلام(صلی‏ الله‏ علیه ‏وآله) بیّنه الهی است و با آمدن ایشان از سوی خدا، حجت تمام است و تنها معیار کفر و ایمان، کفر یا ایمان به آن حضرت است.

[ نظرات / امتیازها ]

1) فضای سخن: گروهی از اهل کتاب و مشرکان به بینه الهی یعنی پیامبر اکرم(صلی‏ الله‏ علیه ‏وآله)و قرآن کریم ایمان نیاورده اند. صدق و بجایی آیات سوره بویژه اول تا ششم، قرائن تشخیص این فضاست.
جهت هدایتی: آیات این سوره مبارکه در یک سیاق است و این سیاق به سه قطعه مفهومی (مطلب) قابل تقسیم است: آیات اول تا سوم؛ چهارم و پنجم؛ و ششم تا هشتم. برای تشخیص جهت هدایتی این سوره باید معنای این سه مطلب را به خوبی درک و ارتباط آنها را با هم کشف کرد.
‌أ. مطلب نخست: آیات دوم و سوم شرح (البیّنة) در آیه اول است؛ بنابراین معنای این مطلب با اصالت آیه اول قابل استفاده است: آن دسته از اهل کتاب و مشرکانی که به رسول خدا(صلی‏ الله‏ علیه ‏وآله) ایمان نیاوردند، تا قبل از آمدن بیّنه، مشمول سنت الهی هدایت بودند.
‌ب.مطلب دوم: آیه پنجم حال فاعل (تفرّق) در آیه چهارم است؛ بنابراین معنای این مطلب با اصالت آیه چهارم قابل استفاده است: بیّنه (پیامبر اسلام(صلی‏ الله‏ علیه ‏وآله) و قرآن کریم) برای همه کسانی که کتاب برایشان آورده شده بود (اعم از اهل کتاب و مشرکان) آمد و حجت بر آنان تمام شد، اما آنان متفرق شدند؛ یعنی گروهی به آن ایمان آوردند و گروهی کفر ورزیدند.
‌ج. مطلب سوم: وضعیت و عاقبت دو گروه کافر و مؤمن را مشخص کرده و به نحوی انذار و تبشیر نسبت به نتیجه دو مطلب پیشین است.
ارتباط سه مطلب: مشمولیت سنت الهی هدایت تا قبل از آمدن بیّنه است. پیامبر(صلی‏ الله‏ علیه ‏وآله) و دین اسلام با محتویات قیّمی که دارد، مصداق بیّنه است و حجت بر اهل کتاب و مشرکان تمام است، اما برخی ایمان آوردند و برخی کفر ورزیدند. کافران اهل کتاب و مشرکان بدترین جنبندگان و اهل آتش اند و مؤمنان اهل عمل صالح، بهترین جنبندگان و اهل بهشت اند. بدین ترتیب روشن می شود که بعد از آمدن پیامبر و قرآن، معیار کفر و ایمان، ملاک بدترین یا بهترین جنبده بودن و میزان اهل آتش یا بهشت بودن، ایمان به رسول الله(صلی‏ الله‏ علیه ‏وآله) است. زیرا ایشان مصداق بیّنه الهی و اتمام حجت بر همه بشریت است.
بر این ‌اساس، جهت هدایتی سوره چنین است: «رسول الله(صلی‏ الله‏ علیه ‏وآله)فارق کفر و ایمان و جهنم و بهشت: پیامبر اسلام(صلی‏ الله‏ علیه ‏وآله) بیّنه الهی است و با آمدن ایشان از سوی خدا، حجت تمام است و تنها معیار کفر و ایمان، کفر یا ایمان به آن حضرت است».
[ نظرات / امتیازها ]

1)
فراز اول: آیات(۱ و ۲ و۳ )، با اصالت آیه اول.
فراز دوم: آیات(۴ و۵ )، با اصالت آیه (۴).
فراز سوم: آیات( ۶ و۷و ۸ ) با اصالت آیه (۶).
این سه فراز به ضمیمه یکدیگر اثبات می‌کنند، که هرکس به پیامبر گرامی اسلام، به عنوان بیّنه‌ای که صحیفه‌های پاک قرآن را تلاوت می‌کند، ایمان نیاورد، ( طبیعتا بعد از ایتاء، بحث ما سر مستضعف نیست، آن بحث خاص خودش را دارد)، هر کسی که بینه آمد و ایمان نیاورد از نظر خدا «شرالبریّه»‌ای است که عاقبتش «خلود فی النار» است.

عبارت اخرایش این است: معیار برای مومن بودن یا نبودن، معیار برای بهشتی بودن یا نبودن، معیار برای «خیر البریه» بودن یا نبودن ایمان به رسول اللهی است که قرآن تلاوت می‌کند. معیار دیگری برای ایمان و خیرالبریّه بودن نداریم. معیار زمان ما هم همین است. [ نظرات / امتیازها ]

4) تا اینجای سوره آیه اول و آیه چهارم اصل هستند و ساختار سوره این طور است: آیه اول آمده و آیه دوم و سوم توضیحی در مورد آیه اول است و آیه چهارم است که ادامه آیه اول است. به عبارت دیگر سوره در قدم اول می‌گوید: اهل کتاب و مشرکین منفک نبودند تا وقتی که بیّنه بیاید، و متفرق نشدند مگر بعد از اینکه بیّنه آمد. [ نظرات / امتیازها ]

1) از آیات این سوره به خوبى استفاده مى‏شود که هیچ مخلوقى در عالم فاصله قوس صعودى و نزولیش به اندازه انسان نیست ، اگر داراى ایمان و اعمال صالح باشد ( توجه داشته باشید که عملوا الصالحات همه اعمال صالح را شامل مى‏شود نه بعضى را ) برترین خلق خدا است ، و اگر راه کفر و ضلالت و لجاج و عناد را بپوید چنان سقوط مى‏کند که بدترین خلق خدا مى‏شود ! این فاصله عظیم میان قوس صعودى و نزولى انسان گر چه مساله

[ برای مشاهده توضیحات کلیک کنید. ]

[ نظرات / امتیازها ]

1)
1 -على (علیه‏السلام‏)و شیعیانش خیر البریه‏اند در روایات فراوانى که از طرق اهل سنت و منابع معروف آنها ، و همچنین در منابع معروف شیعه نقل شده ، آیه اولئک هم خیر البریة ( آنها بهترین مخلوقات خدا هستند ) به على (علیه‏السلام‏) و پیروان او تفسیر شده است.
حاکم حسکانى نیشابورى که از دانشمندان معروف اهل سنت در قرن پنجم هجرى است این روایات را در کتاب معروفش شواهد التنزیل با اسناد مختلف نقل مى‏کند ، وتعداد آن بیش از بیست روایت است که به عنوان نمونه چند روایت را از نظر مى‏گذارنیم:
1 -ابن عباس مى‏گوید : هنگامى که آیه ان الذین آمنوا و عملوا الصالحات اولئک هم خیر البریة نازل شد پیغمبر اکرم (صلى‏الله‏علیه‏وآله‏وسلّم‏) به على (علیه‏السلام‏) فرمود:
هو انت و شیعتک تاتى انت و شیعتک یوم القیامة راضیین مرضیین ، و یاتى عدوک غضبانا مقحمین : منظور از این آیه تو و شیعیانت هستید که در روز قیامت وارد عرصه محشر مى‏شوید در حالى که هم شما از خدا راضى و هم خدا از شما راضى است و دشمنت خشمگین وارد محشر مى‏شود و به زور به جهنم مى‏رود ( در بعضى از نسخه‏هاى حدیث مقمحین آمده است که به معنى بالا نگاهداشتن سر به وسیله غل و زنجیر مى‏باشد ) .
2 -در حدیث دیگرى از ابو برزه آمده است که وقتى پیغمبر اکرم (صلى‏الله‏علیه‏وآله‏وسلّم‏) این آیه را قرائت کرد ، فرمود : هم انت و شیعتک یا على ، و میعاد ما بینى و بینک الحوض : آنها تو و شیعیانت هستید ، اى على ! و وعده من و شما کنار حوض کوثر است!.
3 -در حدیث دیگرى از جابر بن عبد الله انصارى آمده است که ما خدمت پیغمبر اکرم (صلى‏الله‏علیه‏وآله‏وسلّم‏) کنار خانه خدا نشسته بودیم على (علیه‏السلام‏) به سوى ما آمد ، هنگامى که چشم پیامبر (صلى‏الله‏علیه‏وآله‏وسلّم‏) به او افتاد فرمود : قد اتاکم اخى : برادرم به سراغ شما مى‏آید سپس رو به کعبه کرد : فقال و رب هذه البنیة ! ان هذا و شیعته هم الفائزون یوم القیامة : به خداى این کعبه قسم که این مرد و شیعیانش در قیامت رستگارانند سپس رو به سوى ما کرد و افزود : اما و الله انه اولکم ایمانا بالله ، و اقومکم بامر الله ، و اوفاکم بعهد الله و اقضاکم بحکم الله و اقسمکم بالسویة ، و اعدلکم فى الرعیة ، و اعظمکم عند الله مزیة .
قال جابر : فانزل الله : ان الذین آمنوا و عملوا الصالحات
اولئک هم خیر البریة فکان على اذا اقبل قال اصحاب محمد (صلى‏الله‏علیه‏وآله‏وسلّم‏) قد اتاکم خیر البریة بعد رسول الله.
به خدا سوگند او قبل از همه شما به خدا ایمان آورد ، و قیام او به فرمان خدا بیش از همه شما است ، وفایش به عهد الهى از همه بیشتر ، و قضاوتش به حکم الله افزونتر ، و مساواتش در تقسیم ( بیت المال ) از همه زیادتر ، عدالتش در باره رعیت از همه فزونتر ، و مقامش نزد خداوند از همه بالاتر است.
جابر مى‏گوید : در اینجا خداوند آیه ان الذین آمنوا و عملوا الصالحات اولئک هم خیر البریة را نازل فرمود و از آن به بعد هنگامى که على (علیه‏السلام‏) مى‏آمد یاران محمد (صلى‏الله‏علیه‏وآله‏وسلّم‏) مى‏گفتند : بهترین مخلوق خدا بعد از رسول الله آمد ! .
نزول این آیه در کنار خانه کعبه منافات با مدنى بودن سوره ندارد ، زیرا ممکن است از قبیل نزول مجدد ، و یا تطبیق بوده باشد ، بعلاوه بعید نیست که نزول این آیات در سفرهائى که پیغمبر اکرم (صلى‏الله‏علیه‏وآله‏وسلّم‏) از مدینه به مکه آمده است واقع شده باشد ، به خصوص اینکه راوى روایت جابر بن عبد الله انصارى است که در مدینه به حضرت ملحق شد ، و اطلاق مدنى بر اینگونه آیات بعید نیست .
بعضى از این احادیث را ابن حجر در کتاب صواعق آورده و بعضى را محمد شبلنجى در نور الابصار.
جلال الدین سیوطى در در المنثور نیز قسمت عمده روایت اخیر را از ابن عساکر از جابر بن عبد الله نقل کرده است.
4 -در در المنثور از ابن عباس آمده است که وقتى آیه ان الذین آمنوا و عملوا الصالحات اولئک هم خیر البریة نازل شد پیغمبر اکرم (صلى‏الله‏علیه‏وآله‏وسلّم‏) به على فرمود : هو انت و شیعتک یوم القیامةراضیین مرضیین : آن تو و شیعیان تو در قیامت مى‏باشید که هم شما از خدا خشنود هستید و هم خدا از شما خشنود!
5 -نامبرده در حدیث دیگرى از ابن مردویه از على (علیه‏السلام‏) نقل مى‏کند که پیغمبر اکرم (صلى‏الله‏علیه‏وآله‏وسلّم‏) به من فرمود : ا لم تسمع قول الله : ان الذین آمنوا و عملوا الصالحات اولئک هم خیر البریة ؟ انت و شیعتک و موعدى و موعدکم الحوض ، اذا جئت الامم للحساب ، تدعون غرا محجلین : آیا این سخن خدا نشنیده‏اى که مى‏فرماید : کسانى که ایمان آورده و اعمال صالح انجام داده‏اند بهترین مخلوقاتند ؟ این تو و شیعیان تو هستید ، و وعده‏گاه من و شما کنار حوض کوثر است ، هنگامى که من براى حساب امتها مى‏آیم و شما دعوت مى‏شوید در حالى که پیشانى سفید و شناخته شده‏اید .
بسیارى دیگر از دانشمندان اهل سنت نیز همین مضمون را در کتب خود نقل کرده‏اند از جمله خطیب خوارزمى در مناقب و ابو نعیم اصفهانى در کفایة الخصام و علامه طبرى در تفسیر معروفش و ابن صباغ مالکى در فصول المهمه و علامه شوکانى در فتح الغدیر و شیخ سلیمان قندوزى در ینابیع المودة و آلوسى در روح المعانى ذیل آیات مورد بحث و جمعى دیگر.
کوتاه سخن اینکه حدیث فوق از احادیث بسیار معروف و مشهور است که از سوى غالب دانشمندان و علماى اسلام پذیرفته شده ، و این فضیلتى است بزرگ و بى نظیر براى على (علیه‏السلام‏) و پیروانش .
ضمنا از این روایات به خوبى این حقیقت آشکار مى‏شود که واژه شیعه
از همان عصر رسول خدا (صلى‏الله‏علیه‏وآله‏وسلّم‏) به وسیله آن حضرت در میان مسلمین نشر شد ، و اشاره به پیروان خاص امیر مؤمنان على (علیه‏السلام‏) است ، و آنها که گمان مى‏کنند تعبیر شیعه از تعبیراتى است که قرنها بعد به وجود آمده سخت در اشتباهند.

[ برای مشاهده توضیحات کلیک کنید. ]

[ نظرات / امتیازها ]

1) بعضى از علماى اصول فقه به آیه و ما امروا الا لیعبدوا الله مخلصین له الدین براى لزوم قصد قربت در عبادات ، و اینکه اصل در اوامر تعبدى بودن است نه توصلى استدلال کرده‏اند ، و این منوط به آن است که دین در اینجا به معنى عبادت بوده باشد ، تا دلیل بر لزوم اخلاص در عبادات گردد و امر را در این آیه به طور مطلق قرار دهیم تا مفهومش لزوم قصد قربت در همه اوامر باشد ( مگر مواردى که به دلیلى خارج شده ) در حالى که مفهوم آیه ظاهرا هیچیک از اینها نیست ، بلکه مقصود اثبات توحید در مقابل شرک است ، یعنى آنها جز به توحیددعوت نشده‏اند و با این حال ارتباطى با احکام فرعى ندارد.

[ برای مشاهده توضیحات کلیک کنید. ]

[ نظرات / امتیازها ]

1) عن أبی عبد الله الصادق - علیه السلام - قال : " من قرأ سورة " لم یکن الذین " کان بریئا من الشرک ، و أدخل فی دین محمد - صلى الله علیه وآله - و بعثه الله - عز وجل - مؤمنا ، و حاسبه حسابا یسیرا "
و عن أبی الدرداء قال : قال رسول الله - صلى الله علیه وآله - : قال " لو یعلم الناس ما فی " لم یکن الذین کفروا " لعطلوا الأهل و المال و تعلموها " فقال رجل من خزاعة : ما فیها من الأجر یا رسول الله؟ قال : " لا یقرأها منافق أبدا ، و لا عبد فی قلبه شک فی الله عز وجل ، و الله ان الملائکة المقربین لیقرؤونها منذ خلق الله السموات و الارض لا یفترون من قراءتها ، وما من عبد یقرأها بلیل إلا بعث الله ملائکة یحفظونه فی دینه و دنیاه ، و یدعون له بالمغفرة و الرحمة ، فان قرأها نهارا أعطی علیها من الثواب مثل ما أضاء علیها النهار ، و أظلم علیه اللیل " .

حضرت امام جعفر صادق علیه السلام میفرمایند: هر کسی سوره بینه را بخواند از شرک برائت پیدا کرده است و خداوند او را با ایمان محشور میکند و اعمالش را به آسانی حسابرسی میکند.

از پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله وسلم نقل شده است که فرمودند: اگر مردم بدانند که چه در سوره بینه است، خانواده و ثروت را رها میکردند و به یادگیری این سوره میپرداختند.
پرسیدند: اجر آن چیست یا رسول الله؟
فرمود: هیچ منافقی ابدا این سوره را نمیخواند و هیچ بنده ای که شکی در قلبش نسبت به خدای عز وجل داشته باشد. به خدا سوگند ملائکه مقربین این سوره را از زمان خلقت آسمانها و زمین بی وقفه تلاوت میکنند. و هیچ بنده ای در شب این سوره را نمیخواند مگر اینکه خداوند ملائکه را مامور نگاهبانی اون و دین و دنیای اون میکند. و برای آمرزش وی دعا میکنند. و اگر در روز این سوره را بخواند ثواب آنچه که در روز روشنایی و در شب تاریکی بر آن مسلط میشود به وی داده میشود. [ نظرات / امتیازها ]

1) سوره بیته در مدینه نازل شده و شامل هشت آیه و نود و چهار کلمه و سیصد و نود و نه حرف میباشد.
در خواص و ثواب تلاوت این سوره ابن بابویه از حضرت صادق(ع) روایت کرده فرمود: هر کس سوره بینه را قرائت کند از کسانی است که از مشرکین بیزاری جسته و در دین محمد(ص) داخل گردیده و با ایمان محشور خواهد شد و حساب او آسان شود.
در خواص القرآن از پیغمبر اکرم(ص) روایت کرده فرمود: هر کس این سوره را تلاوت کند در قیامت رفیق بهترین مردمان خواهد بود.

[ برای مشاهده توضیحات کلیک کنید. ]

[ نظرات / امتیازها ]