تاریخ نگارش : بیست و هفتم مرداد 1391

لحظه‌ی وداع
سیده منصوره خادم

خداحافظ ماه پروردگار الرحمن الراحمین
خداحافظ ماه لحظه های افطار و سحر
خداحافظ ماه نعمت و رحمت و برکت
خداحافظ ماه شب های نورانی قدر . .

من روزه دار عاشقی ام
با یاد خدای قدر
صدای قدم‌های ماهِ خوبی‌ها، دل ِ خاکی‌ام را آگاه ساخته است که لحظه‌ی وداع نزدیک است.
ای خدای عاشقی‌ام .
من در آغوش مُهر دلدادگی‌ام.
و باران روزه‌داری‌ام "انتَ ربُّ العظیم
صبح دلدادگی‌ام را با آهنگ دل نواز
"الّلهم اِنی اَسئَلُک مِن بَهائِک
مأمن من تو هستی ای خدای دیدگانم
و من، زیر چتر پروردگاریت،
از باران غم، که در این زندان، بر سر و رویم می‌بارد ایمن شوم .
من، روزه‌دار عاشقی‌ام.
تشنه‌ی دیدار توأم.
نگاهم کن تا سیراب شوم.
نگاهم را پذیرا باش که هر چه سفیر تو،
قرآن را می‌نگرم سیر نمی‌شوم.
صدای ربّنای ، تمنای دلم را آشکارتر ساخته است تا من عاشقانه‌تر به ختم شمیم عاشقی‌ام بپردازم
و آل عمران دلم را در عدد سی فریاد کنم.
"ربّنا لا تُزِغ قُلوبَنا بَعدَ اِذ هَدَیتَنا و هَب لَنا مِن لَدُنکَ رَحمَة اِنَّکَ انتَ الوهّاب

ای خدای آسمانیِ دلِ خاکی‌ام "رُدَّ کُلَّ غَریب
منی که دَم عاشقی‌ات، گِل وجودم را بیدار ساخت، با نسیم نوازشت دوباره بیدارم ساز؛
ای کسی که "عَلی کُلِّ شَیءٍ قَدیر"ی .

بار الها، ببخشا که من ِ خاکی، آلوده‌ی دنیا گشته‌ام.

ای خدای شَهر ِ رمضان که
"اَنزَلتَ فیه" کتاب جاویدان را، "اِغفرلی تِلکَ الُذنوب العِظام" راکه کسی جز معبود دلم نمی‌بخشاید "یا علّام" .