2) کسانى از شما که همسرانشان را با ( ظِهار ) چون مادران خویش مى شمرند ، آنان مادرانشان نیستند . مادرانشان تنها کسانى اند که آنان را زاده اند ، و اینان با ظهار سخنى زشت و باطل مى گویند و مرتکب گناه مى شوند ، و البته خداوند از لغزش آنان مى گذرد و گناهشان را مى آمرزد .

3) و کسانى که زنان خود را ظهار مى کنند ، سپس بخواهند به آنچه گفته اند باز گردند تا آن را بشکنند ، باید برده اى آزاد کنند البته پیش از آن که آن دو ( ظهارکننده و همسرش ) آمیزش کنند . این حکم به شما سفارش مى شود و خدا به آنچه انجام مى دهید آگاه است .

4) و آن کس که برده اى براى آزاد کردن نیافت باید پیش از آن که با یکدیگر آمیزش کنند دو ماه پیاپى روزه بدارد ، و آن کس که نتواند دو ماه پیاپى روزه بدارد ، باید شصت مسکین را طعام دهد . این کفّاره اى که به سزاى روى آوردنتان به سنّت جاهلى مقرّر داشتیم ، بدان جهت است که به خدا و رسولش ایمان بیاورید ، و اینها حدود خداست و کسانى که آنها را نپذیرند کافرند و براى کافران عذابى دردناک خواهد بود .

5) بى تردید ، کسانى که با خدا و رسولش مخالفت مى کنند خوار و ذلیل خواهند شد; چنان که کسانى که پیش از اینان بودند خوار و ذلیل شدند به یقین ما آیاتى روشن که بر صدق پیامبر ما دلالت دارد فرو فرستادیم ، و کسانى که به آیات ما کافر شوند ، عذابى خوارکننده خواهند داشت .

6) این عذاب در روزى است که خدا همه آنان را از گورها برمى انگیزد و آنان را به آنچه کرده اند آگاه مى سازد ، چرا که خدا بر شمارش آنچه به جاى آورده اند احاطه دارد و آنان آن را فراموش کرده اند ، و خداوند بر هر چیزى چیره است و براى همه چیز آشکار است .