با دقت در عالم مشخص می گردد بشر به تمامیت نیاز به داشتن نهاد حکومت در زندگی خود را گردن نهاده و همان طور که مشاهده می شود. در دنیا اجتماعی بدون حاکمیت موجود نیست. و معصوم نیز حتی داشتن حکومت جور را از بی حکومتی بهتر می داند. حال که بشر به تمامی پذیرفته که نیاز به کردن نهادن به حاکمیت دارد. سوال اینجاست چگونه حاکمیتی؟ امروزه بشر با طرح دموکراسی به مشارکت عموم مردم در حاکمیت پناه برده . اما در تجربه دموکراسی برنامه ریزی نظام استکباری به جهت در دست گرفتن افکار عمومی و متقائد نمودن افراد به در اختیار قرار دادن امور خود در دست آنان به شدت مشغول است. و در مشاهده این برنامه ریزی فارغ از جغرافیای مجزای کشورها، حاکمیتی یکپارچه به جهت بر نامه ریزی برای کل افراد بشر حاضر بر روی زمین دیده می شود. و در نهایت این منفعت آنان است که ملاک جهت گیری ها در حاکمیتهای مختلف قرار می گیرد. و استانداردهای دوگانه و شعارهای ما 99 درصدیم از این تلاش و وجود آن خبر می دهد. حال در مقابل نظام استکباری موجود در دنیا که برنامه ریزی امروزه آن اجبار نمودن اقشار مختلف بشر به حاکمیت آنها با ابزار مهندسی افکار و توسل به غفلت نوع بشرصورت می پذیرد. خداوند متعال دست به تبیین مختصات پذیرش حاکمیت خود توسط انبیا ء مختلف زده و در نهایت قر آن عصاره این هدایت از سوی آخرین پیامبر(محمد مصطفی(ص)) بر بشر نازل گردیده و قرآن دارای کلیدی است بنام سوره فاتحه که این سوره دارای کدهایی است که می توان سوره را به تمامیت خلاصه کل قر آن و نیز استراتژی رجوع به قر آن نامید. و تنها سوره واجب به جهت قرائت در نماز های یومیه کلیه مسلمانان می باشد. و اینکه همراه این سوره هر سوره دیگر قر آن را می توان در نماز قرائت نمود، نشان از این واقعیت مهم دارد که قر آن را با توجه به سوره حمد و نکات آن قرائت و فهم نمود. حال این سوره از ابتدا با حمد و سپاس شروع شده که نشان از دل پذیر بودن حاکمیت الله دارد. و در ماهیت حاکمیت رب را انتخاب نموده که حاکمیت از روی نیاز بنده و به جهت تربیت را تداعی می کند. و آنرا مختص بشر نمی داند و مصلحت کل موجودات را بیان می نماید(عالمین).و نه حاکمیت دموکراسی همراه مشکلات زیست محیطی متعدد. در آیه بعد ضمن بی نیازی شخص حاکم از بر نامه ریزی خود آنرا ناشی از محبت و صفت بخشندگی خود می داند. و در نهایت در آیه بعد گویا شخصی که شناخت کاملی از مختصات یک حاکمیت کامل دارد و به عینه مشغول مشاهده عظمت آن می باشد. خداوند متعال را صاحب و پادشاه آن حاکمیت که در پس پرده قرار دارد می داند. (مالک یوم الدین). حال که این نکات روشن شد . بشر در گردن نهادن به حاکمیت الله خود را مشتاق می بیند. لذا (ایاک نعبد) و به دلیل نیازمند بودن خود چرا نیاز را به نیاز مند دیگر ارجاع دهد لذا (ایاک نستعین) حال به جهت بر آورده شدن نیاز باید الزامات آنرا رعایت کند و رعایت این الزامات به صراط تعبیر گردیده اما نکته آن است که حاکمیت الله در نشان دادن این صراط مستقیم نقش هدایت گر را باید ایفا نماید.(اهدنا) این راه مورد طلب واقع می گردد. به جهت اخذ نیاز که همان نعمات الهی است. و افرادی مشمول آن شده اند. و این راه شامل راه برنامه ریزان استکباری (مغضوبین)نیست و همچنین راه ضالین همانان که مغضوبین با مغفول نمودن آنان به بهره کشی از آنان مشغول می باشند. حال که مختصات حاکمیت الله مشخص گردید. نکته خیلی مهم در رجوع به هدایت الهی شناخت بر نامه ریزی مغضوبین به جهت خنثی نمودن آن تا در زمره ضالین قرار نگیریم از واجباتی است که روزانه آنرا از خداوند متعال طلب می نماییم. ولی برای رسیدن به آن توجه لازم را نداریم.

در خصوص لغات نور ،یوم ،شمس و قمر گذشته از معنای ظاهری آنها در قر آن به میزان آشکار شدن حقیقت نیز معنا به این لغات بار گردیده. به عنوان مثال اعطای فرقان و نور به حضرت موسی و هارون و نیز ظلمات به معنای قرار گرفتن در پس پرده غفلت از حقیقت و ... با توجه به این موارد متعدد در آیه مالک یوم الدین گذشته از قیامت که زمان آشکار شدن حقیقت حاکمیت خداوند است. روز دیگری نیز با معنای دوران روشن شدن حاکمیت دین وجود دارد. که قرآن مجید از آن با تعبیر" یُرِیدُونَ أَنْ یُطْفِؤُا نُورَ اللَّهِ بِأَفْواهِهِمْ وَ یَأْبَى اللَّهُ إِلاَّ أَنْ یُتِمَّ نُورَهُ وَ لَوْ کَرِهَ الْکافِرُونَ" (32 توبه) و آیات از این دست یاد می کند. حال سوال اینجاست آیا آن زمانی که خداوند نور خود را به تمامی کامل نماید. و دین به تمامیت بر عالمیان ظاهر گردد. یوم الدین نیست؟ اگر آن روز را نیز یوم الدین بدانیم . می توان بر خلاف برخی از تفاسیر که لحن این آیه را مجزای از دیگر آیات سوره حمد می دانند. این آیه را نیز در امتداد تبیین حاکمیت خداوند متعال از مجرای پذیرش حاکمیت معصوم به جهت روشن شدن حاکمیت الله دانست. و این روز دین را به روزگار پس از ظهور حجت حق (عج) نیز نسبت داد. و این موضوع بی ارتباط با نامیدن قائم آل محمد(عج) با شمس و قمر در دعای ندبه نیست که در روزگار غیبت نقش قمر در روشنی بخشی دارند،و در روزگار ظهور نقش آفتاب در روشن نمودن صراط مستقیم.

با توجه به آیات پیش و پس از این آیه و نیز حدیث حضرت فاطمه (ع)خطاب به غاصبان خلافت مبنی بر "نوشیدن خون بجای شیر از شتر خلافت" و همچنین بیان معصوم که "سوره نحل سوره ما اهل بیت است". می توان از این آیه به ماهیت حکومتها نسبت به حاکمیت الله پی برد . در حکومت خداوند متعال مجرای حاکمیت(امامت معصوم) برای رسیدن به خیر دنیا و آخرت همانند شیری که در عین خروج از بین خون و سرگین، گوارا و بی شباهت با خون و سرگین است.و لازمه بهره مندی از آن فقط استفاده از مجرای(نوک سینه ) آن در بدن چار پا است . و از محل دیگری از بدن همانند خون که از هر قسمت از بدن قابل خارج نمودن است نیست. لذا حکومت معصوم به جهت عدم انحراف به سمت جنایت و خون ریزی و یا غرق شدن در فسادهای مختلف با توجه به ماهیت مسیر بهره مندی از مواهب دنیایی و اخروی هم زمان با هم و بدور از انحراف امری ضروری است و اصولا حاکمیت را نمی توان با آزمون و خطا به پیش برد و در نهایت در یکی یا هر دو اشکال موجود در حکومتها فرو نرفت. و دلیل سقوط امپراتوریها همین به مرور فرو رفتن در جنایت(خون) و فساد (سرگین ) می باشد. در اینجا با توجه به تجارب متعدد تاریخی می توان خط بطلان بر اندیشه جدایی دین از سیاست زد.

امروزه بشر در حاکمیت به این نقطه ای که وضع قوانین مختلف ، بی توجه به پذیرش افراد درون جامعه از تاثیر گذاری کم و زود گذری بر خوردار است، رسیده . و واژه هایی چون خود کنترلی یا مهندسی افکار از این دیدگاه سر چشمه می گیرند. حال به قر آن بنگریم . که حکومت خداوند متعال را با وا ژه رب عنوان می نماید . واگر آنرا با تربیت و مشتقات از این معنا همراه کنیم .کلمه رب گذشته از معنای حاکمیت ماهیت آنرا نیز بیان می نماید. و آن به معنای حاکمیت درونی و مطابق با نیازها و بدور از ستم و همراه با پذیرش مخلوق می باشد.

بسمه تعالی در خصوص چیستی این امانت گروهی به عقل نسبت داده اند، گروهی به اختیار .اما با توجه به آیه 18 سوره نمل عقل و شعور مختص ما نیست. و باز با توجه به آیه 20 و 21 سوره نمل هدهد دارای اختیار بوده که حضرت سلیمان نبی برای نبودن او دلیلی روشن طلب می کند که اگر نداشته باشد او را به شدت مجازات خواهد کرد. و سر او را خواهد برید. پس این امانت چیست که وقتی مروچه به افراد تحت امر خود بی شعور بودن انسان را یاد آور می شود ، نبی خدا به تبسم در می آید و ضمن سپاسگذاری از خدا طلب بودن در میان بندگان شایسته را در خواست می نمایند. در زیل آیه 21 مومنون این حقیر نردبانی معرفی نموده ام . که از کالانعام بل هم اضل تا انسان اشرف مخلوقات توضیح داده شده . در این نردبان همانطور که دیده می شود . درجه آزادی مخلوقات دیگر محدود و مشخص است . اما انسان آزاد در انتخاب محدوده وسیع کالانعام بل هم اصل تا اشرف مخلوقات است . این درجه از آزادی و شناخت مسیر بالا رفتن از این نردبان و درک جایگاه اشرف مخلوقات برای بهره بردن از ولایت همچون نحل که ملکه خود را چون دری در میانه خود همواره یاری می رسانند. و وجود او را محل اجتماع خود می کنند .امانتی است که ما به آن تن داده ایم . برای بهره مندی همگان ، از دست رنج خود همچون نحل و از سوی دیگر قر آن در آیات متعدد از فساد قوم یهود نام می برد. این فساد چیست. و چرا مزمت قوم یهود در قر آن بسیار دیده می شود. در پاسخ باید گفت انسدادی است که این قوم در این نردبان ایجاد نموده و پله نملی را خود تصاحب نموده و بالاتر را بر نمی تابد. و برای نبودن جوامع در پله بالا تر از نملی به شدت تلاش می کند. و نسخه بودن در کالانعام بل هم اضل را با استفاده از بر نامه ریزیهای خود از مسیر علم ، بخصوص علوم انسانی و بالاخص اقتصاد به جهت بهره برداری خود از کلیه جوامع بشری تجویز نموده است. و فرد جز با یاری گرفتن از حکومت دینی با جامعه سازی انسانی - الهی از مسیر سیستمهای حکومتی دقیق بر مبنای کرامت انسانی تکلیف پایه نه منفعت محور، توان برون رفت از این حصار یهود ساخته را نداشته تا در حصن حصین لا اله الی الله با شروط ذکر گردیده توسط امام رضا (ع) وارد شود. و در ورود به حصار لا اله الی الله است که سعادت دنیا و آخرت را در آغوش خواهد کشید. و تبار ک الله احسن الخالقین .

ا در نظر گرفتن آیات تحدی قرآن مجید که اگر جن و انس جمع شوند یک سخن مانند آنچه قر آن فرموده نمی توانند بیاورند- . و با دقت در آیه 282 سوره بقره تجلی این عجز بشر به وضوح در اقتصادو فرهنگ نمایان است . کل بشر علمای خود را تربیت و نخبگان علم اقتصاد مقالات خود را به مراکز ی چون ISI و دیگر پایگاههای علمی ارسال می نمایند.تا نظام سلطه در جمع بندی ، شاید هم به کمک شیاطین جنی بتواند با یک حرف خلاف فرمایش قرآن ، بشر را از مجرای توجه به منافع شخصی خود و نه دقت درحق الناس به رشدی برسانند . و چه زیبا همواره به درو دیوار وجود اثابت می کنند. .و بجای پیشرفت به چه انحطاطی -نه فقط در اقتصاد بلکه در فرهنگ ناشی از این دیدگاه -رسیده .این انسان مغرور به هوش و زکاوت که در طول تاریخ هیچگاه نه فقط انسان بلکه چهار پایان هم به این حد از انحطاط نرسیده بودند. و ببینیم معضلات فرهنگی ایجاد شده توسط همین یک حرف خلاف قر آن را .و ببینیم ظلم و جور ناشی از این یک حرف چگونه بنیان همه چیز را بر هم زده . و در مقابل خوب بنگریم ارتباط و انسجام کلیه آیات قر آن مجید را که هر آیه ای آیه دیگر را بخوبی پشتیبانی می کند .و چه زیبا با دقت در کلیه عالم به یک حرف راهنمایی می شویم و آن یک حرف الله(جل جلاله)است و بس .

چگونه عزیزان "دین "را به قرض و وام ترجمه می کنند . آیا مسئولیتی که از سوی نظام اسلامی به شخصی سپرده می شود . دین بر ذمه او نیست آیا نباید طبق دستور صریح قر آن زمان سپردن مسئولیت به مسئولین در هر سطح به این روش از آنها نوشته ای یا تعهدی اخذ نمود.تا در صورت تخلف تعهد املا شده توسط خود آنها ملاک برخورد با آنها باشد.