1- آیا الگوی خوب را در دنیایی باید پیدا کرد که خیلی‌ها نشان دادند دنیاپرستی و مال‌پرستی کورشان کرده؟
2- آیا باید به دنبال الگویی بود که برای دنیا هیچ ارزشی قائل نیست و آن را صرفاً محل آزمایش می‌بیند؟

1- الگو وقتی الگو می‌شود که طرف مقابل خوب خودش را نشان داده باشد؛ مثلاً الگوی خوب را در دنیایی باید پیدا کرد که خیلی‌ها نشان دادند دنیاپرستی و مال‌پرستی کورشان کرده- تا حدی که دیگر ابتلا و امتحان را نمی‌بینند و فقط نگاهشان به نعمت‌هاست و همین نگاه هم آن‌ها را به طغیان کشانده است؛ تا جایی که مثل قوم عاد و ثمود و فرعون شده‌اند!
2- در چنین دنیایی باید به دنبال الگویی بود که برای دنیا هیچ ارزشی قائل نیست و آن را صرفاً محل آزمایش می‌بیند. طبیعی است چنین فردی به آرامشی فوق‌العاده می‌رسد که او را سزاوار «نفس مطمئنّه» می‌کند. نفس مطمئنّه‌ای که پس از عمری کوتاه، در دنیا به سوی پروردگارش باز می‌گردد، درحالی‌که هم او از پروردگارش راضی است و هم پروردگارش از او... خوشا به سعادت او که به بهشت مخصوص پروردگارش وارد می‌شود!
3- راستی چه مصداقی بالاتر از اباعبدالله الحسین وجود دارد برای نفس مطمئنه؟ یگانه آقایی که از همه‌چیزش گذشت در این دنیا چراکه همه آن را آزمایش الهی می‌دید

یا أَیَّتُهَا النَّفْسُ الْمُطْمَئِنَّةُ (27) ارْجِعی‏ إِلى‏ رَبِّکِ راضِیَةً مَرْضِیَّةً (28) فَادْخُلی‏ فی‏ عِبادی (29) وَ ادْخُلی‏ جَنَّتی‏ (30)