2) تنها خدا که هیچ معبودى جز او شایسته پرستش نیست، زنده و برپا دارنده هستى است.

3) این کتاب را که سراسر حق است و هرگز باطل بدان راه نمى یابد و کتاب هاى آسمانى پیش از خود را تصدیق مى کند، بر تو فرو فرستاد، و تورات و انجیل را پیش از آن نازل کرد،

4) تا وسیله هدایتى براى مردم باشند، و جداکننده حق از باطل را نیز فرو فرستاد. به یقین کسانى که به آیات خدا کفر ورزیده اند عذابى سخت خواهند داشت، و خداوند شکست ناپذیر و انتقام گیرنده است.

5) او به کسانى که درخورِ کیفرند آگاه است، که هیچ چیزى نه در زمین و نه در آسمان بر خدا پوشیده نیست.

6) نه تنها به حال و کارتان داناست که بى رخصت او راهى نمى پویید چرا که اوست آن که شما را در رحم ها هرگونه بخواهد صورتگرى مى کند. معبودى شایسته پرستش جز او که مغلوب نمى شود و کارهایش همه از روى حکمت است وجود ندارد.

7) اوست آن که این کتاب را بر تو فرو فرستاد. بخشى از آن، آیاتى است با معانى استوار و روشن که بخش مرجع این کتاب است و سایر آیات به آنها تفسیر مى شود، و بخش دیگر آیاتى است که معناى استوار آنها با معانى نااستوار مشتبه مى شود. کسانى که در دل هایشان انحرافى هست، از قرآن آنچه را که مشتبه است دنبال مى کنند تا گمراهى مردم را طلب کنند و تا از این رهگذر بر خاستگاه احکام و معارف قرآن دست یابند، در حالى که هیچ کس جز خدا خاستگاه آنها را نمى داند، و امّا کسانى که در شناخت معارف الهى پایدارند، مى گویند: ما به قرآن ایمان آورده ایم، زیرا قرآن ـ چه آیات روشن و استوار آن و چه متشابهاتش ـ همه از جانب پروردگار ماست. و این حقیقت را جز صاحبان خرد درنمى یابند.

8) آنان مى گویند: پروردگارا، پس از آن که ما را هدایت کردى دل هایمان را از شناخت دین منحرف مکن و از جانب خود رحمتى به ما ببخشاى که بسیار بخشنده تویى.

9) پروردگارا، بى تردید تو مردمان را در روزى که هیچ تردیدى در آن نیست براى داورى گرد مى آورى. این وعده خداست و قطعاً خدا خلف وعده نمى کند.