53) آیا یکدیگر را به گفتن این سخن سفارش مى کردند ؟ نه! چنین نبوده است، بلکه همه کفرپیشگان مردمى سرکش بودند و مخالفت با پیامبران پیامد سرکشى است.

54) اى پیامبر، حال که این کافران بر کفر و سرکشى خود پاى مى فشارند از آنان روى برتاب و با آنان درباره حق بحث و جدال مکن که بر تو ملامتى نیست، زیرا تو حجّت را بر آنان تمام کرده اى.

55) ولى یادآورى کن و پند ده و آن را پى گیر باش، چرا که تذکر و اندرز براى مؤمنان سودمند است.

56) من جنیّان و آدمیان را جز براى این که مرا بپرستند نیافریدم.

57) نه از آنان رزقى مى طلبم و نه مى خواهم مرا غذا دهند.

58) چرا که خدا خود بسیار روزى دهنده و مقتدر و نیرومند است.

59) آرى، آنان را آفریدم تا مرا عبادت کنند، ولى گروهى از آنان کفر ورزیدند و ستمکار شدند، و قطعاً براى کسانى که ستم کرده اند بهره اى از عذاب، مانند بهره هم مسلکانشان از امّت هاى گذشته خواهد بود; پس شتاب در آمدنِ عذاب را از من نخواهند.

60) پس واى بر کسانى که کافر شده اند از روزشان همان روزى که به آنان وعده داده مى شود.

2) و سوگند به تورات، آن کتابى که نگاشته شد،

3) که در صفحه اى براى تلاوت منتشر شد،

4) و سوگند به آن خانه آباد،

5) و به آسمان، آن بامِ برافراشته،

6) و به آن دریاى شعلهور،

7) سوگند به همه اینها که عذاب روز قیامت که پروردگارت مقرّر کرده است تحقّق خواهد یافت.

8) هیچ بازدارنده اى براى آن نیست.

9) آن عذاب روزى پدید مى آید که آسمان با جنبشى سخت، نابود مى شود،

10) و کوه ها با لرزش زمین به شدّت حرکت مى کنند.

11) واى بر تکذیب کنندگانِ قیامت در آن روز که این پدیده ها رخ دهد.

12) همانان که در باطل فرو رفته اند و با بحث و جدال در آیات خدا به بازى مى پردازند.

13) روزى که به سوى آتش دوزخ سخت رانده مى شوند.

14) به آنان مى گویند: این همان آتشى است که آن را دروغ مى انگاشتید.